Voor wie even niet moeilijk wil doen en toch een verfijnde pasta op tafel wil zetten maakt het recept van Napolitaanse pasta. Een vegatarisch gerecht met zoete, zure en zoute accenten.

Voor mij waren in dit geval de pomodorini in blik van het Italiaanse merk Cirio een heerlijke ontdekking. Normaal gebruik ik tomatenblokjes of gepelde tomaten uit blik van een huismerk. Het merk Cirio is iets duurder, toch zeker de moeite waard als je echte kerstomaatjes wilt hebben. Ze zijn vol van smaak en drijven in hun eigen sap, zonder toevoegingen. Ideaal dus voor een vegatarische pasta waarin de tomaat gezien mag worden. De accenten in deze saus worden gemaakt door de blanke rozijnen, kappertjes en zwarte olijven. Als crunchi touch lichtgebrande geschaafde amandelen. Gebruik verder bij voorkeur gedraaide macaroni (Fusilli) omdat de saus dan zo heerlijk aan de pasta blijft hangen.

Het klinkt misschien allemaal ingewikkeld, maar het is echt heel simpel te bereiden.
Op en top Italiaanse eenvoud.

Metereologisch gezien is het al 13 dagen lente. En ik moet toegeven, het zonnetje doet haar best. Toch is de wind nog guur, waarmee de gevoelstemperatuur niet boven de 5 graden uitkomt.

Met dit weerbeeld in mijn achterhoofd en het weekend voor de deur, hierbij een lekker recept voor een hartige winterquiche. Met o.a. wortel, zoete aardappel, koolraap, rode ui, tomaat en een puntje brie, samen met kruiden als Za’atar en eigengemaakte pesto toverde ik deze heerlijke winterse quiche (ook koud heel goed te eten). Lekker met een frisse salade, om niet te vergeten dat het eigenlijk lente is..

De laatste oliebollen heb ik aan de vogeltjes gevoerd en morgen ga ik de kerstboom opruimen. Toch jammer want al die lichtjes geven ook een warm gevoel in huis. Buiten is het grijs en grauw, dus waar halen we onze warmte dan vandaan? Inderdaad, de keuken, lekker koken. Tijd voor comfort food: warm, kruidig, smakelijk, voedzaam en gezond, dus het past ook bij de goede voornemens.

Geurige couscous met pompoencurry. Een mengsel van geroosterde pompoen, zoete aardappel, wortel, koolraap en kikkererwten. De geroosterde groenten worden gesmoord in een saus van tomaten, ui en kokosmelk. Heerlijk gekruid met Rash el Hanout en/of Baharat. Beide zijn kruidenmengsel uit het middenoosten. Geurige mengsels met o.a. komijn, koriander, paprika, en niet te vergeten kaneel. Je koopt ze bij de Turk of bijvoorbeeld van het merk ‘Jonnie Boer’ in de supermarkt. Jonnie is de bekende sterrenchef van De Librije in Zwolle. Zijn assortiment ‘original spices’ zijn uitgekiende en zeer smaakvolle melanges, veelal zonder zout en in de typische verpakking: kleine metalen blikjes met een dubbele deksel om de geur en smaak van het kruidenmengsel zo goed mogelijk te behouden.

En voordat ik het vergeet: alle beste wensen voor het nieuwe jaar, te beginnen met een lekker bordje comfort food.

Deze zomer heb ik een poging gedaan om een klein groententuintje te maken. Ik kan het met recht een poging noemen, want ik heb niet veel geoogst. In de bemeste grond heb ik in juni (was eigenlijk al laat) doperwten gezaaid, sperzieboonplantjes, rode paprikaplantjes, mini tomaatjes, pluksla en rucolaplantjes gepland.

De tomaatjes kon ik als eerste plukken, maar waren erg zuur: wel rood van kleur maar duidelijk te weinig zon gehad. De sperzieboontjes groeiden heel snel. Zo snel, dat voordat ik er erg in had, de slakken mijn maaltje hadden opgegeten. Na een paar natte weken in augustus waren ook de doperwten geheel ‘verdwenen’ uit het tuintje: verlept of verrot. De paprikaplanten groeiden, en groeiden, en kregen pas begin oktober bloemen. De paprika’s laten denk ik nog even op zich wachten, al moeten ze snel zijn -voordat de eerste nachtvorst intreedt. De pluksla en de ruculo waren wel succesvol. Ideaal die sla waar je maar van kan blijven plukken, net als de rucola overigens. Uiteindelijk is zelfs de rucola met zacht gele bloempjes gaan bloeien, maar de rucolablaadjes zijn nog steeds goed eetbaar.

Mijn kruidentuin bestaat uit drie blauwe potten met daarin een laurierstruikje, salie, rozemarijn, oregano, tijm en dragon. Alles groeide zeer weelderig en de potten stonden heel fraai op het terras. Heerlijk die verse kruiden!

Nu de herfst zijn intrede doet vraag ik me af wat ik met die kruiden kan doen. Rozemarijn en laurier zijn vettige planten en kunnen goed tegen koude. Tijm zal de winter ook wel overleven. Maar de zachte groene kruiden als salie, oregano en dragon lijken mij erg kwetsbaar.

Gelukkig zijn er verschillende manieren om kruiden te bewaren.

Het drogen aan de lucht van de geplukte kruiden is de meest simpele, maar duurt lang. Hetzelfde resultaat bereik je door de kruiden op heel lage temperatuur in de oven te drogen. Invriezen met water in een ijsblokjeshouder is ook een goede optie.

Maar voor de oregano heb ik een nog snellere manier gevonden: de blaadjes van het steeltje verwijderen, wassen, drogen en op een stukje keukenpapier voor 3 minuten op 630W in de magnetron drogen. De blaadjes worden knapperig droog en vallen uiteen als je ze aanraakt. Je kunt ze fijnhakken en luchtdicht in een potje bewaren. Ik heb ze niet gehakt maar heel gelaten en in een oud zoutmolentje gedaan. En het werkt!

Op het houden van een succesvolle groententuin moet ik nog goed studeren, maar het is wel heel leuk om iets ‘uit eigen tuin’ te kunnen eten. Kruiden zijn goed voor beginners, zelfs zonder groene vingers geeft dit wel resultaat. Ik kan in ieder geval nog een winterlang nagenieten van mijn eigen geurige oregano.

Onlangs in september vierde Sofia Loren haar 80ste verjaardag. Ze stond volop in de belangstelling in de media, ze presenteerde haar biografie. Wie haar naam uitspreekt denkt aan schoonheid, films en acteren. Toch werd Sofia ook geliefd om haar kookboek dat uitgebracht werd in 1971 “In Cocina Con Amore” (in de keuken met liefde), welke later in het Nederlands vertaald werd met de titel “Koken: Con Amore”. Inmiddels is het boek een collectersitem geworden, en niet alleen vanwege de heerlijke recepten! Sensuele foto’s  -zeker voor die tijd, laten zien dat behalve koken, poseren toch ook een grote passie is van Loren.

En laat ik dat boek nu in mijn bezit hebben, althans, ik heb het in bruikleen van mijn zus.

Ik begrijp nu waarom zij destijds dit boek aanschafte: de recepten zijn van een eenvoud, die je eigenlijk alleen in de Italiaanse keuken aantreft. Puur en simpel maar daardoor juist zo ongelofelijk smakelijk. Misschien ook wel echt ‘jaren 70’, hoewel ik zelf de indruk heb dat de Italiaanse huisvrouw nog steeds op deze wijze kookt.

Voor mij is het een tijdloos kookboek.

Ik kon het natuurlijk niet laten om er iets uit te koken ter gelegenheid van haar verjaardag: “Involtini” of te wel: Runderrolletjes met Mortadella. De Involtini is te vergelijken met onze ‘blindevink’, waarbij het gehakt vervangen wordt door heerlijk geurige Mortadella. Probeer de originele Mortadella di Bologna te bemachtigen. Deze worst bestaat uit half varkens- en half rundvlees met spekjes en gekruid met pepertjes en heeft een heel eigen smaak.

Dit recept werd ook genoemd in de Volkskeuken van de Volkskrant. In tegenstelling tot de bereiding zoals daar beschreven, heb ik mij aan de receptuur van Sofia gehouden.
En ik kan niet anders zeggen: Con Amore!

Quinoa wordt al sinds 6000 jaar in Zuid-Amerika verbouwd. In onze reformwinkels volop te koop, maar tegenwoordig ook in de supermarkt verkrijgbaar. Hoewel quinoa tussen de granen in het schap staat, horen de kleine korreltjes niet tot de zelfde familie. Quinoa is een plantensoort die het goed doet, zelfs onder erbarmelijke omstandigheden zoals droogte, koude, voedselarm en hoogte. De in Europa groeiende rassen zijn door kruising geschikt gemaakt. Het is een plant met lange pluimen en houtachtige stengels. De vruchten bestaan uit eenzadige nootjes, niet groter dan 2 millimeter doorsnede. De zaden worden op vergelijkbare wijze als rijst of couscous bereid. Quinoa is rijk aan vitamine B2 en E, bevat weinig calcium maar daarentegen veel eiwitten (vergelijkbaar met melk) en bovendien glutenvrij. Al met al een zeer gezonde voedingsbron met vele toepassingsmogelijkheden.

   
1. Quinoa planten        2. vóór de bloei           3. in bloei                      4. Quinoa zaden
   *bron: Wikipedia

Geïnspireerd door Ottolenghi, heb ik vanavond een heerlijke lichte maar voedingsrijke broodsalade met quinoa gemaakt. Zoals van Ottolenghi bekend, gebruikt hij geen dikke sausen, mayonaise of room. De salade wordt slechts aangemaakt met rode wijnazijn, citroensap en heel veel verse kruiden. Apart daarbij geserveerd een ‘sausje’ van slechts Griekse yoghurt met iets munt, citroen en olijfolie. De broodsalade lijkt op de Italiaanse broodsalade Panzanella, maar door de toevoeging van quinoa wordt het een totale maaltijdsalade. Kruiden als munt en koriander geven die specifieke Oosterse smaak. Wij hebben de salade alleen met wat getoast brood met pesto gegeten, maar je kunt deze salade ook prima serveren met gerookte makreel, zalm of een stukje vlees van de grill.

Gisteren zaten we nog achter een bord hutspot met rookworst, vandaag had ik behoefte aan een maaltijd die mij het gevoel van zon en zomer zou geven. Pasta met een mooie rode saus gevuld met gehaktballetjes is niet een echt wintergerecht, althans naar Nederlandse begrippen, maar rond de Middellandse zee weten ze wel beter. Niet alleen een heel smakelijk maar ook heel simpel gerecht, vooral als je runderburgers gebruikt voor de gehaktballetjes. Slechts 1 klein rood pepertje geeft net voldoende pit om je lekker te verwarmen. Puur de smaak van de zon op een koude winterse dag.

Wellicht hebben we dit weekend het laatste zomerweer gehad van 2012. Het was in ieder geval prachtig weer, wat ons uitnodigde om de BBQ nog een keer te gebruiken voordat deze de berging in gaat. En om dat zomergevoel nog iets meer kracht bij te zetten, besluit ik kip souvlaki te maken. Een heerlijk Grieks grillgerecht van gemarineerde kipfilet, geserveerd met een tomatensalade en uiteraard tzatziki.

In de ochtend heb ik kiphaasjes in een marinade van citroen, knoflook, tijm, oregano, chilivlokken en olijfolie gelegd. De kip moet minimaal 4 uur marineren om de smaken goed in het vlees te laten trekken. Het citroensap maakt het vlees malser en zorgt dat het op de BBQ eerder gaar is. Ik gebruik lange ronde satéprikkers die ik in water heb geweekt om verbranden te voorkomen. Per stokje rijg ik 2 kiphaasje in een zig-zag. Omdat de marinade met olie is aangemaakt, is het niet noodzakelijk dat het rooster van de BBQ wordt ingevet. Zorg wel voor een goed heet rooster en laat het vlees heel even liggen voordat je het omdraait: in eerste instantie zal de kip ‘vastplakken’ maar laat na enige tijd ook weer los (als de eiwitten vrijkomen). Lekker met een pure tomatensalade en in de oven geroosterde aardappeltjes met courgette en halve tomaten.  Mooi afscheid van de zomer.

Behalve Baklava heb ik ook genoten van de traditionele Moussaka of Stifado. Heerlijke stoofschotels waar je eindeloos mee kunt variëren. Het recept voor een runderstifado heb ik al eerder beschreven, maar het gerecht zoals ik dat gegeten heb bij het restaurant ‘Hermes’ in Lindos heeft mij op een idee gebracht.

In plaats van zilveruitjes (de kleintjes zoals wij die kennen uit een potje) dreven er kleine sjalotten in een heerlijke saus. Stifado wordt voornamelijk geserveerd met rundvlees of soms konijn, maar met vis heb ik dit recept nog nooit gezien. Nu leent vis zich iets minder voor stoofschotels die lang moeten stoven, omdat vis juist een korte bereidingstijd nodig heeft.

Maar waarom geen combinatie?
Kort gegrilde tonijnmoten opgediend met een Stifado-sjalottensaus. Lijkt me heerlijk. Het uitproberen waard dus.

Soms word je aangenaam verrast, zoals ik afgelopen vrijdag. Nadat ik mijn diploma voor Praktijkopleider in de Gezondheidszorg in ontvangst had genomen, deelde mijn man mij mee dat hij een tafeltje voor ons had gereserveerd in Alphen a/d Rijn. Nu denk je misschien: Alphen? Ja, want daar blijkt het Lekkerste Italiaanse restaurant van Nederland te zitten, althans naar onze maatstaven: Pizzeria Is Morus.

Je zou het op het eerste gezicht niet zeggen: een buitenkant waar je niet direct voor valt. Maar binnen tref je die ouderwetse Italiaanse gezelligheid aan. Misschien wat kitcherig, vinden sommigen, door de Chiantiflessen die aan het plafond hangen, maar toch… En dan heb je het ´pleintje´ nog niet gezien. Gelukkig kregen wij daar onze tafel toegewezen: een behoorlijk drukke ruimte, zonder ramen, alleen twee lichtkoepels, maar de muren zijn beschilderd met ramen en portieken en overal hangt kunstklimop. De tafeltjes, lekker dicht bij elkaar, zijn gedekt met rood-wit-geblokte kleedjes, echt boers. Door de drukte en rumoerige gezelligheid voelt het als thuis en waan je je in een Toscaanse of Siciliaanse Pizzeria. De zaak wordt gerund door een complete Italiaanse familie. Midden in de zaak staat de TV aan op de zender RAI-uno, hoe kan het ook anders.

En wat eet je daar dan? Heerlijke pizza’s, maar je treft er ook een voortreffelijke kaart aan voor een compleet 6 gangen diner van antipasta tot dolci. Wij besloten voor de antipasta, pasta en secundi te gaan. Het eten was allemaal even lekker. Wij houden wel van dit soort gelegenheden: geen opgedirkte smuk maar gewoon gezellig. Zo’n mama die alles in de gaten houdt en tussendoor even langs loopt, een arm op je schouder legt en vraagt: “smaakt het?”  En smaken deed het. Voor mij was het een aangename verrassing dit dinertje en het zal zeker niet de laatste keer zijn dat ik in Alphen ben geweest!