Kokkerellen met Ellen

Indisch en Borsato

Geplaatst op mei 14, 2011 door Kokkerellen

Van de week met de hele afdeling Radiologie naar een concert van Marco Borsato geweest. Nu ben ik niet zo’n fan van Borsato maar ik heb toch behoorlijk mee zitten zingen! Vooraf hebben we met z’n allen (110 man!) in het ziekenhuis Hilversum gegeten. De Radiologen hadden een cateraar geregeld: Spandershoeve. Dit restaurant staat in het Gooi bekend als één van de betere, zo niet het beste Indische restaurant. Het is een echt familiebedrijf en draait al meer dan 40 jaar met succes. Cateren doen ze dus ook. Grote schalen met gebakken rijst, Daging Boemboe Bali, Ajam Opor, Ajam Ketjap, Sajoer Lodeh, Saté Babi, en gebakken banaan. Indisch en Borsato gaan heel goed samen.

Het was heerlijk. Echt de smaak van Indonesië. Ik kreeg meteen de kriebels om zelf een rijsttafel te maken. Wist je dat Indisch eten eigenlijk heel mager eten is? Het vlees of de groenten worden gestoofd in kruiden waar weinig vet bij komt kijken. Geen bindmiddelen of andere dikmakers. Heel geschikt voor Montignac (dan alleen niet in combinatie met rijst). Al zeg ik het zelf… mijn Babi Ketjap en Smoor Djawa à la Montignac kunnen zich meten met die van Spandershoeve. Selamat Makan!

Geplaatst in Dieet, Montignac, Restaurants, Spicy, Van over de grens, Vlees | Reacties uitgeschakeld

Moederdag

Geplaatst op mei 8, 2011 door Kokkerellen

Waarom een speciale dag voor moeder; het zou toch ieder dag moederdag moeten zijn? Hoe vaak hoor je dat niet zeggen en toch vindt elke moeder het geweldig als ze één keertje speciaal in het zonnetje gezet wordt. Vroeger waren het knipsels en zelfgemaakte gedichtjes, nu is het een mooie plant, een dinerbon en een dikke zoen. Geweldig!

Paul gaat voor mij vandaag nog een Frappuccino Caramel maken. Een echte, zoals je ze ook drinkt bij Starbucks. Sinds we in Amerika zijn geweest hebben de jongens Starbucks helemaal ontdekt. Jammer dat je in Nederland maar weinig vestigingen hebt. Maar als je goed hebt opgelet en thuis een beetje oefent, dan lukt een Frappuccino al aardig snel.

Behalve goede koffie, in vele soorten en smaken, heeft Starbucks ook de ‘frozen’ varianten. Heerlijk voor een warme dag. Zet voor een Frappuccino hiervoor een lekker sterk bakje koffie of espresso, laat dit afkoelen en mix in de blender met suiker, melk, ijsblokjes en caramel: een verbluffend resultaat.

Steenkoude, romige koffie, lekker zoet en toch verfrissend. Bij Starbucks krijg je er nog een slagroom topping op, maar voor de ‘magere’ variant laten wij die achterwege. De geblendeerde melk geeft al een een dikke roomlaag. Afmaken met een beetje caramelstroop, rietje erin, en smullen maar.

Wat wil een moeder nog meer?

Geplaatst in Drankjes | 1 reactie

Geen BBQ maar salade

Geplaatst op mei 7, 2011 door Kokkerellen

Een heerlijke warme dag vandaag, je zou niet zeggen dat het pas lente is. Rond etenstijd hangt overal de geur van de BBQ. Toch heb ik met dit weer altijd meer zin in een lekkere frisse salade. Automatisch gaan mijn gedachten eerst uit naar de Ceasarsalade, maar vanavond kies ik voor een Waldorfsalade. Ook typisch Amerikaans, bekend vanuit het Waldorf-Astoria Hotel in New York City. In 1893 werd deze salade daar voor het eerst geserveerd. Het recept is destijds niet gecreëerd door de kok maar door de Maître.

Toch zullen velen de Waldorfsalade het beste kennen uit de serie Fawlty Towers.
De aflevering is gebaseerd op misverstanden tussen een kortaangebonden Amerikaanse toerist en de stuntelige hoteleigenaar Basil Fawlty, John Cleese, die probeert te verbergen dat hij geen idee heeft hoe hij een Waldorfsalade moet klaarmaken.

Als je de aflevering gezien hebt, zul je nooit meer vergeten welke ingrediënten zo belangrijk zijn voor een echte Waldorfsalade: knolselderij, bleekselderij, zure appels, citroen, mayonaise en walnoten.

Beslist even kijken!

Het geheim van de salade is dat je de knolselderij en de appel in heel dunne reepjes snijdt, niet groter dan lucifers. Gelukkig heb ik een Magimix met een juliennerasp. Paul heeft de walnoten voor me gekraakt en als extraatje heb ik er nog rozijnen en gepocheerde kip doorheen gedaan. Voor een echte Hollandse variant kun je er i.p.v. rozijnen ook partjes mandarijn uit blik door doen. Soms zie je het recept ook wel met druiven. Lekker met een stukje stokbrood en een glaasje rosé: prima voor een zwoele zaterdagavond.

Geplaatst in Montignac, Salade | Reacties uitgeschakeld

Koninginnedag

Geplaatst op mei 1, 2011 door Kokkerellen

Zaterdag was het 30 april: Koninginnedag. Alhoewel Reinier in hart en nieren een Republikein is, heb ik toch een oranje sjaal omgedaan. Niet dat ik zoveel met het koningshuis heb, ik vind oranje gewoon een leuke kleur. Gelukkig hebben we thuis de jaren van ‘kleedjes-zitten’ op de braderie achter ons. Het was er anders wel mooi weer voor geweest.

Wat natuurlijk niet mag missen op Koninginnedag (wel of geen Republikein!) is een oranjesoes of oranjetompouce. De plaatselijke banketbakker heeft een kraam voor de winkel staan en verkoopt de hele dag alleen oranjegebak.

Omdat het er toch een beetje bijhoort ’s middags nog even over de braderie gelopen. En ja hoor, hij staat er weer: de poffertjes kraam. Vanaf Koninginnedag t/m half september kun je weer heerlijk poffertjes of wafels eten bij Van der Steen in Bussum. Deze familie bakt al poffers vanaf 1847, inmiddels staat de 5e generatie achter de kachel. Helaas hadden we onze buik nog vol van de lunch, dus dit keer geen poffertjes. Maar één dezer dagen gaan we zeker een portie bestellen, onder het genot van een glaasje koude chocomelk.

Je kunt poffertjes ook heel goed zelf maken, al blijft het recept van Van der Steen geheim. Traditioneel worden ze gemaakt van boekweitmeel (de echte poffertjes herken je aan hun grijze deegkleur) en verse gist. Je kunt het recept ook bereiden met zelfrijzend bakmeel; de bakpoeder zorgt dan voor het rijzende effect. Heb je geen poffertjespan, maak ze dan in een gewone koekenpan. Door het formaat hebben ze dan wel iets meer weg van drie-in-de-pan. Lekker dik poedersuiker en een klontje roomboter: het doet je kiezen kraken, zo zoet, maar oh zo lekker!

Geplaatst in Diversen, Gebak | Reacties uitgeschakeld

Master Yoda

Geplaatst op april 28, 2011 door Kokkerellen

Woensdag, gisteren, was het dan zover: we mochten onze kleine kitten ophalen. De kat van een nichtje heeft op zaterdag 26 februari een nestje van drie geworpen. Toen ik het hoorde heb ik er meteen eentje ‘geclaimd’. Pas na ruim 8 weken mogen ze de moeder verlaten. Toen ik destijds de foto’s op facebook zag vonden we de kleine meteen iets van Yoda hebben, Master Yoda wel te verstaan uit de film Star Wars. Niet omdat ze zo lelijk zou zijn (tegendeel!) maar vanwege de streepjes, bovendien heeft ze een mooie letter M op haar voorhoofd. Ik was meteen verkocht. Nu na een nachtje slapen heeft ze haar plekje (de gang en de garderobe) al aardig ontdekt. Alleen voor Frodo is het erg wennen.

Master Yoda Yoda 3 weken Yoda 8,5 week bij Niki…….. en bij ons

Omdat we gisteravond maar weinig tijd hadden om te eten en ik bovendien de hele dag gewerkt had, besloot ik Groene Pesto Pasta te maken. Mijn oudste zoon heeft mij van de week nog om het recept gevraagd. Het makkelijkste pastagerecht dat ik kan bedenken. Meestal heb ik alle ingrediënten wel in huis want standaard ligt er in mijn koelkast een courgette en in de vriezer verse doperwtjes. Ter variatie gebruik ik soms een rode paprika, of zoals nu voeg ik wat spekblokjes toe maar reepjes ham kan ook. Vegetarisch is het ook een recept om van te smullen, als koude salade helemaal top. De pesto mag natuurlijk niet ontbreken! Kortom: een makkelijk recept waar je alle kanten mee uit kunt.

Geplaatst in Pasta & Noedels | Reacties uitgeschakeld

Op z’n Paasbest

Geplaatst op april 25, 2011 door Kokkerellen

Het weerbericht voorspelde voor eerste Paasdag een temperatuur van zeker 25 graden!
Een zomerse dag, zeggen ze dan in De Bilt. Ik geloof dat ik nog nooit heb meegemaakt dat we Paasmorgen buiten hebben ontbeten of gebruncht. Om klokslag 12 uur zaten we met de jongens en mijn moeder op het terras onder de luifel met een glaasje rosé Freixenet om de feestvreugde te verhogen. We startten met een croque monsieur, gemaakt van een warme beschuitbol met kaas, ham en bechamel-saus met royaal geraspte Grana Padano. Mijn moeder had haar ouderwets lekkere huzarensalade gemaakt. Rolletjes witbrood met zalm, met eiersalade gevulde ragoutbakjes en verder heerlijk verse broodjes, Paasbrood, jam, honing en verse vleeswaren. De tafel was gedekt met een kippenboerenbont-paaskleed en ik had zelfs nog eieren geschilderd! We hebben er uitgebreid van genoten.

Voor het avondeten stonden asperges gepland met (uiteraard) de advocaatpudding toe. Het traditionele recept van Reina. De pudding had ik vrijdagavond al gemaakt om er zeker van te zijn dat de substantie en smaak goed zou zijn. Een nachtje over-staan maakt deze pudding altijd lekkerder. Van dit formaat pudding kunnen ruim 6 mensen eten en dan nog hou je voldoende over voor de volgende dag….

Voor zes personen asperges schillen is een hele klus, maar met een goede dunschiller gaat het redelijk makkelijk. De asperges waren van prima kwaliteit, zeker wel een dikke duim dik. Donderdag op de markt gehaald en zolang bewaard in een natte theedoek in de kelder. Helaas ben ik vergeten de opgemaakte borden te fotograferen maar ik kan je verzekeren dat het net zo heerlijk was als dat het er uitzag! Een nieuw gekookt aardappeltje erbij met boeren achterham, gekruimeld hardgekookt ei,
gesmolten boter en een snufje nootmuskaat. Om te smullen….

De asperges heb ik gekookt in ruim water, een flinke klont roomboter, 2 eetlepels suiker en 2 theelepels zout. Het vocht dat nu overgebleven is, is al bijna een mooie bouillon. Ik heb nog wat asperges over, en met het kookvocht van gisteren maak ik daar vanavond een gebonden aspergesoepje van. Zo genieten we dubbel van dit witte goud!

Geplaatst in Brunch, Groenten, Salade, Soep | Reacties uitgeschakeld

Goede vrijdag en Pasen

Geplaatst op april 22, 2011 door Kokkerellen

Alhoewel het de (katholieke) traditie is om op goede vrijdag geen vlees maar vis te eten, hebben wij vanavond een heerlijke minimaal 20 dagen gerijpte biefstuk gegeten. Lekker met gebakken uien, een sneetje witbrood en roomboterjus. Mijn vader zou er een moord voor gedaan hebben.

Een andere traditie met Pasen is dat er Paasbrood gegeten wordt, een feestelijk brood, vanwege de wederopstanding van Jezus, extra gevuld met rozijnen, krenten, oranjesnippers, amandelspijs etc. Zelfs de vorm van het brood heeft een betekenis: Vlechtvorm: twee of drie strengen die tot vlecht worden gebonden. – – Twee strengen: hemel en aarde, leven en dood verbonden. – – Drie strengen; verwijzing naar de drie-eenheid Vader, Zoon en Geest. Rond: geen begin, geen einde, de eeuwigheid, continuïteit van de liefde. Vierkant: vier gelijke zijden (gelijkheid, gerechtigheid) zoals het grondpatroon van het nieuwe Jeruzalem. Driehoek: (gelijkzijdig): abstracte verwijzing naar De Drie en God.

Brood bakken vind ik een hele toer, het kneden en dan uren laten rijzen, duurt mij allemaal veel te lang. Als dan bovendien het eindresultaat niet zo uitvalt als je gehoopt had, dan haal ik toch liever bij een goede broodbakker mijn Paasbrood. Toch wil ik een uitzondering maken: witbroodmix, een prima mix voor bijvoorbeeld een zoet Paasbrood. Geen geklungel met verse gist en meestal is 1x 30 minuten rijzen voldoende. Voor het rijzen verwarm ik de oven 10 minuten op 50 graden, zet dan de oven uit en plaats de beslagkom er in. Als je de ovendeur open laat staan is het raadzaam om een theedoek over de kom te doen. Voor dit recept heb ik gekozen voor de ronde vorm, maar je kunt ook met twee of drie strengen (na het rijzen) een vlechtbrood maken. Eenpersoonsbroodjes (in een muffinvorm) is ook een optie. Heerlijk voor bij de Paasbrunch, succes verzekerd: zalig Pasen!

Geplaatst in Brood | 2 reacties

Caesar-time

Geplaatst op april 18, 2011 door Kokkerellen

Het moet in 1994 zijn geweest, tijdens de wereldkampioenschappen voetbal (Amerika gastland) dat ik in New York mijn eerste ‘Caesar-salad’ heb gegeten. Ik was er zo verrast door dat ik in een boekhandel meteen een ‘Original Salad Book’ heb gekocht, om er zeker van te zijn dat ik thuis dit recept zo natuurgetrouw mogelijk zou kunnen namaken.

Vreemd genoeg heb ik pas vele jaren later in Parijs de lekkerste versie gegeten, aan de Champs-Elysées bij een Planet Holywood. De kinderen waren daar ook bij en sindsdien is het in ons gezin regelmatig Caesar-time. Meestal is het op aandringen van mijn middelste zoon, die bij de eerste zonnestralen al Caesarneigingen krijgt. Vandaag 18 april, kan daarom weer worden bijgeschreven in onze annalen: de eerste dag in 2011 dat de Caesarsalade bij ons op tafel stond.

1. Romaanse sla 2. IJsbergsla 3. Little gem 4. Kropsla

Ook van deze salade doen vele recepten de ronde, hoofdingrediënten: sla, Parmezaan en croutons. De Amerikaan gebruikt het liefst Romaanse sla, ik gebruik meestal little gems of ijsbergsla. Romaanse sla en little gems hebben gemeen dat ze wat grofbladerig zijn en iets zoeter van smaak. IJsbergsla is frisser en wateriger, maar voldoet ook prima. Naast sla is een juiste dressing cruciaal, en dan niet uit een flesje maar zelf gemaakt. Bij de beschrijving van het recept geef ik verschillende mogelijkheden, de originele en de snelle. De sla met alleen dressing is al heel erg ‘Caesar’, de gegrilde kip maakt er een complete maaltijd van. Tegenwoordig maak ik behalve de eigen dressing ook eigengemaakte croutons. Bij ons grootverbruik (zomers staat deze salade zeker 1x per week op het menu) moet ik misschien dit jaar ook maar eens aan eigen sla en eigen kippen gaan denken.

**PS: als je de croutons achterwege laat, is deze salade behoorlijk Montignac-proof!

Geplaatst in Gevogelte, Montignac, Salade, Van over de grens | Reacties uitgeschakeld

Ziekenboeg

Geplaatst op april 16, 2011 door Kokkerellen

Even een paar dagen uit de lucht geweest. Reden: kleine ziekenboeg thuis. Het zal de overgang naar het mooie lenteweer wel zijn, want iedereen in mijn omgeving loopt te niezen en te proesten. Paul heeft een oorontsteking en bij Reinier heeft de dokter gisteren een longontsteking geconstateerd. Probleem is dat niemand ooit tijd heeft om ziek te zijn.. maar nu is het weekend en ligt het spul in bed. Ik loop af en aan met sapjes, pilletjes, geroosterde broodjes, stoombaden etc.

Ja, ik loop! Nou ja, lopen… afgelopen woensdag is mijn gips er af gegaan. Viel aanvankelijk goed tegen. Diagnose: de fractuur is geheeld maar de knie is er niet beter op geworden. Jammer, die Olympische Spelen kan ik dus wel vergeten. Zaak is nu om weer snel te revalideren: trainen, trainen en nog eens trainen (alsof mijn doel de Spelen is…). Volgende week gaat mijn trainingsprogramma van start.

En ik heb me heilig voorgenomen om (weer) wat kilo’s af te vallen. Beter voor mijn knie, beter voor mijn lijf en beter voor de zomer-outfit. Het meest voor de hand liggend is voor mij toch wel ‘Montignac’ maar ik heb me ook online aangemeld bij ‘dr. Frank’. Beide diëten gaan uit van koolhydraatarm en eiwitrijk. Bij Montignac is de regel dat je vetten en koolhydraten gescheiden van elkaar eet; bij dr. Frank is de stelling dat koolhydraten eigenlijk helemaal gemeden moeten worden. Hierbij heb ik het dan over kooolhydraten uit suikers, deegwaren, aardappels. Het is bewezen dat eiwitrijk voedsel meer verzadiging geeft en het lichaam dwingt om haar eigen vetten aan te breken voor energie.

Een 1000- calorieën dieet zou ook goed helpen, maar niet bij een eetliefhebber als ik. Die 1000- cal. geven gewoon te weinig verzadiging en ‘lol’ in het eten: met zo’n dieet blijf ik trek houden. Een eiwitrijk en koolhydraatarmdieet daarentegen geeft meer voldoening, is heel smakelijk en ook makkelijker in een gezin toe te passen. Voordeel van Montignac boven dr. Frank vind ik, dat Montignac je de gelegenheid geeft om juist wel koolhydraten te eten, waardoor je jezelf eigenlijk niets uit het totale voedingssegment hoeft te ontzeggen. Je moet alleen weten wanneer je wàt kunt eten. Met dit in het achterhoofd ga ik de komende weken aan de slag.

Voor vandaag heb ik een veldsla-salade op het menu staan. Een vetmaaltijd, zoals Montignac zou zeggen en past dus ook prima bij dr. Frank. De basis is veldsla, lekker vers groen. Verder komkommer, feta en semi-gedroogde tomaatjes. En niet te vergeten de eigengemaakte mayonaise! Een must bij deze diëten. De Mayonaise in de winkel bevat bijna altijd suikers (koolhydraten), of je moet naar een reformwinkel gaan en goed op de etiketten kijken. Zelf maken is niet alleen veel lekkerder maar ook goedkoper. Bovendien kun je variëren door er elke keer weer een ander smaakje aan te geven.

Geplaatst in Dieet, Montignac, Salade, Vega | Reacties uitgeschakeld

Boodschappenlijstje voor Pasen

Geplaatst op april 11, 2011 door Kokkerellen

Al meerdere malen ben ik er op aangesproken dat het recept van de advocaatpudding (recept van schoonmoeder Reina) nog steeds niet op de site staat, terwijl dit toch een recept bij uitstek is om met Pasen te serveren. Nou daar komt-ie dan!

Zoals gezegd heb ik dit recept van Reina en in de familie Van Houten is dit een alom bekende pudding. Bij mij komt deze pudding eigenlijk bij elke feestdag op tafel. Het is mijn jongens dan ook met de paplepel ingegoten. Sorry, maar ik heb ze grootgebracht met advocaat! Bitterkoekjes is ook een belangrijk onderdeel van de pudding. Van die lekkere taaie, die zo moeilijk te verkruimelen zijn. Dat verkruimelen is puur handwerk, dat Reinier tegenwoordig op zich mag nemen aangezien ik een arthrotische duim heb.

Alhoewel er in één pudding ongeveer 150 gram bitterkoekjes gaan, raad ik toch aan iets meer te kopen; regelmatig verdwijnen er koekjes tijdens het kruimelen… Sowieso een aanbeveling: maak meer dan gepland, de restjes zijn de volgende dag goddelijk. Absoluut geen mager toetje, want de slagroom maakt hem rijk en romig. Maar zó lekker, dat is de zonde waard.

Ter variatie gebruik ik ook wel eens Weespermoppen, die gemaakt worden van amandelspijs en niet van gemalen bittere amandelen. Mijn toevoeging op het recept van Reina is de Amaretto, om de gelatine in op te lossen. Amaretto geeft nog meer amandelsmaak en versterkt de advocaat.

Hoe vaak ik de pudding nu al gemaakt heb, toch is hij elke keer weer anders. Dat komt waarschijnlijk omdat ik mezelf niet altijd aan het recept houd; ik doe meestal alles uit de losse pols! Dus de ene keer zit er meer advocaat door of meer koekjes, is de pudding steviger of juist niet te storten door meer of minder vocht of slagroom etc.
Mijn mannen, en zelfs gasten die hem regelmatig krijgen voorgezet, zeggen meestal:
“Dit keer is-ie het lekkerst!”

Geplaatst in Dessert | 1 reactie