Vandaag op eerste paasdag iets later aan de koffie dan normaal. Op zo’n paasmorgen komt het hele huis wat trager op gang of zou het zijn omdat vannacht de zomertijd is ingegaan? Hoe dan ook, mijn citroenrol doet het uitstekend bij een vers kopje koffie.
Een zááálig Pasen!

Vorig jaar maakte ik deze cakerol ook, welke met gejuich ontvangen werd door mijn gezin. Dit jaar heb ik het recept iets aangepast. Waar ik vorig jaar nog Monchou gebruikte heb ik deze nu vervangen door Mascarpone. Gekoeld is de cakerol nu mooi stevig en nog romiger van smaak. Inmiddels heb ik ook het recept op de site aangepast.

Verder heb ik nog een kleine bananentulband gemaakt. Misschien voor de tweede Paasdag bij de brunch of gewoon tussendoor als iemand trek heeft. Een deel van de suiker is hierbij vervangen door drie rijpe bananen. Het geeft de cake zo’n echte tropische smaak en is toch als tulband herkenbaar door de bicareau, rozijnen en krenten. Lekker sappige structuur.

Bij het woord ‘kater’ denk ik niet meteen aan een brood. En een Duivekater heeft niets te maken met duiven of een kater (kat of lichamelijke toestand na een avondje doordrinken…) maar alles met brood.
Een feestelijk brood, wel te verstaan.
Een traditioneel vloerbrood dat voornamelijk bekend is ten noorden van Amsterdam en in de Zaanstreek. Een heerlijk zoet, geurig witbrood dat al in de tijd van de schilder Jan Steen gebakken werd, zoals dit plaatje van een schilderij van hem laat zien. De duivekater staat in de rechterhoek afgebeeld op de voorgrond.

Van oudsher een brood dat gebakken werd rond Pasen en Pinksteren. Sommigen beweren zelfs dat het recept teruggaat tot de Germanen, waarbij het brood zou dienen als een offerbrood. Het brood kreeg dan de vorm van een stuk bot, ter vervanging van een echt vleesoffer. Door al die jaren heen is het recept niet veel veranderd. De voornaamste ingrediënten zijn nog steeds boter, citroenschil en melk, al zal de moderne bakker er zijn of haar eigen twist aan geven door toevoeging van bijvoorbeeld honing in plaats van suiker en een snufje steranijs of kaneel voor een nog aromatischer smaak. Dun gesneden met een lik roomboter is het brood ‘goddelijk’. Wat dat betreft heel passend bij Pasen.

Mijn brood komt net uit de oven, is nog warm en doet het hele huis geuren naar citroen en anijs. Dus wie nog zin heeft om iets leuks op tafel te zetten op 1e Paasdag, raad ik aan meteen aan de slag te gaan. En red je het niet voor morgen, elk andere dag van het jaar smaakt dit ook hoor!

Uiteraard vanmorgen traditioneel met een Paasontbijt de dag begonnen. Hoewel, eigenlijk was het meer een brunch, want door het verzetten van de klok van wintertijd naar zomertijd waren we allemaal een uurtje later dan normaal. Maar het maakt niet uit, gewoon gezellig met het gezin aan tafel, dat op zich is al een bijzonderheid.

De middag ben ik lekker in de keuken aan de gang gegaan. Voor de voorbereidingen van het diner. Voor vanavond ben ik van plan te maken: gnocchi met salieboter en fris groene suggersnaps. Daarbij een heerlijk lamsbiefstukje, en tot slot (hoe kan het ook anders..) de advocaatpudding.

Aardappelgnocchi kent zijn oorsprong in het Noorden van Italie, daar waar er minder graan groeide en meer aardappels voor handen waren. Om de pasta rijker te maken (en goedkoper) werd er aardappelpuree aan de bloem en eieren toegevoegd. Het zetmeelrijke kookwater van gnocchi zou ook gezond voor je zijn: drink het als je maag van streek is, en je knapt zienderogen op.

Voor gnocchi heb je zetmeelrijke, bloemige aardappels nodig. In Italie gebruiken ze de soort Desiree, in Nederland is de Eigenheimer een prima aardappel. Kies aardappels van gelijke grootte zodat ze ook tegelijk gaar zijn. Giorgio Locatelli beschrijft in zijn boek ‘Made in Italy’ dat je, nadat de aardappels in de schil gekookt zijn, deze voor het beste resultaat enkele minuten in een hete oven moet leggen. Het idee is namelijk dat de gekookte aardappels het teveel aan opgezogen water in de oven weer kwijt raken. Een te natte aardappel geeft geen mooie gnocchi. Bij te veel vocht zullen de aardappels maar bloem blijven opnemen waardoor de gnocchi alleen nog maar naar bloem smaken.

Ook heel belangrijk is om het deeg niet te koud te laten worden, want dan worden de gnocchi heel taai. Probeer ook zo min mogelijk te kneden en te bewerken. Door het vele kneden wordt het deeg steeds zachter en zul je steeds meer bloem toevoegen om dit te compenseren. Zo worden de gnocchi net verende pingpongballen in plaats van gnocchi die in je mond smelten. Dus, werk met niet te grote hoeveelheden, voor 4 tot 5 personen kun je uitgaan van 750 gram aardappels, 200 gram bloem en 2 kleine eieren. Te veel ei maakt de gnocchi ook weer taai…. nee, zo simpel is ‘gnocchi maken’ nog niet, maar wel heel leuk, en lekker!

Dus achtereenvolgens: aardappels boenen en gaarkoken in de schil, aardappels laten uitlekken, iets laten afkoelen en pellen. Aardappels met de aardappelknijper pureren. Bloem en ei toevoegen en met de hand door elkaar mengen tot een een deeg is ontstaan.

Vooral niet te lang kneden. Maak van het deeg 4 gelijke stukken en rol deze stukken uit tot een lange cilindervorm met een diameter van ongeveer 1,5 cm. Snijd de rolletjes in gelijke stukjes van 1 à 2 cm breed. Druk een vork op één kant van de deegkussentjes voor een mooi ribbelfiguur. Wentel ze door de bloem en leg ze op een met bloem bestoven dienblad. Ze zijn nu klaar om te koken, maar als je ze nog een uurtje moet bewaren, moet je ze goed met bloem bestuiven en af en toe losschudden. Je kunt ze zo ook invriezen, los op een dienblad en na enkele uren in een plastic zak overdoen.

Kijk voor het volledige recept op de link gnocchi. Je kunt de gnocchi als bijgerecht eten, bij vlees of vis, maar gnocchi kunnen ook een volledige (vegatarische maaltijd) vormen met alleen wat boter en kruiden of een romige saus.

Na de brunch van eerste Paasdag zijn het ’s avonds toch de asperges geworden. Vooraf gegaan door een fluwelig courgettesoepje en een toetje van Victoria. In de Volkskrant van 6 april stond een artikel over Victoria’s pudding. Het toetje werd beschreven als luchtig en licht, dus uitermate geschikt voor na een diner met asperges.

Het artikel beschrijft dat Queen Victoria dit ooit kreeg voorgeschoteld en dat ook Jeroen Meus, de bekendste tv-kok van België, dit bovenaan zijn lijstje van lievelingspuddingen heeft staan. Eigenlijk een heel ‘old school’ recept, vooral als je naar de ingrediënten kijkt. Witte broodkruimels, basterdsuiker, eiwitten en frambozenjam zijn nou  niet de meest spectaculaire bestanddelen, maar het resultaat is verbluffend lekker.

Neem er wel even de tijd voor. Het toetje wordt warm gegeten en je moet dus goed uitkienen wanneer het in de oven gaat tijdens de bereiding van je diner. Anders laat je de gasten even na het hoofdgerecht uitbuiken en neem je zelf 20 minuten de tijd in de keuken. Het recept dat beschreven stond in de krant ging uit van 6 personen, maar óf mijn soufflébakjes zijn veel kliener óf mijn weegschaal mankeert iets: ik kon er 7 soufflébakjes en een kleine bakschaal mee vullen. Mijn recept is dus iets aangepast qua hoeveelheden (de helft). In ieder geval ideaal als je nog brood over hebt en ongekookte (Paas)eieren.

De hele dag klinkt in huis de muziek van de Matthäus Passion. Niet door iedereen even gewaardeerd, maar het brengt je wel al in de sfeer van Pasen. Gisteren de meeste boodschappen gedaan, vandaag nog vers brood gehaald. Voor eerste Paasdag staat een brunch op het programma, met o.a. eiersalade, een quiche, gerookte zalm met roerei, lekker verse broodjes, warme beschuitbollen, paasbrood, kwarteleitjes, en ga zo maar door.  En laten we een glaasje champagne niet vergeten..  Ik heb het sterke vermoeden dat mijn ‘lam’ naar tweede Paasdag zal verhuizen.

Voor de zekerheid heb ik ook asperges in huis gehaald. Als we van de brunch erg vol zitten kunnen we ’s avonds altijd nog lekker lichte asperges met ham en eieren eten.

Een echte paastaart heb ik dit jaar niet gemaakt. Op verzoek van de jongens een ‘gewone citroencake’. Maar iets ‘gewoons’  kan ik eigenlijk nooit maken, dus is het een Paascake geworden: amandel citroencake. Voor de Pasen in de vorm van een kleine tulband, overgoten met citroenicing en afgemaakt met viooltjes. Nu alleen nog de witte eieren kleuren, dan ben ik helemaal klaar voor Pasen.

Wist je dat je de bloemen van viooltjes gewoon kunt eten? Zelfs die je nu in de tuin hebt staan. Ze zijn bovendien erg geneeskrachtig. Zo helpen ze tegen eczeem en alle soorten huiduitslag of jeuk, daarnaast werken ze ook nog vochtafdrijvend en ontstekingsremmend. Dus haal het voorjaar naar binnen met bloemen op de taart!

Ons terras heb ik afgelopen weekend met hoge druk schoon gemaakt, en ook de tuinstoelen staan er weer fris bij. Zelfs de nieuwe violen slaan prachtig aan want het weer is bijna op zijn paasbest! Hoewel Pasen dit jaar vroeg valt, proeft de natuur al naar lente .

Het is dus bijna Pasen. Dat betekent: druk bezig met ideeën opdoen voor het paasdiner. Traditiegetrouw staat mijn advocaatpudding vast ergens op het menu, maar ik ben ook wel voor nieuwe ideetjes. Nog zo’n traditie: asperges, ze zijn al weer te koop, alleen nog niet van de koude grond. De mooie witte komen uit de (Hollandse)kas, die met de paarse kopjes uit Griekenland. Gek genoeg eet ik toch altijd graag die witte, terwijl die paarse ook héél lekker zijn èn minder duur. Dus misschien met Pasen wel iets met asperges, alleen anders..

Vorig jaar heb ik voor vrienden een heel menu gemaakt met elke gang ‘asperges’ als ingrediënt, zelfs het toetje! Het hoofdgerecht vond ik het meest bijzonder: krokant gebakken zeewolf met aspergegoulash. Een prachtig gekleurd gerecht met verrassende smaakcombinaties. Helaas heb ik  het recept niet zelf bedacht, het komt uit het kookboek van Andreas Neubauer: ‘Asperges, 70 recepten voor fijnproevers’, vertaald uit het Duits.
De asperges worden in een paprikasaus zacht gaar gestoofd en de vis wordt krokant gebakken. Het originele recept gaat uit van snoekbaars met vel, maar daar kon ik niet aankomen. De zeewolfmootjes bleken een perfecte vervanger.
Hoewel het voortreffelijke smaakte, zoek ik nog even verder. Ik wil iets groots met Pasen. Wordt vervolgd.