Ode aan Holtkamp

Sinds er begin dit jaar in de Delicious een item heeft gestaan over banketbakker Cees Holtkamp, draai ik steeds in de boekwinkel om zijn mooie boek”De banketbakker”heen.

In februari verscheen de 3e druk. Het is geen goedkoop boek (35 euro) maar het mocht toch ook niet aan mijn collectie ontbreken, dus heb ik het uiteindelijk aangeschaft. En ik heb er geen spijt van. Werkelijk alle banketbakkersgeheimen worden in klare recepten weergegeven. Echte professionele recepten maar zo bewerkt, zonder afbreuk te doen aan de receptuur, dat ze voor iedereen makkelijk te maken zijn in een gewone oven en met de gewone ‘hobbykok’ materialen. Bovendien staan er inmiddels op www.foodtube.nl meerdere filmpjes van Cees Holtkamp, recepten die hij in zijn eigen thuiskeuken bereidt.

Gelukkig zijn mijn jongens allemaal ‘zoetekauwen’, dus werd dit boek met veel enthousiasme ontvangen. Helemaal toen ik mijn eerste Bretonse appeltaart van de week gemaakt heb. Kijk op: http://www.foodtube.nl/video/585/Appeltaart om te zien hoe Holtkamp het zelf doet.

Echt subliem! Zowel warm als koud, er werd om gevochten, wie het laatste stukje kreeg. Vandaar dat ik gisteren meteen de volgende taart heb gemaakt, een citroenmerinque. Ik ben er nu wel achter wat het grote geheim is van al dat heerlijke gebak: frangipane, een laagje luchtig spijs op de bodem; het houdt de bodem krokant en geeft bovendien die fantastische volle roomboteramandelkoek smaak. Echt een blijvertje.

Ik kan iedereen die een beetje van bakken houdt, dit boek aanbevelen. Je moet wel een heel goede digitale weegschaal hebben, want een banketbakker meet alles tot op de gram nauwkeurig af. Verder mooie bakvormen (ben ook even langs mijn lievelingswinkel Oldenhof in Hilversum geweest) met uitneembare bodem èn de beste ingrediënten. Naar de Zeeuwse bloem, die Holtkamp aanbeveelt, moet ik nog op zoek. Ik vrees dat ik op deze site nog regelmatig een ode zal brengen aan Cees Holtkamp. Want wist je dat hij eigenlijk zijn bekendheid heeft gekregen door zijn unieke garnalenkroket?

image_print
Geplaatst in Gebak, Kookboeken | 1 reactie

Vriendschapsweek

Wat fijn toch als je terug kunt vallen op je familie en vrienden. Joyce heeft gisteren gekookt en Trudie heeft boodschappen gedaan. Vandaag kookt Joyce wederom en mijn moeder gaat schoonmaken en soppen. Alhoewel ik toekijken erg moeilijk vind, zal ik er de komende weken toch aan moeten wennen dat anderen dingen voor mij doen. Maar als een kloek zit ik in de keuken aanwijzingen te geven en help hier en daar toch een klein handje mee (kan het niet laten). Maar eigenlijk is het verstandiger om te blijven zitten: mijn goede been raakt al aardig overbelast!

Joyce heeft maandag met de restanten uit de koelkast een soort Shepherds Pie gemaakt. Een echte schaapherders pastei, die vele variaties kent. In de Pie kun je alle restjes groenten verwerken die je in huis hebt zoals: paprika, ui, wortel, bleekselderij etc. Zelfs bonen kunnen er in! Daarna een lekkere dikke laag gehakt, of je bakt het gehakt met de groenten mee en daar bovenop een rijke laag aardappelpuree. Krokant korstje krijg je door een laagje paneermeel met klontjes boter. Heel goed een dag van te voren voor te bereiden: in een ovenschaal slechts 20 minuten in de oven.

Vandaag gaat Joyce zich wagen aan een gevulde pasta, zoals ik al in een eerdere ‘post’ beschreef. We gebruiken ditmaal geen eigengemaakte verse pasta, dat is iets te zwaar werk onder de omstandigheden. Op een later moment zal ik dit nog eens uitgebreid beschrijven. Vandaag gebruiken we grote cannelloni. We maken 2 grote schalen voor 7 personen. Lekker met een frisse salade van rucola, tomaat, veldsla, uitjes en een honing-mosterd vinaigrette. Italiaans eten is altijd gezellig eten, vind ik. Eten dat daarom prima past in deze “week van de vriendschap”.

image_print
Geplaatst in Vlees | Reacties uitgeschakeld voor Vriendschapsweek

Zoetzure kabeljauw

In de Chinese keuken wordt voor Koe Loe Yoek gebruik gemaakt van magere varkenslappen of mager buikspek. Bij de plaatselijke afhaalchinees zijn het meestal gefrituurde vleesballetjes (waarschijnlijk varkensvlees) met apart een zoetzure rode saus met enkele verdwaalde vruchtjes, licht naar gember smakend. Een zuinig aftreksel van wat het recept eigenlijk is.

De zondagavond leent zich vaak uitstekend (vanwege voetbal op TV) voor de afhaalchinees maar vanavond besluit ik zelf Koe Loe Yú te maken: zoetzure vis. Mijn koelkast biedt de voornaamste ingrediënten: rode paprika, winterwortel en diepvries kabeljauw. Gelukkig is het schoonmaken van de groenten een werkje dat ik makkelijk zittend aan tafel kan doen en voor het bereiden van de saus hoef ik maar 5 minuten bij het fornuis te staan. De vis heb ik laten ontdooien door de diepvrieszak in lauw water te leggen.  Daarna afspoelen, drogen, in grote stukken snijden en marineren. Alles staat nu klaar voor straks. Als het etenstijd is zal ik de vis door een maïzena papje halen, aanbraden in een ruime hoeveelheid olie (frituren), ondertussen de rijst en de broccoli koken en de saus opwarmen. Het geheel zal niet meer dan 20 minuten in beslag nemen. Het afhalen bij de Chinees neemt meer tijd in beslag en is lang zo lekker niet!

1. gemarineerd              2. frituren                     3. gefrituurd                4. saus

image_print
Geplaatst in Vis | Reacties uitgeschakeld voor Zoetzure kabeljauw

Geboortemuisjes

De familie is weer een kleinkind rijker: Fedde. Ouders en grootouders langs deze weg van harte gefeliciteerd!

Wanneer ik aan een geboorte denk (en eten) dan komen er bij mij twee dingen naar boven: geboortemuisjes en kandeel. In Nederland wordt van oudsher aan het kraambezoek een beschuit met geboortemuisjes gepresenteerd. Anijs had indertijd de reputatie dat het de baarmoeder na de geboorte snel tot de oorspronkelijke grootte kon terugbrengen, bovendien zou het de boze geesten bezweren. Daarnaast werkt het geneeskrachtig bij buik- en maagkrampen, slijmvliesontsekingen, hoesten en bevordert het bovendien de melkproductie. Nog langer geleden en helaas wat in de vergetelheid geraakt, kreeg de kraamvrouw en het bezoek kandeel geschonken. Kandeel wordt lauw geserveerd in een glaasje met een lepeltje, net als advocaat. Daar heeft het ook veel van weg, want de basis bestaat van oorsprong uit eieren, suiker en brandewijn. Het was bedoeld als ‘hartversterkertje’ voor de kraamvrouw na een zware bevalling, traditioneel bereid door de kersverse vader.

Maar waarom alleen van genieten na een bevalling? Kandeel kan ook goed koud gegeten worden als nagerecht met een bolletje ijs en wat vers fruit. Maar ook de geboortemuisjes worden bij ons in het gezin regelmatig genuttigd, in blauw, roze of gestampte versie; en ik kan u verzekeren: ik ben er niet recentelijk zwanger voor geweest. Anijs is sowieso een heerlijk kruid, wel heel uitgesproken maar in zoet gebak komt het uitstekend tot zijn recht.

Om de grootouders een beetje tegemoet te komen (zij hebben een huis in de Belgische Ardennen) heb ik een recept voor Belgische Vlaaikes, lekker zoet en met anijs. Ook prima te presenteren bij een glaasje kandeel. Wordt het toch nog een gezellig Oud Hollands weekendje.

image_print
Geplaatst in Drankjes, Gebak | Reacties uitgeschakeld voor Geboortemuisjes

Manlief kookt

En daar zit ik dan: met mijn linker been van lies tot enkel in het gips, op twee keukenstoelen, aanwijzingen te geven aan mijn eigen keukenbrigade: mijn echtgenoot en jongens. Door een klein ‘slippertje’ op het werk (afdeling radiologie) belandde ik gisteren met mijn knieën op de harde, gladde vloer. Mijn linker knieschijf was daar niet tegen bestand. Gelukkig zit ik dicht bij het vuur en dat was maar goed ook, bleek later uit de foto’s. Maar om een lang verhaal kort te maken: voorlopig 6 weken gips, en dan zien we wel weer verder…

Steunend op 2 krukken doe je alleen niet veel in de keuken. Gelukkig heeft de nieuwe keukenbrigade voorlopig even de pollepels overgenomen. Zo hebben wij gisteren gegeten: gebakken krieltjes, witte bonen in tomatensaus en een hamburger; vandaag stond er op het menu: gebakken krieltjes, biologische (!) doperwten achter glas en een Huizerwegsteak (specialiteit van onze plaatselijke slager Verkleij). Ik moet zeggen, het smaakte mij voortreffelijk, al kan ik van deze gerechten weinig ‘nieuws’ maken voor mijn blog. Alhoewel..

Onno Kleyn schrijft vandaag in De Volkskrant een artikel over bonen: “De schlemielen van de keuken, dat zijn ze: peulvruchten”. Beslist een artikel dat je zou moeten lezen http://www.onnokleyn.nl/smaakvertelling van 3 maart 2011. Ik ben niet zo’n fan van gedroogde bonen, ik gebruik liever conserven of anders diepvries: het bespaart je veel werk. Maar welke vorm je ook kiest, dat bonen lekker zijn, is een feit.

Nu mijn man zijn draai in de keuken begint te vinden, is het wellicht tijd voor een iets meer gevarieerder bonenrecept: chili con carne. Ik geef alvast het recept, wel voor een andere keer (volgende week misschien) want 3 dagen achter elkaar bonen wordt me toch echt iets te veel.

image_print
Geplaatst in Groenten, Peulvruchten | Reacties uitgeschakeld voor Manlief kookt

Contact

Even een kleine post: ik heb aan mijn blog-menu een item “contact” toegevoegd. Hiermee kan iedereen mij een vraag stellen. Uiteraard blijft de mogelijkheid van ‘comment’ bij de blogs en recepten ook bestaan, maar is de vraag iets algemener dan is het contactformulier een prima uitkomst. Zijn het interessante vragen en denk ik dat er een nieuw blog-item in zit, dan zal ik dit publiceren op de site.

Neem nou de vraag van mijn zus, wat te doen met gevulde pasta; enkele dagen geleden heb ik daar in een blog over geschreven. En zo stelde zij mij vandaag de vraag over mijn kervelsoep.

De bewuste kervelsoep stond met Pasen 1991 voor het eerst op ons menu. Ook met Kerst van dat zelfde jaar bleek de soep een succes. Een heel simpel Hollands recept (met een Franse twist) maar de soep gooit altijd hoge ogen bij een dinertje voor vrienden. De combinatie kervel en Pernod is het verrassingseffect en zelfs de balletjes zijn bijzonder. Dus niet zo maar ‘soep met ballen’.

Met dank aan mijn zus: vanaf heden is de kervelsoep met Pernod opgenomen in de rubriek recepten!

image_print
Geplaatst in Montignac, Soep | Reacties uitgeschakeld voor Contact

Simpel Thais

Nat en koud. De voordeur is de hele dag niet van het slot geweest. En alsof ik het voorgevoel had dat iets warms en pittigs wel zou zou smaken, had ik alle spullen in huis gehaald voor een simpele Thaise Curry. Bladerend in mijn prachtige boek: “Specerijen” van Jane Lawson & C. Osmond bracht mij de juiste inspiratie. Een 447 pagina’s tellend boek, dat je een kijkje geeft in de kruidenkeuken.

Ruim 40 specerijen worden beschreven en hun toepassingen in recepten van over heel de wereld. Uiteraard vond ik daar ook enkele recepten voor curry’s. Het bekendst zijn de Indische curry’s, ook wel kerrie genoemd. Kerrie of curry is geen specerij, maar een mengsel van specerijen zoals gember, peper, ketoembar of koriander, kurkuma (geelwortel), foeli, kruidnagel, djinten… en ga zo maar door. Eén specifieke kerrie bestaat er dus niet.

Wanneer je een uitgebreide specerijen voorraad hebt moet je beslist eens je eigen kerrie maken. Voeg de kruiden samen in een vijzel en stamp alles door elkaar zodat de geuren en smaken zich met elkaar vermengen. Goed bewaren in een luchtdicht potje.

Voor mijn Thaise groene kipcurry maak ik vandaag gebruik van een kant en klaar product: Thaise groene currypasta. In elke supermarkt of toko te koop. Verschillende merken hebben verschillende smaken, dus probeer enkele curry’s uit en je komt er van zelf achter welke het best bij jou past. Zo’n potje groene curry (of de rode variant) is altijd makkelijk om in voorraad te hebben. Een theelepeltje geeft aan een gerecht al snel een oosterse smaak. Kijk alleen uit met het gebruik: kan heel pittig zijn. Vandaar dat in veel curry-gerechten ook kokosmelk verwerkt wordt om die sterke, hete smaak weer iets af te zwakken.

image_print
Geplaatst in Kookboeken, Spicy, Van over de grens, Vlees | Reacties uitgeschakeld voor Simpel Thais

Gevulde pasta

Kreeg vandaag een mailtje van mijn zus Joyce met de vraag of ik haar het recept kan geven van een gevulde pasta die ze ooit bij mij gegeten heeft. Ik moest even terug denken maar ik begreep op welk recept ze doelde. Verse pasta maken is een heel leuke bezigheid, misschien een beetje bewerkelijk maar daarom uitermate geschikt voor een regenachtige middag (zoals vandaag) of op een zomerse dag met wat vrienden erbij. Juist met elkaar in de keuken is heel gezellig.

Joyce bedoelde het recept van ravioli met doperwten, munt en ricotta. Destijds heb ik dat gerecht gemaakt als voorgerecht, 3 grote ravioli’s per persoon. Voor een beperkt gezelschap kun je het ook goed als hoofdgerecht maken. Wil je sneller zijn, ga dan niet uit van eigengemaakt pastadeeg maar koop bij een goede ‘pastawinkel’ mooie grote pasta die je kunt vullen zoals: cannelloni (buisjes) of conchiglie (schelpen). Een ander optie is verse lasagna bladen waarvan je zelf de ravioli kussentjes of tortellini kunt maken.

Mijn recept met doperwten, munt en ricotta  kun  je in het voorjaar ook uitstekend maken van dubbel gedopte tuinbonen. De munt beslist niet achterwege laten, want dat maakt de pasta juist zo apart. De Italianen gebruiken als basis voor de vulling meestal een ricotta of mozzarella. Deze kaassoorten smelten tijdens het bakken of koken en vormen zo een mooie, smeuïge vulling. Ze dienen als bindmiddel en zijn romig maar neutraal van smaak.

Een andere variatie om pasta te vullen is bijvoorbeeld met prosciutto, zongedroogde tomaten, basilicum en mozzarella. Of de combinatie spinazie, ricotta, tuinkruiden en Parmezaanse kaas. Houd je meer van vlees, maak dan een ragoutvulling van rul gebakken gehakt, zongedroogde tomaten en mozzarella.

Eigenlijk is elke combinatie mogelijk. Houd het simpel, niet meer dan 3 à 4 ingrediënten en maak de vulling niet te vochtig. Ravioli en tortellini worden gekookt in water of bouilon. Van de gevulde cannelloni en conchiglie maak je een mooie ovenschotel. Leg de pasta in een beoliede ovenschaal en bestrooi rijkelijk met Parmezaanse kaas of schenk er een romige bechamelsaus overheen.

Jammer dat ik voor morgen al iets ander op het menu heb staan, want ik krijg bij het schrijven hiervan wel trek.

image_print
Geplaatst in Pasta & Noedels, Van over de grens | 1 reactie

Marktdag, visdag

Donderdag is in Bussum marktdag en daarom van huis uit bij ons altijd al de dag dat we vis eten (àls we vis eten). Bovendien is het mijn vrije dag, dus een uitstekend moment om lekker over de markt te slenteren. Ik wil vanavond dus iets met vis eten. Een gebakken visje vind ik het smakelijkst, maar om nu voor 4 personen vis te bakken, vind ik te veel werk. Bovendien blijft die gebakken vislucht lang hangen in huis. Een ovenschotel lijkt mij beter, lekker met aardappelpuree en zoetzure bietjes. Eerst maar eens kijken wat voor vis de markt biedt.

Genoeg verse vis, alleen allemaal erg prijzig. Kabeljauw is al helemaal niet te betalen, tenminste niet voor een doordeweekse dag. Dan toch maar naar de supermarkt. Tegenwoordig verkopen ze daar diepgevroren o.a. tilapia, pangasius en victoriabaars in zakken van 750 gram. Afhankelijk van het type vis zitten er meestal 5-6 filets in, voldoende voor 4 personen. En de prijzen zijn aangenaam! Ik besluit pangasius te nemen. Deze vis is iets steviger dan tilapia en leent zich prima voor de ovenschotel die ik in gedachten heb. Pangafilet wordt in Vietnam gekweekt: het maakt niet uit dat je die diepgevroren koopt, want ook de visboer krijgt ze bevroren aangeleverd.

De schotel die ik ga maken is geschikt voor elke witvis, liefst wel filets.  Pangasiusfilet met krokante korstlaag uit de oven. Een paar oude sneetjes brood heb je altijd wel in huis, een uitje of wat bieslook waarschijnlijk ook. Lekker met een glaasje witte, droge wijn; geeft zo’n ordinaire ‘marktdag’ toch weer een bijzonder tintje.

 

image_print
Geplaatst in Vis | Reacties uitgeschakeld voor Marktdag, visdag

Een echte bal.

Zoals ik al eens eerder heb verteld: ik houd van eenvoudig en eerlijk eten. Zo heb ik vandaag op verzoek van Reinier weer eens een echte ‘bal gehakt’ gemaakt. Niet dat ik dat zelden doe, maar de bal die Reinier bedoelt is eenvoudig maar toch ook weer een beetje speciaal. En hierbij denk ik dan even aan mijn schoonmoeder Reina: een bal gehakt met rozijnen en een plakje gesmolten kaas, gewoon een echte bal! Eigenlijk zo simpel, maar zo lekker. Vanavond ging de bal gepaard met kleine spruitjes en romige aardappelpuree. Weer een prima begin van de week. Alleen één ding is jammer: er is geen bal overgebleven voor morgen op brood.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
image_print
Geplaatst in Vlees | 2 reacties