Feestmaal voor Mijlpaal

Wanneer je 21 wordt, dan verdien  je een feestmaal. Een traditie bij ons thuis. Mijn zoon vierde dit weekend deze mijlpaal, en hij kreeg een ‘Herendiner’. Zeven van zijn beste vrienden waren uitgenodigd. Iedereen was netjes in kostuum en de tafel was gedekt met porselein, zilver en kristal. Ook volgens de traditie spraken de gasten de gastheer toe: het werd een bijzondere avond.

Ik ben een dag van te voren al begonnen met voorbereiden, inkopen en koken. Uiteindelijk heb ik een 8-gangenmenu bereid, amuse en koffie met bonbons inbegrepen. Allemaal favoriete gerechten van mijn zoon. Tijdens een Herendiner hoort er echter ook één gang geserveerd te worden waarvoor je een echte durfal moet zijn. Mijn keuze was op escargots gevallen. Ik heb ze zelf nog nooit gegeten, laat staan klaargemaakt. Daarvoor heb ik even wat door mijn kookboeken gebladerd.

Op internet kwam ik nog dingen tegen zoals het zelf ‘verbouwen’ van wijngaardslakken. Wat inhoudt dat je slakken grootbrengt, vetmest, en vervolgens ‘ontslakt’ door ze bloem te laten eten. Hierdoor verdwijnen alle giftige stoffen en laatste restjes aarde en zand. Daarna worden ze uitgehongerd waardoor ze hun slijm kwijtraken en indrogen. Klaar voor consumptie, tenminste nadat ze gekookt zijn. Eerlijk gezegd verging de lust mij al bij het lezen.

Verse slakken, levend, zijn niet te krijgen, of je moet een greep uit je tuin doen. Bij de groothandel koop je ze in blikjes en de slakkenhuizen worden los verkocht. De bedoeling is dat je de slakken uit blik weer terugstopt in hun huis en vervolgens met veel knoflookboter in de oven gratineert. Zo gezegd zo gedaan. De knoflookboter heb ik zelf gemaakt van zachte roomboter, peterselie, zout en peper en heel veel knoflook. Ik moet zeggen: het resultaat zag er verrassend mooi uit.

Maar nog verrassender was dat de heren aan het Herendiner er helemaal niet zo van griezelden! Blijkbaar had de knoflookboter ze zo lekker gemaakt, ze vonden het een delicatesse. Tot mijn spijt (!?) bleef er voor mij geen slakje over om te proeven, toch jammer.