Op een zomerdag als vandaag en bovendien de aankomstdag van de Tour de France in Parijs, dan kriebelt het bij de mannen om ook te gaan fietsen. Een rondje Gooimeer stond er vanochtend op het programma van 51 km. Net te kort om een tussenstop te maken voor de bekende koffie met appelgebak. Dus een mooie gelegenheid voor mij om de mannen te verrassen bij thuiskomst met een vers gebakken appeltaartje.

Ik was er niet echt op voorbereid, maar ben op zoek gegaan in mijn keuken en voorraad naar ingrediënten. Met 5 plakken bladerdeeg, 3 appels, een half potje appelmoes, 2 eitjes en wat boter, suiker en kaneel heb ik, al zeg ik het zelf, een lekker taartje gemaakt (in nog geen 25 minuten!). Een bladerdeeg appelslofje.

En een verrassing was het! Net uit de oven toen ze thuiskwamen, dus nog lekker warm. 

Als je je een beetje verdiept in wat goed en slecht is voor je lijf, dan kom je al snel uit bij: minder of geen suiker en minder of geen koolhydraten. Lees er de verschillende boeken van de laatste tijd maar op na, zoals Broodbuik (auteur William Davis) of The real meal revolution (auteur Tim Noakes). Nu eet ik al geruime tijd volgens het principe van ‘koolhydraatarm’ en behalve dat ik er van afgevallen ben, voel ik mezelf ook energieker, minder opgeblazen en fitter.

Helaas is ‘bakken’ niet meer hetzelfde als vóór de koolhydraatarme tijd. Zo vind ik nog steeds de vervanging van suiker lastig. Stevia heeft niet mijn voorkeur, omdat dit een bittere nasmaak aan je baksels geeft. De meeste andere kunstmatige zoetstoffen geven geen calorieën maar kunnen wel weer koolydraten bevatten. Ter vervanging van tarwemeel kun je allerlei mengsels van gemalen zaden of noten gebruiken of de ‘goede’ koolhydraten van havermeel of roggebloem, deze hebben een lage Glycemische Index (d.w.z. dat deze koolhydraten geen schommeling van je bloedsuikerspiegel veroorzaken). Amandelmeel gebruik ik het liefst ter vervanging van meel, soms in combinatie met een beetje kokosmeel omdat kokos het baksel een wat drogere textuur geeft. Tegenwoordig kun je bijna overal amandelmeel kopen en anders kun je zelf geschaafde amandelen in de keukenmachine fijnmalen.

Voor mijn recept van fruitige amandelcake heb ik een beetje honing gebruikt (dus niet helemaal koolhydraatarm!), maar ja, een mens wil soms ook wel eens wat…  Naast de amandelmeel heb ik kokosmeel en havermeel gebruikt, maar je zou de havermeel ook geheel door amandelmeel kunnen vervangen. Ik had deze keer niet voldoende amandelen in huis, vandaar. Als fruit heb ik gekozen voor blauwe bessen en frambozen, zoet en fris van zichzelf. Door toevoeging van de ricotta heeft de struktuur van de cake iets weg van een gebakken kwarktaart. Ik heb een mooi ronde vorm gebakken, je kunt er ook muffins van bakken. Tot slot een ’touch’of poedersuiker voor ’the looks’ en een blaadje munt.

Serveer je dit als nagerecht? Geef er dan een klodder Griekse yoghurt bij en strooi er geroosterde amandelen over, hmmmm, lekker!

Vandaag op eerste paasdag iets later aan de koffie dan normaal. Op zo’n paasmorgen komt het hele huis wat trager op gang of zou het zijn omdat vannacht de zomertijd is ingegaan? Hoe dan ook, mijn citroenrol doet het uitstekend bij een vers kopje koffie.
Een zááálig Pasen!

Vorig jaar maakte ik deze cakerol ook, welke met gejuich ontvangen werd door mijn gezin. Dit jaar heb ik het recept iets aangepast. Waar ik vorig jaar nog Monchou gebruikte heb ik deze nu vervangen door Mascarpone. Gekoeld is de cakerol nu mooi stevig en nog romiger van smaak. Inmiddels heb ik ook het recept op de site aangepast.

Verder heb ik nog een kleine bananentulband gemaakt. Misschien voor de tweede Paasdag bij de brunch of gewoon tussendoor als iemand trek heeft. Een deel van de suiker is hierbij vervangen door drie rijpe bananen. Het geeft de cake zo’n echte tropische smaak en is toch als tulband herkenbaar door de bicareau, rozijnen en krenten. Lekker sappige structuur.

In mijn zoektocht naar lekkere koolhydraatarme recepten kwam ik op internet een recept van pindakaasbrood tegen. In eerste instantie denk je, pindakaas…..zou dat lekker zijn? En past het wel in een koolhydraatarmdieet? Beide vragen kan ik met “ja” bevestigen. Hoewel pinda’s niet geheel koolhydraatarm zijn (en pindakaas al helemaal niet), zal hier de hele pindabroodcake hooguit 35 tot 40 gram koolhydraten bevatten. Hetgeen per sneetje gemiddeld neerkomt op 1,7 tot 2 gram, mits je er 20 sneetjes uitsnijdt. De kunst is wel om op zoek te gaan naar de pindakaas met de minste koolhydraten per 100 gram, die van de Lidl schijnt er het beste af te komen. Ik maakte gebruik van pure pindakaas van Ekoplaza.

Nu hoop ik dat niet iedereen die niet op de koolhydraten hoeft te letten, bij dit recept afhaakt. Ik kan het zeker aanbevelen, lekker als extraatje bij de borrel of een kop soep. Weer eens iets anders dan stokbrood of focaccia. De struktuur van deze broodcake doet meer aan cake denken dan aan brood. Door toevoeging van bijvoorbeeld koekkruiden en suiker (zoetstof) zou je er ook een lekkere zoete variant van kunnen maken. Ik heb er als extra zaden en noten aan toegevoegd, voor meer bite. Gewoon eens uitproberen.

Weinig koolhydraten en wel eiwitten en vetten, dat is een prima dieet om bij af te vallen. Er zijn heel wat vormen van bekend, denk maar aan Atkins, South Beach en dr. Frank. De gedachte achter deze dieten is dat het gebruik van teveel koolhydraten kan leiden tot vetzucht en overgewicht. Ook kan het bijdragen tot het ontstaan van suikerziekte. Onderzoekers beweren dat de gewichtstoename van de gemiddelde Amerikaan te wijten is aan het koolhydraatrijke (fast) voedsel, met name de vele suikers die verstopt zitten in bijna alle kant en klaar producten. Misschien is deze vetzucht of koolhydraatziekte wel een welvaartsprobleem.

Helaas moet ik toegeven dat ik zelf gek ben op koolhydraten. Pasta, koekjes, taart, noem maar op, héérlijk! Maar ik moet ook toegeven dat mijn overgewicht waarschijnlijk te wijten is aan deze koolhydraten. Geen nieuw inzicht, maar wel tijd om er nu eens iets echt aan te gaan doen!

Een artikel in de krant bracht mij Low Carb onder de aandacht. Geheel onbekend ben ik niet met dit principe. In mijn tienerjaren (ja, toen al!) heb ik enkele maanden het Atkins dieet gevolgd, met heel veel succes. Helaas was er ook het welbekende jojo-effect, door een terugval na een half jaar. Na zoveel jaren tijd voor een hernieuwde kennismaking.

Een voorbeeld van een heerlijke low-carb quiche is deze spinazietaart. Met een frisse salade erbij een complete maaltijd. Nog een voordeel van low-carb: je hebt bijna geen last van hongergevoel en het eten is voedzaam maar ligt niet zwaar op de maag.

Overigens is deze vegetarische quiche ook uitermate geschikt voor iedereen die van gezond en lekker houdt.

Wie in het bezit is van een kookboek van Ottolenghi of een klein beetje zijn kookkunsten volgt, zal de onderstaande foto meteen herkennen: zijn onmiskenbare bloemkooltaart.

Echt een beauty om te zien, en de smaak is goddelijk. Niet iets wat je verwacht met een saaie bloemkool als hoofdrolspeler. Je kunt hem serveren bij de lunch of als een lichte avondmaaltijd met een frisse groene salade. Als je het restant van de taart goed verpakt smaakt hij de volgende dag nog lekkerder. Of denk eens aan een picknick, want ook koud kun je dit je gasten heel goed voorschotelen.

Ottolenghi gebruikt in zijn recept de pikzwarte, driehoekige, gedroogde zaadjes van de Nigella Sativa plant: nigellazaad. Deze zaadjes ruiken in eerste instantie naar niks, maar als je erop sabbelt smaakt het naar oregano, maar dan natuurlijk net anders, pittiger. Het nigellazaad is niet overal te koop, maar een goed gesorteerde Turkse winkel zal het wel hebben. In het recept van de bloemkooltaart wordt het zwarte zaad vermengd met wit sesamzaad en dient dan als knapperige bodem en rand. Ik had geen nigellazaad in huis en gebruikte daarvoor in de plaats zwart sesamzaad. Het effect was hetzelfde en de smaak niet minder.

Verder heb ik het recept volledig gevolgd: een aanrader en niet alleen voor vegetariërs!

Metereologisch gezien is het al 13 dagen lente. En ik moet toegeven, het zonnetje doet haar best. Toch is de wind nog guur, waarmee de gevoelstemperatuur niet boven de 5 graden uitkomt.

Met dit weerbeeld in mijn achterhoofd en het weekend voor de deur, hierbij een lekker recept voor een hartige winterquiche. Met o.a. wortel, zoete aardappel, koolraap, rode ui, tomaat en een puntje brie, samen met kruiden als Za’atar en eigengemaakte pesto toverde ik deze heerlijke winterse quiche (ook koud heel goed te eten). Lekker met een frisse salade, om niet te vergeten dat het eigenlijk lente is..

Zo rond de feestdagen bekruipt mij altijd het gevoel dat ik eigenlijk wel heel graag een keukenmachine zou willen hebben. Zo eentje met een draaikom, bijvoorbeeld een KicthenAid. Maar ja, die dingen zijn best wel duur en bovendien een grote sta-in-de-weg in de keuken. Aangezien mijn keuken niet zo heel groot is, althans geen groot aanrecht, zou de keukenmachine al snel verdwijnen in een keukenkastje of zelfs naar de kelder verhuizen. En laat nou net mijn oude handmixer het hebben begeven…

Ik heb er lang over nagedacht (toch een keukenmachine?) en uiteindelijk besloten een nieuwe handmixer aan te schaffen. Nu zal ik niet snel reclame maken voor een bepaald merk of product, maar voor deze mixer maak ik een uitzondering. Het is een Kenwood, een mooie rode met antigrip-handvat en een vermogen van 350 Watt: een robuste krachtpatser. Je kunt hem makkelijjk op z’n kantje zetten, zonder dat hij omvalt en er wordt een kleine standaard bij geleverd waarin je de mixer plaatst en ruimte is voor de gardes en deeghaken. En mixen kan-ie! Ik heb er meteen een lekkere tulband mee gebakken.

Een Moskovische tulband. De naam van deze tulband doet vermoeden dat hij uit Moskou komt, wat waarschijnlijk ook waar is, maar niemand zeker weet. Het Moskovisch beslag verschilt van een ‘gewone’ tulband door het speciale boter-bloemmengsel. De boter wordt in piepkleine stukjes gehakt of gesneden, door de bloem gemengd en zonder verder te kneden door het geklopte eiwit-dooiermengsel geroerd. De kleine stukjes boter smelten in de oven en geven het typische sponsachtige karakter aan de tulband. Best een lastig recept, maar het resultaat mag er zijn. Ik volg het recept van mijn lievelingsbakker, Holtkamp en mijn mixer wist er wel raad mee!

Vandaag viert onze jongste zoon zijn 19e verjaardag. Eigenlijk hoef ik nooit te vragen wat voor taart hij wil eten, want dat is mij bekend: een appelkruimeltaart. Uiteraard heb ik die gisteravond voor hem gebakken. Maar ik had behoefte aan iets meer uitdaging. Bovendien ben ik weer helemaal geïnspireerd door de televisieserie ‘Heel Holland Bakt’, waarvan helaas afgelopen weekend de finale alweer was. 

Ik associeer een feestje meestal met heel feestelijk gebak: een chipolatataart. Mooi biscuitdeeg in laagjes met een romige vulling met vruchtjes en een vleugje rum, een superdun laagje marsepein dekt het geheel af: ultiem gebak. Biscuitdeeg wordt ook wel kapseldeeg genoemd, al is er wel een verschil: door biscuitdeeg gaan ook eierdooiers naast eiwitten, terwijl in het kapseldeeg alleen de eiwitten worden gebruikt. Een echte chipolata moet zeker dat vleugje rum of Marasquin hebben, dat maakt h’m juist zo onmiskenbaar. Onze huwelijkstaart bestond uit een drie-laags chipolatataart, destijds van de beste bakker uit de omtrek. Vandaar mijn sentiment.

Vreemd genoeg is de chipolatataart (zoals ik hem ken) waarschijnlijk een ouderwetse taart, want op internet vond ik niet veel recepten. Ik heb mijn oudste kookboeken doorgebladerd zoals het Wannée Amsterdamse huishoudschool kookboek, daar stond wel een chipolatapudding beschreven maar niet de taart. Uiteindelijk heb ik een paar recepten gecombineerd en heb zo mijn eigen echte chipolatataart gemaakt. Ik moet zeggen: dit wordt een blijvertje! –smaakt ook als je geen feestje hebt–

Vandaag is het de warmste 18^e oktober sinds 90 jaar geweest! Vandaar dat ik zo’n plezier heb beleefd aan het fietsritje naar de markt vanochtend en het bladruimen in de tuin. Met de keukendeur open heb ik als afsluiting van de zomer nog eenmaal blueberry crumble muffins gebakken. Tenminste, ik neem aan dat dit toch echt wel de laatste keer zal zijn geweest, dit jaar, dat we zo’n mooie  nazomerdag hebben gehad. Maar ach, blauwe bessenmuffins smaken ook in de winter.

Heerlijk luchtig deeg, weinig boter, grote blauwe bessen en als toplaag een kruimeldeegje. Je kunt dit deeg als standaard gebruiken voor al je muffins, je varieert gewoon met de vulling naar wens. Het kruimeldeeg kun je desgewenst achterwege laten. Varieer ook eens met karnemelk of yoghurtdrink in plaats van de melk. Vooral als je niet iets ‘zuurs’ als vulling hebt gaat het met karnemelk beter: het zuurtje brengt het bakpoeder aan het rijzen. Snel klaar, ook leuk om samen met de kinderen te maken in de herfstvakantie.