Op een zomerdag als vandaag en bovendien de aankomstdag van de Tour de France in Parijs, dan kriebelt het bij de mannen om ook te gaan fietsen. Een rondje Gooimeer stond er vanochtend op het programma van 51 km. Net te kort om een tussenstop te maken voor de bekende koffie met appelgebak. Dus een mooie gelegenheid voor mij om de mannen te verrassen bij thuiskomst met een vers gebakken appeltaartje.

Ik was er niet echt op voorbereid, maar ben op zoek gegaan in mijn keuken en voorraad naar ingrediënten. Met 5 plakken bladerdeeg, 3 appels, een half potje appelmoes, 2 eitjes en wat boter, suiker en kaneel heb ik, al zeg ik het zelf, een lekker taartje gemaakt (in nog geen 25 minuten!). Een bladerdeeg appelslofje.

En een verrassing was het! Net uit de oven toen ze thuiskwamen, dus nog lekker warm. 

Vlees of vis in een lekker knapperig deegkorstje, in bladerdeeg, of zoals de Fransen dat zo mooi zeggen: en croûte. Een mooi voorbeeld is het gerecht zalm en croûte. Klinkt heel ingewikkeld en culinair, toch kwam ik in mijn zoektocht op internet een recept tegen met de titel: “zalm in bladerdeeg, het studentenrecept”. Wat blijkt, studenten eten graag snel, simpel en lekker. Hun voorkeur ligt bij pasta, met van alles en nog wat er doorheen. Ook zalm blijkt een zeer geliefd product te zijn (kan ook heel makkelijk door de pasta!) onder studenten. En de student die iets meer variatie wil aanbrengen komt dan al snel op zalm in bladerdeeg.

Dus opgelet studenten: hier volgt een eenvoudig, doch voedzaam en smakelijk recept, waarmee je bij je studiegenoten, vrienden en vriendinnen zeer zeker hoge ogen gaat gooien, want dit gerecht ziet er bijzonder fraai uit.

Hoofdbestanddelen zijn: verse zalmfilet, verse spinazie, boursin, bladerdeeg. En dat is het!

In verschillende recepten zie je ook dat er gekozen wordt voor diepvriesvis en diepvriesspinaze. Mijn voorkeur gaat toch uit naar vers, werkt ook sneller, anders moet je eerst alles laten ontdooien. Bovendien raad ik je aan in deze tijd van het jaar zeker voor verse spinazie te gaan: het is nu de tijd dat ze vers geoogst wordt van het land, echte (voorjaars- en zomer-) seizoensgroenten. De spinazie wordt kort gewokt in een wok, koekenpan of andere grote pan, met een uitje en knoflook. Vroeg in het seizoen zijn de blaadjes van de spinazie nog lekker klein en hoef je de spinazie niet verder te snijden of hakken. Verder wordt de zalm bestreken met een laag boursin of andere roomkaas, en daarna bedekt met de uitgelekte spinazie. Tot slot het geheel mooi inpakken in bladerdeeg. De creatievelingen onder ons fröbelen er nog een leuke visvorm van. Dit alles kun je al ruim van te voren klaarmaken: 20 minuten voor dat je wil gaan eten schuif je de zalm en croûte in een hete oven, en klaar is kees!

Speciaal op verzoek van mijn jongste zoon, bij deze het recept “zalm en croûte“, de studentenversie (ook geschikt voor niet-studenten).

De kerstboom staat alweer en de lichtjes verwarmen de sfeer in huis. Heerlijk, die kersttijd. Jammer dat het waarschijnlijk geen witte kerst wordt. Voor het complete plaatje zullen we de sfeer dus zelf in huis moeten halen. Maar wat is er nu leuker dan gezellig samenzijn, koken, drinken en eten met elkaar? Naar muziek luisteren, spelletjes doen en op kerstmorgen pakjes uitpakken. Want kadootjes geven en ontvangen, dat doen we graag.

Daarom is een kerstmenu met als hoofdgerecht een ‘kadootje’ ook erg leuk. Een mooi stukje vis of vlees verpakt in folie uit de oven, of  zoals een Beef Wellington in bladerdeeg verpakt. Een variant op de Wellington is het varkenshaasje in bladerdeeg, zoals ik die elders op mijn blog beschrijf. Maar wil je echt groots uitpakken, dan ga je voor de Beef: het mooiste stukje van het rund, de ossenhaas. Een hele ossenhaas kan wel 1500 gram wegen. Bij voorkeur neem je het dikste gedeelte, de kop van de haas waar ook wel de tournedos chateaubriand van gesneden wordt.

Het is een typisch Engels gerecht, waar weer verschillende variaties op bestaan. Traditioneel krijgt het vlees een coating (jasje) van een mengsel van paté en champignons. Dit wordt bij elkaar gehouden door spek of ham, waarna het geheel wordt ingepakt in bladerdeeg. Mijn voorkeur gaat uit naar alleen een farce van champignons, omdat de paté het erg machtig kan maken. Het bladerdeeg ziet er gebakken uit als een fraai kadootje: aan tafel kun je het ‘uitpakken’ door er mooie plakken van te snijden. Ik kan mij er nu al op verheugen.

Bij het ontdooien en op- en uitruimen van mijn vriezer kwam ik verschillende aangebroken pakjes bladerdeeg tegen. Zonde om weg te gooien, maar ze konden ook niet veel langer bewaard worden, want de randjes van het deeg waren hier en daar al uitgedroogd. Met een paar Elstar appels van de fruitschaal heb ik er overheerlijke simpele appeltaartjes van gebakken. De eerste versie smaakte zo goed dat ik de volgende dag op verzoek er nog een aantal heb gemaakt. Dit keer met een bodempje spijs, ook niet te versmaden. Zo warm uit de oven zijn ze uiteraard het lekkerst. Leuk werkje overigens voor een verloren, regenachtige middag in de keuken.

Eindelijk kon ik ook eens mijn nieuwe Mandoline schaaf gebruiken voor flinterdunnen schijfjes appel. Het mooie aan deze schaaf is het keramische snijblad: blijft altijd scherp.