Kokkerellen met Ellen

Minder is meer

Geplaatst op juni 26, 2011 door Kokkerellen

Net terug van een paar dagen Friesland, Harich in Gaasterland. We hebben een Hotelbon verzilverd en deze besteed bij “Landgoed Welgelegen”.

Heerlijk door het Friese landschap gereden (de Friese meren tocht van de ANWB) en bij elk leuk klein plaatsje uitgestapt, wat rondgelopen, iets gedronken of een sorbet gegeten en foto’s gemaakt.

Het viel ons op dat het overal (nog) zo rustig was, afgezien van de Duitsers die je in elk jaargetijde in Nederland tegenkomt. Dus volop plek op de terrassen en tijd genoeg om van de mooie omgeving te genieten.

Welgelegen is een oude stolpboerderij die dateert uit 1885 en het bezit was van een rijke herenboer. In 1991 is er een hotel van gemaakt en de nieuwe eigenaars (sinds 3 jaar) hebben de vervallen boerderij weer grotendeels in ere hersteld; de hotelkamers zijn gerenoveerd en ook de ruimten van de eetkamer en lounge zijn onderhanden genomen. Helaas vielen de hotelkamers ons iets tegen. Sober en enigszins gedateerd ingericht. Duidelijk dat hier op bezuinigd is. Daarentegen de eetkamer en lounge stralen een voornaamheid uit die past bij de geschiedenis van de boerderij.

Bij een hotelbon is de overnachting gratis maar dient er wel het ontbijt en diner in het hotel genuttigd te worden. Wellicht zijn Reinier en ik wat verwend of te kritisch, want een aanbeveling voor een Michelin ster (die ze naar eigen zeggen hebben gekregen) zouden wij ze niet geven. Er staat zonder meer een goede kok in de keuken alleen heb ik het idee dat hij geen keuzes kan maken. De gerechten zijn overdadig van kleur en ingrediënten. Vele smaken door elkaar waardoor je de intentie van het gerecht kwijt raakt. Deze kok is niet bedreven in ‘de kunst van het weglaten’, want ook in de keuken geldt: minder is meer. Een valkuil voor menig enthousiaste (jonge) kok.

Echt Fries heb ik niet gegeten of het moet het sucadelapje op knolselderijpuree zijn geweest dat wij de tweede dag kregen. Gelukkig waren de Fryske dumpkes overal te koop. We hebben ons er tegoed aan gedaan. Knapperige hazelnootkoekjes met o.a. anijskruiden in de vorm van een duim. Een makkelijk recept en zo lekker, je eet er je duimen bij op!

Geplaatst in Gebak, Restaurants | Reacties uitgeschakeld

Met de Franse slag

Geplaatst op juni 21, 2011 door Kokkerellen

Hoewel het weer niet echt meewerkt voor de tijd van het jaar, tenslotte is het al eind juni, bekruipt mij toch een bepaald ‘vakantiegevoel’. Misschien omdat we eerdaags enkele dagen naar Friesland gaan, of omdat ik er gewoon aan toe denk te zijn: ik heb zin in vakantie. Maar ja, wat doe je als je nog geen vakantie hebt en je dat gevoel toch wilt hebben, dan ga je koken. Althans, dat is wat ik doe.

Vandaag een beetje met de Franse slag. Enerzijds omdat het makkelijk is, anderzijds omdat het echt een Frans tintje heeft. Want zeg nu zelf, waar eet je de lekkerste geroosterde aardappeltjes in ganzenvet of mooie olijfolie? Natuurlijk Frankrijk. Ik heb vandaag de hele dag gewerkt, dus ik ben pas laat thuis. Maar ook dat is ‘op z’n Frans’, laat eten. Gelukkig heb ik vóór het weekend de koelkast goed volgestouwd. In de groentelade vind ik nog een courgette, twee rode puntpaprika’s en een aubergine. Met enkele uien, knoflook en tomaten uit blik is dit de basis voor een heerlijke ratatouille.

Een kilozakje stevige nieuwe aardappeltjes verdwijnen straks in de oven met olijfolie en wat tuinkruiden. De (Hollandse) bal gehakt maakt het helemaal af: af met de Franse slag.

Laat Montignac nu ook uit Frankrijk komen en gek zijn op ratatouille, dan wel zonder de geroosterde aardappels natuurlijk.

Geplaatst in Groenten, Montignac, Van over de grens | Reacties uitgeschakeld

Seizoensgroenten

Geplaatst op juni 19, 2011 door Kokkerellen

Tot eind juni worden er asperges geoogst. Na deze datum worden de planten met rust gelaten om weer vanaf april het volgend jaar te kunnen oogsten. Eén aspergeplant levert per oogstseizoen meer dan 20 stengels. Gemiddeld gaat een aspergeplant 10 jaar mee, daarna is de bodem waarop de plant groeit “aspergemoe” en wordt alles gerooid.
Tegenwoordig worden er na juni ook kasasperges aangeleverd, met nagenoeg dezelfde kwaliteit (zeggen ze…). Groenten uit de kas zijn duurder door de hoge energiekosten, of ze smakelijker zijn, betwijfel ik.

Mijn voorkeur gaat uit naar seizoensgroenten. Zo kan ik mij echt verheugen op de eerste verse asperges in maart-april. Het smaakt gewoon lekkerder, net zoals de spruiten in de winter smakelijker zijn. Nieuwe methodes in de (glas)tuinbouw maken het mogelijk dat wij als consument het hele jaar door alles kunnen eten. Aardbeien en frambozen in december, rode kool in de zomer. Toch blijf ik het liefst trouw aan de seizoenen, omdat elke dag of week uit het zelfde kunnen kiezen, eentonig maakt.

Tot 24 juni (St.Jan) worden dus de asperges gestoken, reden om met vaderdag nog een keer van asperges a la flamande te genieten. Nog slechts twee weken te gaan…

Bij vaderdag hoort natuurlijk ook een lekker toetje! Vers rood fruit is momenteel volop te verkrijgen (hèt seizoen) dus voor de hand ligt dat ik hier iets van maak. Favoriet en makkelijk is een trifle. Een nagerecht, meestal gemaakt in een glazen schaal zodat je alle lagen goed kunt zien. Met de ingrediënten kun je eindeloos variëren. Traditioneel bestaat het toetje uit een laag cake gedrenkt in sherry, een laag fruit, een laag custardvla en slagroom.

In de koelkast heb ik slagroom en vanillekwark staan. Op de fruitschaal liggen aardbeien en blauwe bessen. In de vriezer vind ik nog een staartje Limoncello en in de voorraadkast een bodempje advocaat. Deze ‘leftovers’ vormen vanavond de ingrediënten van een heerlijke trifle. Een waardig seizoenstoetje als afsluiter na de asperges op vaderdag.

Geplaatst in Dessert, Fruit | Reacties uitgeschakeld

Bezoekje Soest

Geplaatst op juni 13, 2011 door Kokkerellen

Marion mocht gisteren en vandaag een paar uurtjes naar huis uit het ziekenhuis. Gisteren heeft Fred haar vergezeld, vandaag zou ze door een vriendin worden opgehaald en Reinier en ik zijn vanmiddag even langs geweest. Rondom geregeld en verzorgd dus. Omdat er bij Marion niets in huis was om te eten heb ik vanmorgen een broccolibroodquiche gemaakt. Hij was nog warm toen we in Soest aankwamen.

Normaal maak je een quiche met een bladerdeegbodem of croissantdeeg maar die vind ik meestal zo vet en machtig. Deze quiche heb ik bereid met een broodbodem: oud stevig bruin brood (liefst Allinson = geen vet) in de keukenmachine fijngemalen met wat noten, een ei en boter. Toevallig had ik nog een restje walnoten en pijnboompitten in huis. Als een soort kruimeldeeg bekleed je de vorm met dit deeg, 10 minuten in de oven voorbakken en daarna de vulling erin, waarna de quiche nogmaals 20 minuten afgebakken wordt. De variatiemogelijkheden zijn oneindig. Ik koos als vulling voor broccoli met ui en belegen kaas. Zachte geitenkaas of andere groenten (bloemkool, doperwten, paprika etc.) geven ook heerlijke combinaties.

Nieuw uitgeprobeerd heb ik de kookyoghurt, die ik bij Albert Hein zag staan. Kookyoghurt is yoghurt met een hoog vetpercentage (10%) maar altijd nog minder vet dan crème fraîche of kookroom (20-30%). Bovendien is de smaak zacht zuur. Door het vetpercentage kun je de yoghurt wel koken zonder dat het gaat schiften, wat bij gewone yoghurt minder goed gaat.

Bij de quiche heb ik veldsla met een honingmosterddressing geserveerd. Lekker fris en zoetzuur. Omdat dit een vegatarische quiche is, is het uitstekend geschikt als brunch- of lunchgerecht. Maar het belangrijkst: Marion heeft het zich goed laten smaken.

Geplaatst in Brood, Brunch, Eieren, Groenten, Vega | 3 reacties

Tropisch goud

Geplaatst op juni 13, 2011 door Kokkerellen

Drie weken geleden heb ik twee ananassen gekocht voor slechts 2 euro, ik kon ze niet laten liggen. Ze waren nog erg rauw en groen dus een weekje rijpen kon geen kwaad. Dat weekje werden er dus drie, want bij de BBQ, zoals ik gepland had, ben ik ze vergeten. Nu ruikt mijn hele keuken en de kelderkast naar rijpe ananas. Ik zal er snel iets van moeten maken, anders worden ze overrijp en gaan ze gisten.

Verse ananas bevat bromelaïne, een enzym dat eiwitten afbreekt. Daarom is het niet verstandig verse ananas in gerechten te gebruiken met gelatine. Melk verzuurt door het enzym, en verse kaas of yoghurt verwatert. Dankzij de aanwezigheid van het eiwitsplitsende bromelaïne bevordert verse ananas wel de spijsvertering. Wanneer je verse ananas toevoegt bij een vleesbereiding wordt het vlees onder invloed van deze stof malser.

Tip: als je de bovenkant van de ananas in een pot met aarde zet, zal er weer een ananasplant uitgroeien!

Ananas is een tropische vrucht waar kokos, ook tropisch, heel goed bij past. Ik besluit een omgekeerde ananas-kokos-taart te maken, afgeleid van de tarte-tatin.

Met een makkelijk keukenhulpje, de ananassnijder, heb ik in een ommezien van tijd mooie plakken ananas zonder kern en zonder ogen.

De kokos rooster ik in een droge koekenpan, dat geeft een lekker gebrande smaak. De kokos gaat door het cakebeslag en vervolgens over de ananas. Belangrijk dat de taartvorm royaal met boter wordt ingevet met op de bodem een dikke laag suiker. Dit geeft de romige karamelsmaak aan de ananas. Na het bakken de taart omkeren op een schaal en laten afkoelen. Eventueel vlak voor het opdienen met poedersuiker bestuiven.
Dit recept leent zich ook voor verse perziken, abrikozen of nectarines; met of zonder kokos naar smaak.

Nog slechts één ananas te gaan…

Geplaatst in Fruit, Gebak | 3 reacties

Geslaagde surprise

Geplaatst op juni 12, 2011 door Kokkerellen

Op Pinkstermorgen heerlijk buiten gebruncht; het was een beetje te laat voor ontbijt. We lagen allemaal wat langer op bed. Mijn man vanwege een jetlag, ik vanwege een feestje gisteravond, de oudste twee waren laat uit geweest en de jongste zoon is gewoon een langslaper.

Dat feestje was een surpriseparty voor mijn neef en zijn vrouw. De kinderen hadden alle vrienden en familie opgetrommeld om het 25-jarig huwelijk te vieren. Een totale verrassing voor het bruidspaar.

Gezellige muziek (Motown) en een BBQ verzorgd door zoonlief en de dochter deed de hele organisatie en liet een mooie film zien, een compilatie van de trouwfilm van 25 jaar geleden. Leuk om alle oude, nog jonge gezichten weer te zien zoals o.a. mijn vader. Wat vliegt de tijd…

De zoon is bedreven in het BBQ’en, hij doet dit ook als bijverdienste. Vooral de saté babi ketjap was heerlijk mals in een zoetige saus.
Meestal wordt saté babi met satésaus geserveerd, maar met een ketjapmarinade en ketjapsaus is het recept lichter en minder machtig. Voor de perfecte saté komt alleen varkenshaas in aanmerking. Door de marinade blijft het vlees bovendien sappig en wordt het nog malser. Enkele minuten op een warme gril is daarom voldoende. De marinade wordt ingekookt tot een stroperige zoete saus. Geschikt als onderdeel van een BBQ maar ook heerlijk met witte rijst en een komkommersalade.

Geplaatst in BBQ, Vlees | Reacties uitgeschakeld

Kippesto à la Montignac

Geplaatst op juni 6, 2011 door Kokkerellen

Vandaag kreeg ik een reactie van een lezeres over mijn Montignac-recepten, toch is het echt toeval dat ik vanavond dit gerecht op tafel heb gezet. Ik heb deze kippesto al vaker gemaakt en ben daarbij geïnspireerd door de’ kip met pesto van Albert Hein’. Een tijd geleden wilde ik makkelijk koken en kocht ik een bakje van deze kip met pesto, zo in de oven en klaar. De smaak beviel me wel, dus heb ik geprobeerd het recept te ontleden, met dit als resultaat. Afgezien van het feit dat ik eigenlijk niet zo’n voorstander ben van ‘kant en klaar’ eten, is het zelf maken gewoon veel leuker! Helemaal als je nagenoeg hetzelfde, zo niet een smakelijkere variant kunt maken.

De truc zit h’m uiteraard in de juiste ingrediënten maar ook in de bereidingswijze. Omdat dit recept uitgaat van kipfilet, moet het recept zachtjes in de oven garen. Hierdoor droogt het niet uit en blijft het geheel sappig. Bovendien voorkom je aangebrande kaas. Malse sperzieboontjes gaan goed samen met de kippesto. Voor niet-lijners is een schepje aardappelpuree heel smakelijk.

Geplaatst in Dieet, Gevogelte, Montignac | 1 reactie

Fotofestival Naarden

Geplaatst op juni 4, 2011 door Kokkerellen

Niet alleen omdat er een foto van Reinier hangt (als onderdeel van de expositie van de fotoclub Argentum) maar ook omdat het heel interessant en inspirerend is om foto’s van anderen te zien, zijn we vandaag naar het Fotofestival Naarden geweest. Dit jaar is het thema ‘portretten’. Bovendien is Naarden een heel leuk stadje met heerlijke terrasjes waar het goed toeven is na een wandeling door de vesting.

Bij thuiskomst vanmiddag lekker in de tuin gezeten en een broodje Salade Caprese gegeten. Mozzarella , tomaat, basilicum op een warm turks brood. Glaasje wijn erbij, helemaal top.

Geplaatst in Brood, Salade, Vega | Reacties uitgeschakeld

Pas gemaaid gras

Geplaatst op mei 26, 2011 door Kokkerellen

Soms krijg je een associatie als je iets ruikt. Zo reed ik vanochtend langs een plantsoen waar de plansoenendienst aan het maaien was. Ik zag nog net hoe een veld van madelieven onder de maaier verdween. De heerlijke lucht van vers gemaaid gras kwam in mijn neus en ik wist meteen wat ik vanavond zou eten: “blote billetjes in het gras”.
Tenminste, een variatie daarop.

Traditioneel zijn “blote billetjes in het gras”: snijbonen met witte bonen. Ik ga vanavond een stamppotje maken van romige aardappelpuree met rucola, snijbonen en witte bonen. De rucola geeft de gifgroene kleur en knapperigheid van gras. De snijbonen snijd ik in lange reepjes en blancheer ik kort. In plaats van gewone witte bonen neem ik reuze witte bonen uit blik want kleinere bonen zou je in de stamppot niet terugvinden. Gekruid met verse peper en nootmuskaat. Tot slot een ouderwetse gehaktbal er bovenop: toppunt Hollands.

Geplaatst in Groenten, Vega, Vlees | 1 reactie

Uit eten

Geplaatst op mei 22, 2011 door Kokkerellen

We zijn in de afgelopen week alweer twee keer uit eten geweest. We hadden een afspraak met vrienden, dachten we, op vrijdag 13 mei bij restaurant Wakker in Eemnes, het voormalige stadhuis nu een restaurant met live jazzmuziek.
Helaas bleek er met de communicatie iets mis te zijn gegaan, want onze vrienden zaten bij Borsato en wij in Eemnes. Reinier en ik besloten toch maar te blijven eten. De ambiance is gezellig en natuurlijk uniek door de muziek. De kaart viel jammer genoeg wat tegen (ze krijgen volgende week een nieuwe). We konden een aantal gerechten niet bestellen. Ook de wijn die we hadden uitgezocht, was niet meer aanwezig maar de ober zei het goed met ons te maken. Hij kwam met een Beaujolais Nouveau van 2009; eigenlijk kun je die niet meer uitserveren, vind ik… Al met al vond ik de prijs-kwaliteitsverhouding niet om over naar huis te schrijven. De kok had zich er bij het voor- en hoofdgerecht te makkelijk van af gemaakt.

Omdat we toch graag met onze vrienden nog een keer uit eten wilden, heeft Lineke een tafeltje gereserveerd voor zaterdag de 21ste bij restaurant Le Garage van de beroemde Joop Braakhekke in Amsterdam. Er komen veel celebrity’s, je kunt er lekker ‘zien en gezien’ worden.

Als we rond half acht aankomen is het al aardig druk, zonder reservering kom je hier niet binnen. We genieten van heerlijke voorgerechten als: Ceasarsalade van little gem, paté van kalf en een frisse vega salade. Als hoofgerecht heeft Lineke asperges à la flamande, Wim heeft gepocheerde lengfiet, Reinier en ik kiezen de lamsnavarin met jonge groenten. Gelukkig pakt een vergissing van de keuken voor Reinier goed uit. Hij kijgt i.p.v. de navarin (=stoofpotje) lamsrug, die hem erg goed smaakt. De porties zijn niet overdreven groot en er worden geen aparte garnituren bij geserveerd. Ik mis bij mijn lamsstoofpotje dan ook een kruimig aardappeltje. Gelukkig krijg ik van Lineke twee nieuwe aardappeltjes op mijn bord geschoven. Een verrukkelijke Beaujolais Morgon 2009 prikkelt de smaakpapillen en maakt alles compleet.

Ook een toetje mag je in Le Garage niet overslaan. We kiezen voor citroentaart, frambozentaartje met sorbetijs, Ile Flottante en Crème Brûlée. Echte klassiekers maar heerlijk. Het vult de gaatjes. Omdat de keuken een vergissing had gemaakt met het lamsgerecht, kregen we de koffie aangeboden. Koffie vergezeld met kletskoppen en cakejes, uiteraard home-made.

Hoewel Reinier geen lamsnavarin gegeten heeft, kan ik deze iedereen aanbevelen. Een voorjaars stoofpotje geserveerd met jonge groenten als koolrabi, worteltjes en sugar snaps. Een kruimige aardappel of romige aardappelpuree mag er echter niet bij ontbreken.

Geplaatst in Restaurants, Vlees | Reacties uitgeschakeld