Familie bezoekje

Vandaag, 10 april, vierde een neef van mijn man, zijn verjaardag. Omdat het mooi weer was èn omdat ik de pasgeboren baby nog niet gezien had, ben ik er vanmiddag met één van de jongens even langs geweest. Heerlijk in de tuin gezeten, aan het water midden in IJsselstein (!) Gezellig gekeuveld, met een glas witte wijn in de zon… Blij dat ik vanmorgen al het avondeten had voorbereid, want voordat we thuis waren was het toch al weer half zeven.

Onder het genot van een heerlijke latte macchiato, die mijn echtgenoot als geen ander kan maken, stond ik vanochtend in de keuken. Van een kilo sappige riblappen heb ik een geurige runderstoofschotel gemaakt. De stoofpot houdt het midden tussen ‘Boeuf Bourguignon’ en ‘Boeuf en daube’. Bourguignon komt uiteraard uit de streek van de Bourgogne, daube betekent ‘gesmoord’ en heeft zijn herkomst in de Provence. Beide gerechten bevatten rundvlees, rode wijn en spekblokjes. In de Bourguignon gaan verder champignons, wortel en ui en een fikse scheut cognac. De daube kenmerkt zich door toevoeging van bleekselderij, spekblokjes, sinaasappel en zwarte olijven. Beide schotels staan minimaal 2 uur in de oven.

Mijn Boeuf is een beetje aangepast aan de inhoud van de koelkast en aan de smaak van de mannen. Ik heb helaas geen spekblokjes in huis maar vind nog wel een salami worst. Champignons en olijven kan ik beter achterwege laten, daar zijn ze hier niet gek op, daarvoor voeg ik een restje courgette en aubergine toe. Verder een hele winterwortel, bleekselderij, tomaten en twee staartjes rode wijn. Mooi alle restjes opgemaakt.

Makkelijk zo’n stoofschotel: vlees aanbraden met knoflook en franse kruiden, de grof gesneden groenten toevoegen, even meebakken, afblussen met rode wijn en de hele pan met deksel in een voorverwarmde oven twee uur laten sudderen. Naar smaak afmaken met wat extra zout en peper en een scheutje tomatenpuree of ketchup om te binden. Lekker met royale aardappelpuree en een frisse salade.

Met zo’n schotel in de oven kun je zonder problemen even uit de keuken, zelfs op familie bezoek.

Mijn man en oudste zoon hebben vanmorgen weer voor het eerst dit seizoen op de racefiets gezeten, en dat maakt hongerig. De flinke pan is dan ook schoon opgegaan.

*de foto laat de stoofschotel zien, voordat deze in de oven gaat; de wijn moet nog worden toegevoegd.

image_print
Geplaatst in Drankjes, Montignac, Vlees | 1 reactie

Vleugje lente

Weer een heerlijk dinertje gehad gisteravond met vrienden. In Laren (NH) bij Bistro Zuijderhoudt gegeten. Voor Reinier en mij helemaal nieuw en een aangename verrassing. Ik kan het zeker aanbevelen. Verse producten, veel vis en zoals ze zelf zeggen: “Terug naar de eenvoud en authentieke smaken”. De bistro bevindt zich wat achteraf. Binnen tref je een gezellige huiskamersfeer aan maar toch modern met veel bruin en aarde tinten. En heel belangrijk: comfortabele banken en stoelen. Kijk beslist eens op de site, de menukaart doet je watertanden. Wij hebben ons laten verwennen en aten o.a. dun gesneden kalfsmuis met lauwwarme vinaigrette, Mortadelle met truffel, risotto met inktvis, verse asperges, Bouillabaisse en voor de vegetariër in het gezelschap maakte de kok een speciale creatie.

Tot slot het toetje. Voor mij een warme crumble met appel, abrikoos en kaneelijs. De mannen namen een Scroppino…en het bleef er niet bij één! Omdat ik nou eenmaal iets met citroenen heb (citroenrisotto, citroentaart) heb ik mij uiteindelijk ook tot het proeven van een Scroppino laten verleiden. Heerlijk!

Scroppino is een Italiaanse spoom met citroen-sorbetijs, Wodka en Prosecco. Er zijn vele variaties en verhoudingen van ingrediënten, want er wordt ook wel Limoncello gebruikt, vanilleijs of een andere soort mousserende wijn. Het resultaat is meestal een ijskoud, vloeibaar, licht (!) alcoholisch drankje, dat zowel als tussengerechtje of dessert genuttigd kan worden.

Het blijft voorlopig mooi weer dus misschien is het een goed idee als aperitief bij het Paasmenu? Ik kreeg er in ieder geval sterke associaties bij van een zonnig terras met ligstoelen. Zo’n glaasje schenkt je een vleugje lente.

En ja, Loek: jij mag als proefpersoon komen testen! Proost.

image_print
Geplaatst in Drankjes, Restaurants | Reacties uitgeschakeld voor Vleugje lente

Mislukt…maar wel lekker

Soms gebeurt het zelfs mij (!): gisteren heb ik een citroentaart gebakken maar het resultaat was teleurstellend. Dat wil zeggen, de vorm was niet wat ik ervan verwacht had, de smaak daarentegen gaf de papillen een boost. Een goede kok moet ook zijn ‘mislukkingen’ kunnen toegeven, vandaar deze biecht.

Deze keer was de koek lekker knapperig en goed van smaak. Maar de citroenvulling viel me tegen. Drie eierdooiers met suiker au-bain-marie verwarmen en romig kloppen, daarbij citroensap en gesmolten boter. Volgens mijn idee zou de vulling toch wat hebben moeten rijzen, niet dus. En dan die bodem. Voor blind bakken heb je gedroogde bonen nodig die als blindvulling dienen. Nu eten wij nooit gedroogde bonen maar na lang zoeken vond ik nog een oud pak kapucijners en spliterwten. Ik heb mijn nieuwe grote vorm gebruikt, waarschijnlijk toch iets te groot voor het recept, althans voor de vulling. Ik zag het eigenlijk al aankomen, dus heb ik nog twee extra eierdooiers, citroensap en boter aan het recept toegevoegd. Tja, en als dan een van de jongens ook nog stiekem in de oven kijkt tijdens het bakken, dan krijg je maar een armetierige taart. De vulling was maar tot de helft van de taartrand opgekomen.

Om nog iets te redden heb ik van een pond verse aardbeien en wat geleisuiker een frisse vruchtencoulis (duur woord voor aardbeienjam) gemaakt. Gewoon ogen dicht als je eet, je weet niet wat je proeft: zoet, zuur, fris, aarbei, citroen….

Het spijt me, dit recept ga ik dus niet met jullie delen, het ultieme citroentaartrecept laat nog op zich wachten. Ik sta open voor suggesties!

image_print
Geplaatst in Gebak | Reacties uitgeschakeld voor Mislukt…maar wel lekker

Slow Cooking

Zaterdagavond was gezellig, bij vrienden heerlijk sushi gegeten. Het werd wel een latertje. De zondagochtend begint dan ook een beetje brak. Aan eten moet ik eigenlijk nog niet denken maar als ik de hele dag rustig aan doe, weet ik, krijg ik ’s avonds toch trek. In de vriezer ligt nog een rollade, die besluit ik eruit te halen.

Rustig aan doen, daar hoort ‘slow cooking’ bij. Een manier van koken die al eeuwen wordt toegepast. Het eten wordt op lage temperatuur gedurende enkele uren in de oven gegaard. Groot vlees leent zich hier uitermate goed voor. Uitgangspunt voor het principe ‘slow cooking’ is de kerntemperatuur van het te bereiden stuk vis of vlees.  Deze temperatuur geeft aan wanneer het product rood, rosé, gaar of doorbakken is. Voor het meten van deze kerntemperatuur gebruik je een speciale thermometer die tijdens het garen in het vlees gestoken wordt. Is de gewenste temperatuur bereikt, dan is het vlees klaar. Vlees braden op hoge temperatuur kan vaak droog en taai resultaat geven, bij de slow-cooking methode behoudt het vlees zijn sappen en is de smaak daardoor verfijnder.

De temperatuur van de oven wordt ingesteld op 70-80 graden of neem de kerntemperatuur van het vlees zoals je dat wilt bereiden en tel daar 20 graden bij op. Het vlees moet eerst rondom aangebraden worden in een pan op het vuur om een korstje te krijgen. Daarna wordt het vlees in een braadschaal gelegd met eventueel toevoeging van groenten en vocht (wijn, bouillion). Afhankelijk van de grootte van het stuk vlees zal het garen minimaal 1,5 à 2 uur in beslag nemen. Door een kerntemperatuur-thermometer in het vlees te steken kan bijgehouden worden of de juiste temperatuur bereikt is. De oventemperatuur kan nu teruggedraaid worden naar 60 graden, het vlees zal niet verder garen, alleen warm blijven. Voor een iets snellere bereiding kan de oven vanaf het begin op 100 graden worden ingesteld, ook dan nog behoudt het vlees zijn sappen en smaak.

De slow-cooker wint aan populariteit (overgewaaid uit Amerika en Engeland). Het is een elektrische pan die bestaat 2 delen: een metalen buitenpan met warmteelementen en een aardenwerken binnenschaal. Op de pan zit een timer en een thermostaat die zorgt voor een constante temperatuur. Maar als je niet weer een groot nieuw apparaat wilt aanschaffen dan is een losse vleesthermometer al voldoende. Zelfs IKEA verkoopt hem voor minder dan 10 euro.

image_print
Geplaatst in Diversen, Info, Montignac, Vlees | Reacties uitgeschakeld voor Slow Cooking

Bachelor of Engineering!

Mijn oudste zoon is vandaag geslaagd voor zijn Bachelor of Engineering aan de HU. Hij presenteerde vandaag aan een commissie zijn afstudeerproject welke hij bij ‘Spijker’ heeft afgerond.

Het idee van ‘klaar zijn’ is nog even wennen voor de nieuwbakken Bachelor maar we hebben er met elkaar in Brasserie Paardenburg in Ouderkerk a/d Amstel een lekker glaasje champagne op gedronken en aansluitend gegeten. Het was een spannende ochtend maar het resultaat mag er uiteindelijk zijn en met dit etentje voor hem een mooie afsluiting van ruim 4 jaar studeren.

Van de zomer heb ik samen met mijn man na een fietstochtje heerlijk op het terras van de Brasserie aan de Amstel geluncht, vandaag was het echt weer voor binnen. De champagne gaf na het eerste glas al meteen wat ontspanning, de heerlijke lunchkaart deed de rest. Het gaat me nu even te ver om alles op te noemen wat we (met z’n vijven) hebben gegeten. Waar ik alleen wel even de aandacht op wil vestigen: de Bisque met gamba’s en de romige citroenrisotto met een stukje gestoomde witvis die we uitgekozen hadden. Beide voortreffelijk!

Bisque d’Homard is een kreeftensoep met room en cognac. Van kreeft of gamba’s (met schalen) wordt met een bouquet van groenten en kruiden een bouillon getrokken.
De gezeefde bouillon vormt de basis van een vluweelzachte soep.
Op internet heb ik een heel mooi filmpje gevonden wat precies de juiste bereiding laat zien, klik hier, als je interesse hebt. Alhoewel ik niet zo’n fan ben van vissoep in het algemeen, ga ik dit recept toch zeker eens zelf maken. Recept volgt dus nog..

Mijn risotto paste prima bij de champagne. Uiteraard heb ik niet in de keuken kunnen meegluren maar ik zou me zo kunnen voorstellen hoe die citroenrisotto gemaakt is. Gecombineerd met een stukje gepocheerde of gestoomde witvis is het een heerlijk klein en licht voorgerechtje.

Bij risotto gaat het om de juiste rijst: arborio. Een dikke rondkorrelige rijst die in staat is veel vocht op te nemen zonder papperig te worden, de kern blijft in tact. De rijst zuigt alle smaken op die je er aan toe voegt, afgemaakt met roomboter en Parmezaanse kaas.

Het was een heerlijke middag, een prima afsluiting voor het behalen van zo’n mooi resultaat. Eind april de officiële diploma-uitreiking. De eerste Bachelor in de familie is binnen, nog twee te gaan! Dat belooft wat!

image_print
Geplaatst in Restaurants, Rijst, Soep, Vega, Vis | Reacties uitgeschakeld voor Bachelor of Engineering!

Lentepasta

De vogels in de tuin zijn al druk bezig met het zoeken naar nestmateriaal en heel voorzichtig lopen de planten in de border al weer wat uit. Het is nog pril, maar je ruikt de lente. Dan krijg ik meteen zin in frisse groene groenten zoals raapstelen of peultjes. Vandaar dat mijn keuze voor vanavond niet heel moeilijk was: een lentepasta. Zacht zurig van smaak door wat citroen, witte wijn en kappertjes, romig van de witte roomkaas en lente-knisperig door de peulen en het lenteuitje. Voor het zout heb ik er nog blokjes ham doorgedaan, maar het kan natuurlijk ook uitstekend vegetarisch gegeten worden: proef je nog beter de jonge groenten. Een schepje geraspte Grana Padano of Parmezaan maakt het op het bord helemaal af.

Verse pasta is heerlijk als je deze zelf maakt, maar vraagt veel tijd. Een prima vervanger vind ik de verse eierpasta van Albert Hein, in 4 minuten gaar. Eierpasta is wat voedzamer dan gedroogde pasta, die voornamelijk uit harde tarwe bestaat. Daarom leent eierpasta zich uitstekend voor lichte sausen of vegetarische versies.

image_print
Geplaatst in Pasta & Noedels | Reacties uitgeschakeld voor Lentepasta

Urker sliptong

Omdat we iets te vieren hadden en omdat het een mooie lentedag beloofde te worden, stonden Urk en Workum vandaag op ons programma. Workum vanwege onze museumjaarkaart, die we toch elke maand wel een keertje willen gebruiken. Workum is een klein karakteristiek Fries dorpje waar we het Jopie Huisman Museum hebben bezocht. Jopie handelde in lompen en metalen, hetgeen hem ook de inspiratie gaf tot het maken van zijn schilderijen. Hij schilderde zeer realistisch, schoenen en kleding en maakte mooie pentekeningen van landschappen en alledaagse voorwerpen. Beslist een aanrader!

Maar voordat we naar Workum gingen (het museum ging pas om 13.00 uur open) zijn we langs ons favoriete Urk gereden. Favoriet door het restaurant “De Kaap”  onderaan de vuurtoren, en zoals de naam al doet vermoeden: op de punt van Urk. Bij De Kaap beleefden ze vandaag een primeur: wij waren de eerste gasten van 2011 die eten kregen geserveerd op het terras. Het was nog even wennen voor de ober: “Hoe moet de wijnkoeler ook al weer aan de tafel gehangen worden…?”, maar de setting was weer geweldig. Strakblauwe lucht, bijna geen wind en volop zon.

Bij dit weer, op deze plek, hoort maar één juiste bestelling: gebakken sliptongetjes met een fles droge witte wijn. De tongetjes waren zo klein dat we er zelfs 4 op ons bord kregen, met een garnituur van schorseneren in roomsaus (waar kom je die nog op de kaart tegen?) en grote eigengemaakte frieten. De Australische Sauvignon Blanc smaakte er voortreffelijk bij.

*Sliptongetjes zijn kleine zeetongen. Een sliptong is zo klein dat hij gemakkelijk door de mazen van het net slipt; sliptongen worden gevangen met een sleepnet. Het woord slip komt van slippen of slepen. Sommigen noemen deze tongetjes ook wel slibtongetjes omdat de netten door het slib of modder, zouden gaan, maar dat is etymologisch niet correct. Officieel moeten deze ondermaatse tongetjes teruggegooid worden in zee, maar de Urker vissers denken daar gelukkig anders over.

image_print
Geplaatst in Restaurants, Vis | 1 reactie

Zondagmorgengevoel

Weet je wat ik nou echt dat ‘zondagmorgengevoel’ vind? Een beetje laat ontbijten met een roerei op een wit bolletje. Lekker een kop thee en een krantje erbij…zalig.

Over het perfecte roerei, of scrambled eggs zoals de Engelsen zeggen, doen vele recepten de ronde. Het lijkt zo eenvoudig, maar vraagt toch wel enige ervaring. De Fransen houden van zacht en glanzend met toevoeging van room. De Engelse versie is vaak wat droger en kruimeliger vergezeld met spek.

Mijn voorkeur gaat uit naar het roerei waarvan Reinier enkele jaren geleden het recept uit de krant haalde. Geen room, slechts een scheutje water, licht opkloppen, ruim roomboter en héééél zacht in een antiaanbakpan onder voortdurend omscheppen (niet roeren!) op laag vuur smeuïg laten garen. Het roerei mag gerust nog wat snotterig zijn, en glanst!

En dan tot slot: het roerei uit de pan, een drupje olijfolie erin, daarin doormidden gesneden tomaten met de platte kant naar onderen op hoog vuur aanbakken. Desnoods een halve theelepel balsamicoazijn toevoegen, maar dat is niet noodzakelijk (persoonlijke voorkeur). Het geheel presenteren op een vers, zacht wit bolletje, snufje zout en peper…en smikkelen maar!

image_print
Geplaatst in Eieren, Montignac, Vega | Reacties uitgeschakeld voor Zondagmorgengevoel

Bakkerijlucht

Oh wat heerlijk als het huis naar vers gebak ruikt!
Ik kon het weer niet laten: gevulde koeken dit keer. Zaterdagmiddag, het zonnetje schijnt in de keuken, de mannen zijn voetballen… Wie of wat let mij om iets lekkers te bakken voor het weekend? Gisteren heb ik ook al gebakken: een appelcake, maar die was al op voordat ik er een foto van heb kunnen maken! Uiteraard weer recepten van Holtkamp, succes verzekerd.

Helaas heb ik niet zo’n mooie uitsteker, waardoor je van die geschubde randjes aan de koeken krijgt, maar gewoon rond (uitgestoken met een glas) doet aan de smaak niets af. Evengoed een reden om eerdaags weer langs mijn favoriete kookwinkel te gaan.

image_print
Geplaatst in Gebak | Reacties uitgeschakeld voor Bakkerijlucht

Een beetje Duits-Zwitsers

Toen Joyce vorige week over was uit Duitsland, kwam ik op het idee om weer eens Geschnetzelte te maken. Een gerecht wat ik heb leren eten sinds mijn zus in Duitsland woont. Misschien niet typisch Duits, eerder Zwitsers (Züricher Geschnetzelte), maar evengoed heerlijk. De smaak is zacht zuur en romig. Van origine wordt het gerecht gemaakt met kalfsschnitzel, maar een varkenshaasje leent zich er ook uitstekend voor. Voor een wat magerder en goedkopere versie kun je ook kalkoen- of kipfilet gebruiken. Verder heb je een paar uien nodig, slagroom, bloem, wijn, citroen en champignons.

Helaas geeft mijn gezin niets om paddenstoelen, dus heb ik die vanavond achterwege gelaten. De Zwitsers eten er rösti bij, de Duitsers geven de voorkeur aan Spätzle (de Duitse variant van pasta) maar bij ons stond aardappelpuree op het menu.

Het mooie aan het recept van Geschnetzelte vind ik de bijna chemische reactie die de slagroom aangaat met de wijn en het citroensap. Door toevoeging van deze zuren aan het gerecht wordt de room dikker (zure room) en wordt de saus als vanzelf gebonden. Het hangt een beetje af van de versheid van de slagroom en de juiste temperatuur, dus als het niet voldoende bindt, is een alles binder of een schepje bloem een uitkomst.

Voor een vegetarische variant kun je het vlees achterwege laten en een ruim mengsel van paddenstoelen gebruiken; grotchampignons, eekhoorntjesbrood, cantharellen en oesterzwammen.

Er gaat maar 150 ml wijn door het gerecht. Zo’n aangebroken fles vinden wij nooit jammer: de witte wijn smaakt er uitstekend bij, zelfs op een doordeweekse dag.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
image_print
Geplaatst in Vlees | 1 reactie