Het kan nog (net): vóór 24 juni asperges eten. Traditioneel worden asperges namelijk geoogst vanaf de tweede donderdag van april tot 24 juni (Hoogfeest van de geboorte van de Heilige Johannes de Doper). Na deze datum worden ze niet meer geoogst zodat de plant kan groeien om energie voor het volgend seizoen weer op te doen. De aanvoer is momenteel door het aanhoudende zomerse weer behoorlijk hoog, wat je ook al kunt merken aan de iets lagere prijzen.

Reden genoeg om er weer eens een lekker gerecht mee te maken. Asperges met zalm is natuurlijk een heel bekende combinatie, voeg er pasta aan toe en je hebt een ZAP (makkelijke aanduiding voor deze overheerlijke combi).

Dit keer heb ik botermalse witte asperges gebruikt en warm gerookte zalmmoten (of zalmflakes). Om het geheel af te maken heb ik gekruimd oud brood (ciabatta) in olijfolie uitgebakken met een uitje, knoflook en wat kruiden. Dit gebakken kruim is zo alleen al lekker over de gekookte paste en wordt in Italië gebruikt als de goedkope variant van geraspte Parmezaan. Maar in dit gerecht geeft het net die lekkere crunch, want alle andere ingrediënten zijn romig en zacht. Voor de finishing touch een dressing van verse citroenrasp en -sap, olijfolie, bieslook en een snufje zout. Dat zuurtje maakt dat de gerookte zalm niet te machtig wordt. Als je lekker veel asperges in dit gerecht doet, hoef je niet zoveel pasta toe te voegen (scheelt weer koolhydraten). Mijn favoriet voor deze ZAP zijn penne van durum tarwe. En zo heb je in een handomdraai een heerlijke en gezonde zomerse maaltijd.

…en mijn kat snoepte van de velletjes van de zalm!

Wist je dat linzen rijk zijn aan ijzer, vezels en eiwitten? Dat linzen in de jaren 60 als hippiegroenten werden beschouwd (want de Hippies trokken naar India en kwamen terug met heerlijke linzenrecepten)? Dat linzen tegenwoordig omarmd worden door superfoodaanhangers? Dat linzen peulvruchten zijn, maar culinair gerekend worden tot de groenten? Dat zelfs het voedingscentrum in de nieuwe schijf van vijf ruimte heeft ingerekend voor een wekelijks portie peulvruchten?

Reden temeer om ook eens te gaan experimenteren met deze veelzijdige peulvrucht. Want veelzijdig zijn ze, die linzen. Je hebt ze in allerlei kleuren en maten: witte, bruine, rode, zwarte, gespikkelde, blonde en oranje. In onze supermarktschappen vinden we voornamelijk de al geweekte linzen, de bruine of blonde, in blik of glas. De andere soorten zijn goed verkrijgbaar in droge vorm, bij de supermarkt of anders de Toko. Voorweken is bijna niet meer nodig, de meeste droge linzen kunnen direct verwerkt worden en nemen tijdens het koken en stoven voldoende vocht op om te garen. Lees daarvoor goed de gebruiksaanwijzing op de verpakking of volg de instructie van het recept.

Voor mijn recept linzen met warmgerookte zalm maak ik gebruik van de ‘makkelijke’ linzen, die uit blik. Makkelijk en eenvoudig, ook door het gebruik van de warmgerookte zalmmoot, die je zo kant en klaar bij de visboer of in de supermarkt kunt kopen (de echte liefhebber rookt natuurlijk zijn eigen zalm…). Heerlijk met een flinke schep tzatziki.

Je hoeft voor dit recept niet te lang in de keuken te staan, wat bij dit mooie weer toch zeker een aanrader is!

Ik kan soms echt behoefte hebben aan licht en gezond voedsel. Niet dat ik zo vaak zwaar en ongezond eet, maar misschien begrijp je het wel als ik dit recept beschrijf: visrolletje met groene aspergetips op een groen bedje. Een simpel en oogstrelend recept, óók voor doordeweeks.

Voor dit recept gebruik ik Tilapia filet maar je kunt er ook Panga, scholfilet of zelfs zalmforelfilet voor nemen. De filet royaal bestrijken met groene pesto en daarop een bosje aspergetips leggen. Van de filet een mooi rolletje maken en inpakken met ontbijtspek. Het groene bedje voor dit rolletje is een combinatie van broccolieroosjes en repen venkel. Juist die anijssmaak van venkel doet het heel goed bij vis. Met een klein scheutje witte wijn (of bouillon) en een drupje olijfolie gaat de schaal in de oven. Niet te lang, anders wordt de vis te droog en de broccolie te gaar. Geef er een fris groene salade bij. Voor mij is dit voldoende, een mooie licht en gezonde, bovendien koolhydraatarme maaltijd. En als je het rolletje op je bord doormidden snijdt, dan is het net een klein kunststukje…

          

Weinig koolhydraten en wel eiwitten en vetten, dat is een prima dieet om bij af te vallen. Er zijn heel wat vormen van bekend, denk maar aan Atkins, South Beach en dr. Frank. De gedachte achter deze dieten is dat het gebruik van teveel koolhydraten kan leiden tot vetzucht en overgewicht. Ook kan het bijdragen tot het ontstaan van suikerziekte. Onderzoekers beweren dat de gewichtstoename van de gemiddelde Amerikaan te wijten is aan het koolhydraatrijke (fast) voedsel, met name de vele suikers die verstopt zitten in bijna alle kant en klaar producten. Misschien is deze vetzucht of koolhydraatziekte wel een welvaartsprobleem.

Helaas moet ik toegeven dat ik zelf gek ben op koolhydraten. Pasta, koekjes, taart, noem maar op, héérlijk! Maar ik moet ook toegeven dat mijn overgewicht waarschijnlijk te wijten is aan deze koolhydraten. Geen nieuw inzicht, maar wel tijd om er nu eens iets echt aan te gaan doen!

Een artikel in de krant bracht mij Low Carb onder de aandacht. Geheel onbekend ben ik niet met dit principe. In mijn tienerjaren (ja, toen al!) heb ik enkele maanden het Atkins dieet gevolgd, met heel veel succes. Helaas was er ook het welbekende jojo-effect, door een terugval na een half jaar. Na zoveel jaren tijd voor een hernieuwde kennismaking.

Een voorbeeld van een heerlijke low-carb quiche is deze spinazietaart. Met een frisse salade erbij een complete maaltijd. Nog een voordeel van low-carb: je hebt bijna geen last van hongergevoel en het eten is voedzaam maar ligt niet zwaar op de maag.

Overigens is deze vegetarische quiche ook uitermate geschikt voor iedereen die van gezond en lekker houdt.

De laatste weken staat er bij mij thuis steeds minder vlees op het menu. Niet omdat we het niet lekker vinden, of omdat we per direct vegetariërs zijn geworden maar vanwege het feit dat minder vlees eten gezonder is voor je lijf èn voor het milieu. Als je je een beetje verdiept in de bio-industrie, dan vergaat je al snel de lust van het vleeseten (zie bijvoorbeeld “Wakker Dier”)….

Vandaar dus iets meer fruit, groenten, granen en peulvruchten op ons menu. De heerlijk gezond gevulde paprika’s zijn daar een voorbeeld van. Makkelijk voor als je een hapje rijst over hebt of restjes groenten uit de koelkast wil opmaken. Ik geef de voorkeur aan puntpaprika’s, want deze zijn zoeter dan de gebruikelijke varianten. Voor het gratineren heb ik gekozen voor Mozzarella, maar elk andere kaas kan natuurlijk ook. Nog wel even een tip: bak de tomatenpuree heel even aan in de boter, roer deze dus niet meteen door de saus: door het aanbakken verdwijnt de zurige smaak van de puree.

Wie in het bezit is van een kookboek van Ottolenghi of een klein beetje zijn kookkunsten volgt, zal de onderstaande foto meteen herkennen: zijn onmiskenbare bloemkooltaart.

Echt een beauty om te zien, en de smaak is goddelijk. Niet iets wat je verwacht met een saaie bloemkool als hoofdrolspeler. Je kunt hem serveren bij de lunch of als een lichte avondmaaltijd met een frisse groene salade. Als je het restant van de taart goed verpakt smaakt hij de volgende dag nog lekkerder. Of denk eens aan een picknick, want ook koud kun je dit je gasten heel goed voorschotelen.

Ottolenghi gebruikt in zijn recept de pikzwarte, driehoekige, gedroogde zaadjes van de Nigella Sativa plant: nigellazaad. Deze zaadjes ruiken in eerste instantie naar niks, maar als je erop sabbelt smaakt het naar oregano, maar dan natuurlijk net anders, pittiger. Het nigellazaad is niet overal te koop, maar een goed gesorteerde Turkse winkel zal het wel hebben. In het recept van de bloemkooltaart wordt het zwarte zaad vermengd met wit sesamzaad en dient dan als knapperige bodem en rand. Ik had geen nigellazaad in huis en gebruikte daarvoor in de plaats zwart sesamzaad. Het effect was hetzelfde en de smaak niet minder.

Verder heb ik het recept volledig gevolgd: een aanrader en niet alleen voor vegetariërs!

Voor wie even niet moeilijk wil doen en toch een verfijnde pasta op tafel wil zetten maakt het recept van Napolitaanse pasta. Een vegatarisch gerecht met zoete, zure en zoute accenten.

Voor mij waren in dit geval de pomodorini in blik van het Italiaanse merk Cirio een heerlijke ontdekking. Normaal gebruik ik tomatenblokjes of gepelde tomaten uit blik van een huismerk. Het merk Cirio is iets duurder, toch zeker de moeite waard als je echte kerstomaatjes wilt hebben. Ze zijn vol van smaak en drijven in hun eigen sap, zonder toevoegingen. Ideaal dus voor een vegatarische pasta waarin de tomaat gezien mag worden. De accenten in deze saus worden gemaakt door de blanke rozijnen, kappertjes en zwarte olijven. Als crunchi touch lichtgebrande geschaafde amandelen. Gebruik verder bij voorkeur gedraaide macaroni (Fusilli) omdat de saus dan zo heerlijk aan de pasta blijft hangen.

Het klinkt misschien allemaal ingewikkeld, maar het is echt heel simpel te bereiden.
Op en top Italiaanse eenvoud.

Metereologisch gezien is het al 13 dagen lente. En ik moet toegeven, het zonnetje doet haar best. Toch is de wind nog guur, waarmee de gevoelstemperatuur niet boven de 5 graden uitkomt.

Met dit weerbeeld in mijn achterhoofd en het weekend voor de deur, hierbij een lekker recept voor een hartige winterquiche. Met o.a. wortel, zoete aardappel, koolraap, rode ui, tomaat en een puntje brie, samen met kruiden als Za’atar en eigengemaakte pesto toverde ik deze heerlijke winterse quiche (ook koud heel goed te eten). Lekker met een frisse salade, om niet te vergeten dat het eigenlijk lente is..

De laatste oliebollen heb ik aan de vogeltjes gevoerd en morgen ga ik de kerstboom opruimen. Toch jammer want al die lichtjes geven ook een warm gevoel in huis. Buiten is het grijs en grauw, dus waar halen we onze warmte dan vandaan? Inderdaad, de keuken, lekker koken. Tijd voor comfort food: warm, kruidig, smakelijk, voedzaam en gezond, dus het past ook bij de goede voornemens.

Geurige couscous met pompoencurry. Een mengsel van geroosterde pompoen, zoete aardappel, wortel, koolraap en kikkererwten. De geroosterde groenten worden gesmoord in een saus van tomaten, ui en kokosmelk. Heerlijk gekruid met Rash el Hanout en/of Baharat. Beide zijn kruidenmengsel uit het middenoosten. Geurige mengsels met o.a. komijn, koriander, paprika, en niet te vergeten kaneel. Je koopt ze bij de Turk of bijvoorbeeld van het merk ‘Jonnie Boer’ in de supermarkt. Jonnie is de bekende sterrenchef van De Librije in Zwolle. Zijn assortiment ‘original spices’ zijn uitgekiende en zeer smaakvolle melanges, veelal zonder zout en in de typische verpakking: kleine metalen blikjes met een dubbele deksel om de geur en smaak van het kruidenmengsel zo goed mogelijk te behouden.

En voordat ik het vergeet: alle beste wensen voor het nieuwe jaar, te beginnen met een lekker bordje comfort food.

Deze zomer heb ik een poging gedaan om een klein groententuintje te maken. Ik kan het met recht een poging noemen, want ik heb niet veel geoogst. In de bemeste grond heb ik in juni (was eigenlijk al laat) doperwten gezaaid, sperzieboonplantjes, rode paprikaplantjes, mini tomaatjes, pluksla en rucolaplantjes gepland.

De tomaatjes kon ik als eerste plukken, maar waren erg zuur: wel rood van kleur maar duidelijk te weinig zon gehad. De sperzieboontjes groeiden heel snel. Zo snel, dat voordat ik er erg in had, de slakken mijn maaltje hadden opgegeten. Na een paar natte weken in augustus waren ook de doperwten geheel ‘verdwenen’ uit het tuintje: verlept of verrot. De paprikaplanten groeiden, en groeiden, en kregen pas begin oktober bloemen. De paprika’s laten denk ik nog even op zich wachten, al moeten ze snel zijn -voordat de eerste nachtvorst intreedt. De pluksla en de ruculo waren wel succesvol. Ideaal die sla waar je maar van kan blijven plukken, net als de rucola overigens. Uiteindelijk is zelfs de rucola met zacht gele bloempjes gaan bloeien, maar de rucolablaadjes zijn nog steeds goed eetbaar.

Mijn kruidentuin bestaat uit drie blauwe potten met daarin een laurierstruikje, salie, rozemarijn, oregano, tijm en dragon. Alles groeide zeer weelderig en de potten stonden heel fraai op het terras. Heerlijk die verse kruiden!

Nu de herfst zijn intrede doet vraag ik me af wat ik met die kruiden kan doen. Rozemarijn en laurier zijn vettige planten en kunnen goed tegen koude. Tijm zal de winter ook wel overleven. Maar de zachte groene kruiden als salie, oregano en dragon lijken mij erg kwetsbaar.

Gelukkig zijn er verschillende manieren om kruiden te bewaren.

Het drogen aan de lucht van de geplukte kruiden is de meest simpele, maar duurt lang. Hetzelfde resultaat bereik je door de kruiden op heel lage temperatuur in de oven te drogen. Invriezen met water in een ijsblokjeshouder is ook een goede optie.

Maar voor de oregano heb ik een nog snellere manier gevonden: de blaadjes van het steeltje verwijderen, wassen, drogen en op een stukje keukenpapier voor 3 minuten op 630W in de magnetron drogen. De blaadjes worden knapperig droog en vallen uiteen als je ze aanraakt. Je kunt ze fijnhakken en luchtdicht in een potje bewaren. Ik heb ze niet gehakt maar heel gelaten en in een oud zoutmolentje gedaan. En het werkt!

Op het houden van een succesvolle groententuin moet ik nog goed studeren, maar het is wel heel leuk om iets ‘uit eigen tuin’ te kunnen eten. Kruiden zijn goed voor beginners, zelfs zonder groene vingers geeft dit wel resultaat. Ik kan in ieder geval nog een winterlang nagenieten van mijn eigen geurige oregano.