Zo vlak voor het weekend toch nog even snel iets lekkers bakken. Dan zijn muffins ideaal. Je hoeft niet urenlang je beslag te laten rijzen of luchtig te kloppen, gewoon mengen. Ik besluit om chocolademuffins met rood fruit te maken. Al doende ben ik toch weer langer bezig want ik wil geen gewone muffins van bloem of zelfrijzendbakmeel.  Hiervoor gebruik ik zonnebloempitten die ik fijnmaal samen met een mengsel van havermout en speltbloem. Natuurlijk geen geraffineerde suiker, daarvoor in de plaats kook ik dadels met een beetje water zacht en pureer ze daarna tot moes. Omdat het weekend is maak ik er lekker chocolademuffins van, iets extra’s. Een handjevol blauwe bessen en enkele aardbeien doe ik er ook door.Tot slot twee paranoten er boven op en klaar voor in de oven!

En oh ja, ik heb mezelf 12 siliconen vormpjes aangeschaft, want die papieren vind ik zo’n gehannes. Fantastisch dat siliconenmateriaal, zo snel als die muffins eruit vliegen, even omwassen en meteen klaar voor het volgende baksel muffins.

Net als cupcakes, is het bakken van macarons een soort rage geworden. Bij cupcakes zit de variatie in de topping. Bij macarons gaat het om de kleur en de vulling. Het originele recept werd voor het eerst geïntroduceerd rond 1930 door een Franse patissier in zijn banketbakkerij in de Rue Royale in Parijs. Sindsdien is het uitgegroeid tot een wereldberoemd koekje dat bestaat uit twee op amandel gebaseerde schuimpjes gevuld met een ganache, een bonbonvulling.

Juist omdat het een redelijk simpel recept is en makkelijk te maken, is het leuk om te variëren en nieuwe creaties te maken. De kleuren kun je maken door toevoeging van voedingskleurstof of natuurlijke ingrediënten te gebruiken als cacaopoeder, gemalen pistachenootjes, safraan etc. Voor de vulling kun je uitgaan van een ganache, dat is room met chocolade, of een botercreme. Maar een lekker lik abrikozenjam of aardbeienmousse is ook heerlijk.

Mij doet het recept denken aan het Nederlandse bokkenpootje, dat ook gemaakt wordt van een beslag van bijvoorbeeld 3 eiwitten, 100 gram gemalen amandelmeel en 200 gram suiker. Voor macarons wordt voor het beste resultaat gebruik gemaakt van warme suikerstroop. Door dit toe te voegen aan de geklopte eiwitten, wordt het eiwitschuim stevig en taai.

Voor mooie ronde, gladde schuimkoekjes moet je een glad spuitmondje op de spuitzak gebruiken. Helaas heb ik die niet, dus heb ik voor mijn macarons gevuld met chocolade ganache een gekarteld mondje gebruikt, wat natuurlijk een iets ander effect geeft. De macarons deden mij zo meer denken aan ronde bokkenpootjes, maar de vorm doet er niet toe: ze waren perfect taai met een heerlijke chocolade canache. Volgende keer gebruik ik een glad spuitmondje en een leuk kleurtje voor het beslag…

Dit heb je nodig: 40 ml water; 150 gram suiker; 110 gram eiwit; 150 gram amandelmeel; 150 gram 150 gram poedersuiker; 150 ml room; 20 gram suiker; 250 gram pure chocolade. Klik voor het recept hier. 

Nooit gebak of cake weggooien als er onverhoopt toch een stukje over blijft. Zo had ik laatst die chocoladetaart gemaakt, waarvan een klein puntje hardnekkig overbleef. De randjes waren al wat ingedroogd en verkruimeld. Niemand had de behoefte om dat laatste stukje op te eten.

Laat je nu juist van zo’n uitgedroogde punt cake-taart een overheerlijke trifle kunnen maken, een smultrifle. Met yoghurt, een stuk chocolade, een restje slagroom, een 250 gram aardbeien en enkele blauwe bessen, heb je in een handomdraai een echte trifle in elkaar gezet. Chocola en rood fruit gaat heel goed samen en geeft bovendien een mooi kleurpatroon. Uiteraard kun je met fruit en cake naar smaak variëren. Maar ik bedoel maar: waarom iets weggooien als je er nog iets anders van kunt creëren?

Hoe kom je een lange winter door, zonder regelmatig last te hebben van de bekende winterdip? Gewoon niet naar buiten kijken, maar lekker aan de gang gaan in je warme keuken. Bakken en braden alsof je leven er vanaf hangt. Want niet alleen de geur van voedsel maar ook het genot van het bereiden en uiteindelijk ‘verorberen’, kan een mens intens gelukkig maken. Voeg daar dan in ieder geval één heel belangrijk ingrediënt aan toe, en succes is verzekerd: de winterdip verdwijnt als sneeuw voor de zon. Voor mij is chocolade dat ene belangrijk ingrediënt. Lekker dikke brokken uit het vuistje, liefst minimaal 70% cacao, bij een kopje thee. Ben je meer een lijntype: neem dan eens een chocomasker voor een super zachte huid.

Als ik het hele huis geurend wil laten meegenieten, dan bak ik een overheerlijke chocoladetaart. Dit is er eentje voor echte chocofreaks, warm (voor als je niet kunt wachten) met een bolletje ijs of gewoon een afgekoelde punt voor tussendoor…  Dit keer heb ik h’m gemaakt met een laag geroosterde amandelen bovenop. De echte diehards maken de taart natuurlijk af met een chocolade ganache (fondantlaag).

Voordeel van dit recept: je hoeft er geen echte keukenprins(es) voor te zijn. Alles gaat bij elkaar in een grote kom, en wordt gemengd tot een mooi romig glad beslag is verkregen. Dit recept is voldoende voor een heel grote taartvorm (doorsnede 28-30 cm) of twee kleinere. Je kunt er ook 24 eenpersoons muffins van maken. Een uurtje in de oven is voor de taartvorm voldoende, de kleinere cupcakes/muffins hebben maar 25-30 minuten nodig. De chocoganache maak je van 200 gram pure chocolade met 200 ml slagroom, één op één.

En smullen maar! Heb je echt teveel aan dit ruime recept, dan kun je een deel van de cake eenvoudig invriezen (zonder ganachelaag), maar je kunt h’m ook gerust een week in een afgesloten vorm bewaren. Hoewel, dat laatste weet ik niet zeker: een week bewaren is mij nog nooit gelukt!

De regelmatige bezoeker van mijn blog zal het opgevallen zijn dat ik er even twee weken ’tussenuit’ geweest ben. Degene die mij kennen zullen begrijpen wat daar de reden van geweest is. Nu begint langzaam aan het normale ritme weer terug te komen….
Want eten, drinken en koken doen we namelijk onder alle omstandigheden.

Nu weet ik van mijzelf dat ik een emotionele eter ben. Als ik verdriet heb of van slag ben grijp ik naar voedsel. Slechts in uitzonderlijke gevallen protesteert mijn maag, maar daar laat ik mij niet door weerhouden. Vooral het koken van eten geeft heel veel voldoening. Nigella Lawson spreekt in haar eerste boeken al van ’troosteten’. Ze geeft voorbeelden van romige risotto’s of een heel bord aardappelpuree met een flinke klont roomboter. Voor mij kan een half wit met een pot pindakaas ook al voldoende zijn. Maar chocolade geeft toch wel de meeste troost. Natuurlijk komt dat door de endorfinen die een gunstige uitwerking op onze hersenen hebben, het geeft net als dopamine een geluksgevoel. Toch hoef je helemaal niets van de bio-chemische huishouding af te weten om te begrijpen dat een groot stuk romige chocoladetaart aan alle ellende (tijdelijk) een einde kan maken.

Dus ben ik van de week aan het bakken geslagen. Eerst brownies, zó lekker en zo op, ik kreeg geen tijd om een foto te maken; het hele gezin heeft op dit moment namelijk behoefte aan ’troost’. Dit weekend heb ik mij gewaagd aan een Sachertaart. Een van origine Weens recept, maar inmiddels over heel de wereld bekend. Het is een zachte chocoladecake op basis van geklopte eiwitten. De cake wordt in lagen gesneden en gevuld met abrikozenmarmelade en daarna bedekt met een dikke laag chocolade glazuur. Deze glazuur, of ganache, is verrijkt met slagroom en roomboter.

Mijn uitvoering is qua smaak goed gelukt. Voor de hoeveelheid beslag had ik een kleinere bakvorm kunnen gebruiken, dan was de taart hoger geworden en had ik meerdere lagen kunnen maken. Aan de smaak deed het gelukkig niets af. Jammer dat de grootste liefhebster van deze taart niet een stukje heeft kunnen proeven, ze had haar vingers er bij afgelikt!