Bij het woord ‘kater’ denk ik niet meteen aan een brood. En een Duivekater heeft niets te maken met duiven of een kater (kat of lichamelijke toestand na een avondje doordrinken…) maar alles met brood.
Een feestelijk brood, wel te verstaan.
Een traditioneel vloerbrood dat voornamelijk bekend is ten noorden van Amsterdam en in de Zaanstreek. Een heerlijk zoet, geurig witbrood dat al in de tijd van de schilder Jan Steen gebakken werd, zoals dit plaatje van een schilderij van hem laat zien. De duivekater staat in de rechterhoek afgebeeld op de voorgrond.

Van oudsher een brood dat gebakken werd rond Pasen en Pinksteren. Sommigen beweren zelfs dat het recept teruggaat tot de Germanen, waarbij het brood zou dienen als een offerbrood. Het brood kreeg dan de vorm van een stuk bot, ter vervanging van een echt vleesoffer. Door al die jaren heen is het recept niet veel veranderd. De voornaamste ingrediënten zijn nog steeds boter, citroenschil en melk, al zal de moderne bakker er zijn of haar eigen twist aan geven door toevoeging van bijvoorbeeld honing in plaats van suiker en een snufje steranijs of kaneel voor een nog aromatischer smaak. Dun gesneden met een lik roomboter is het brood ‘goddelijk’. Wat dat betreft heel passend bij Pasen.

Mijn brood komt net uit de oven, is nog warm en doet het hele huis geuren naar citroen en anijs. Dus wie nog zin heeft om iets leuks op tafel te zetten op 1e Paasdag, raad ik aan meteen aan de slag te gaan. En red je het niet voor morgen, elk andere dag van het jaar smaakt dit ook hoor!

Oudjaarsavond is bij ons meestal een traditie, wat eten en drinken betreft: in iedere geval sushi met champagne. En hoewel onze jongens al volwassen zijn, als ze met oudjaar thuis zijn vinden ze het erg lekker om verstopte cocktailworstjes in croissantdeeg te eten. Die worstjes dateren nog uit hun lagere schooltijd. Die maakte ik elk jaar voor bij het kerstdiner dat op school gehouden werd en waarbij de ouders voor het eten zorgden. Dus Sushi, ‘worstjes in een dekentje’, Japanse koolsalade en ook gevulde eieren en een Hollandse huzarensalade zijn voor mij onlosmakelijk verbonden met oudjaar.

Maar als je eens zin hebt in iets anders, is een lekker krokant hartig hapje misschien een idee. Ik maakte deze hapjes op kerstavond en ze vielen zeer in de smaak. Bovendien snel gemaakt, en dat is best handig zo tussen de oliebollen en het vuurwerk door…

Ik maakte de krokante hapjes met filodeeg in een muffinvorm, maar je kunt er natuurlijk ook één grote hartige krokante taart van maken door een quichevorm te gebruiken. Voordeel van de muffinvormpjes is dat je meerdere smaken kunt maken,  voor ieder wat wils, eenpersoonshapjes.

Zo heb ik twee smaken gemaakt: eentje met gerookte zalm, kappertjes, crème fraîche en gedroogde tomaatjes, en de andere bestond uit verse vijgen, rauwe ham, Cambozola (een Duitse kaas die het midden houdt tussen Camembert en Gorgonzola) en honing. Voor kerstavond had ik er nog tomatensoep bijgemaakt, wat ook zeker als ‘starter’ van oudjaarsavond niet mis zal staan. Zo weet ik zeker dat we de laatste dag van het jaar goed zullen afsluiten!

Toch leuk dat mijn kookdrift door mijn kinderen wordt gewaardeerd èn ook enigszins wordt overgenomen. Zo laat mijn oudste zoon mij geregeld via de WhatsApp weten wat voor lekkers hij allemaal heeft klaargemaakt, compleet met foto’s en recepten. Zijn inspiratie haalt hij, uiteraard, veelal van internet. Naast de website van zijn moeder, struint hij allerlei culinaire websites af op zoek naar lekkernijen. Op dit moment is de website www.culy.nl erg in trek bij hem. Een jonge site (2011) met leuke recepten en culy-wetenswaardigheden, veelal verzameld van ander blogs en sites, zowel nationaal als internationaal.

In het weekend kreeg ik de volgende foto’s van een taugésalade met mango doorgestuurd, die ik jullie zeker niet wil onthouden. Klaargemaakt in een handomdraai, hoe simpel wil je het hebben…? Een zeer smakelijke en gezonde salade, waar ik zo aan zou willen beginnen.

Na een enerverend rondje fietsen op een mooie zomerdag is het heerlijk om bij thuiskomst een verfrissend drankje te nuttigen. Liever zonder alcohol, want dat zakt meteen in de knieën. Uiteraard is helder koel water uit de kraan een aanrader, maar met een beetje fantasie maak je in een handomdraai van een gewone kan water een citroenlimonade.

Neem een grote kan, vul deze met koud water en ijsblokjes. Pers enkele citroenen uit. Gebruik ongeveer 4-6 citroenen bij 1,5 liter water (of meer of minder, naar gelang je eigen smaak…). Snijd 2 citroenen in plakjes en voeg deze toe. Rasp of hak een klein stukje verse gember en voeg dit samen met enkele eetlepels honing ook aan het citroenwater toe. Wil je echt meer zoet, gebruik dan suiker, die je bij voorkeur eerst oplost in lauw water. Garneer de kan met een paar takjes verse munt.

Zet de kan nog even in de koeling tot gebruik om goed door en door koud te laten worden. In plaats van gewoon kraanwater kun je ook kiezen voor bronwater met koolzuur (met of zonder smaakje) of afgekoelde koude citroenthee. Serveer in grote longdrink glazen met een rietje. Werkt zeer dorstlessend en is geschikt voor zowel jong als oud!

Na een vakantie op Rhodos weer terug in ons koude kikkerlandje, het is even wennen. Het slechte weer dwingt mij om in de keuken aan de gang te gaan, om nog iets van die zoete vakantieherinnering vast te kunnen houden. Want ik heb genoten van de Griekse keuken! Geen culinaire hoogstandjes maar eerlijke boerse gerechten met simpele ingrediënten. Zoals lamsvlees met spinazie en feta verpakt in filodeeg, gegrilde kip met souflakikruiden, moussaka, tsatsiki, zwaardvis of de heerlijk mezedes-hapjes. En vergeet niet de frappe, met of zonder roomijs en als afsluiter een glaasje Ouzo of Mastika.

Geregeld hebben we als toetje Baklava gegeten. Een reden te meer om mij thuis ook eens aan dit recept te wagen. In Instanbul heb ik Baklava voor het eerst gegeten en was toen al gecharmeerd van dit overzoete notengebak. Bij het doornemen van enkele kookboeken kom ik tot de ontdekking dat de Griekse en Turkse Baklava niet veel van elkaar verschillen. Er doen verschillende recepten de rondgang, maar de hoofdingrediënten blijven hetzelfde: filodeeg, noten, boter en suikerstroop.
Ik denk dat je het kunt vergelijken met de Hollandse appeltaart: daar kent ook elke huisvrouw haar eigen recept van.

Ik besluit voor een iets mildere zoete variant: niet alleen suikersiroop, maar de siroop aangelengd met citroen- en sinaasappelsap. Hierdoor ontstaat een frisse smaak terwijl de Baklava door de honing- en suikerstroop toch kleverig blijft. Je kunt kiezen voor alleen walnoten, pistachenoten, amandelen of een mengsel van deze noten. Gelukkig hebben wij de beschikking over filodeeg uit de diepvries (of vers bij de Turkse winkel) dat het maken van Baklava een stuk simpeler maakt. Nog een voordeel: door het vele ‘zoet’ is de Baklava lang houdbaar, hij wordt zelfs lekkerder naar mate de smaken langer zijn ingetrokken. Dit gebak is zoeter dan zoetst!