Verjaardagscadeau


Als verjaardagscadeau wenste ik mijzelf een nieuwe espressomachine. De machine die ik heb is een Quickmill. Indertijd zeer prijzig. Helaas gebruik ik deze niet of nauwelijks. Deze originele manier van espresso zetten: koffie in een pistonhouder, prutje weggooien etc. vind ik te omslachtig en de koffie is bovendien niet warm genoeg. Tegenwoordig zijn er veel types volautomatische machines, met bonen en één maling per kopje, met of zonder opgeschuimde melk. Ik heb mezelf behoorlijk laten voorlichten maar zag door de bomen het bos niet meer. Uiteindelijk had ik me bijna een volautomatische Siemens of Jura espressomachine ter waarde van 1500 euro laten aanpraten.  Zo’n machine denkt zelf na en stopt er na een jaar of 300 kopjes koffie mee omdat hij dan terug wil naar de importeur om nagekeken te worden. Nu zou dat nog niet zo erg zijn, maar dat nakijken kost toch gauw zo’n slordige 200 euro per keer! Dure hobby. En dan heb ik het nog niet over de lekkerste bonen die je speciaal moet importeren.

Nee, dan ga ik toch maar voor de Nespresso reclame met George Clooney: heerlijke koffie (ook niet goedkoop) met leuke (betaalbare) espressomachines. Nespresso heeft het maken van de machines uitbesteed aan verschillende fabrikanten, waaronder Magimix. Mooie design machines met een heel simpel systeem: cupjes koffie. Waarschijnlijk griezelt een Italiaan van deze manier van espresso zetten, maar gemak en smaak dient de mens.

Dus gisteren ‘mijn’ Nespresso met melkopschuimer aangeschaft: ik drink me helemaal suf aan de koffie! Ik moet namelijk nog alle smaakjes uitproberen die Nespresso biedt en die van Douwe Egberts (!), de eerste koffiefabrikant die een nespresso-namaakcupje heeft gemaakt. De opschuimer produceert heerlijke dikke schuimige melk voor de caffè latte en cappuccino. En…een bijkomend voordeel: de Nespresso Citiz neemt minder ruimte in op het aanrechtblad. Kortom: lieve familie en vrienden, ik ben heel blij met mijn verjaardagscadeau!

 

image_print
Geplaatst in Diversen, Drankjes | Reacties uitgeschakeld voor Verjaardagscadeau

Surprise !

Zondagmiddag 7 augustus om 13.20 uur, aan de witte wijn in Hotel l’Europe, kreeg ik een surprise voorgeschoteld, of liever gezegd: voor gevaren. De boot ‘Libelle’ meerde aan met daarop mijn familie en vrienden, een complete verrassing. Er stond een tocht van 3 uur op het schema, een rondvaart door de grachten van Amsterdam. Onder het genot van een glaasje bubbels en een heerlijke High Tea. Halverwege even onderbroken voor een stadswandeling onder leiding van mijn collega Corrie! De verrassingen konden niet op. Een zalige dag met als extra kadootje het (onverwachte) mooie weer.
Ja, zo wil iedereen wel 50 worden!

   

En ik wist er echt helemaal niets van: de planning was ’s ochtends ergens koffiedrinken en ’s avonds met de jongens en m’n moeder uit eten. Een feestje zou later in september volgen, omdat niemand zich nu vrij kon maken. Ik had beter moeten weten.

Alhoewel ik alle regie uit handen had gegeven, maakte ik mij toch een beetje zorgen. Was er bijvoorbeeld wel gebak geregeld? Ik nam het zekere voor het onzekere: zaterdagmiddag heb ik toch maar twee taarten gebakken. De bekende appeltaart van Holtkamp en nog een aardbeien-blauwe bessen-taart. Het huis rook heerlijk en het bakken van de taarten was een mooie afleiding. Omdat twee taarten voor vijf personen voor één dag toch wel een beetje veel is, hebben we zaterdagavond al een puntje genomen. Toen nog niet wetend wat mij de volgende dag allemaal te wachten stond…

image_print
Geplaatst in Fruit, Gebak | Reacties uitgeschakeld voor Surprise !

Spaanse rijstschotel

De Italianen maken Risotto, de Spanjaarden eten Paella. Beide recepten worden gemaakt van een volle ronde rijst die veel vocht op kan nemen. Paella komt oorspronkelijk uit Valencia en het eten ervan is een sociale gebeurtenis. Met deze beroemde rijstschotel viert men naam- en verjaardagen (!), eert men beschermheiligen of kan een bekroning zijn op een zondagse uitje. Behalve dat het een heel feestelijk eten is, is Paella ook erg lekker. De naam komt van het Latijns Patella, een plaat waarop men offers legde voor de goden. Een echte Paella-pan heeft een groot oppervlak, alleen zo kan het vocht, waarin de rijst gekookt wordt, goed verdampen en krijgt de rijst socarrat: de rijst die op de bodem ligt krijgt een krokant korstje. In Nederland kun je bij gebrek aan een originele pan ook een elektrische Paella-pan huren bij een goede slager. Ik gebruik gewoon mijn grote Demeyere braadpan die ook een grote platte bodem heeft.

Paella’s zijn er in  vele smaken en variaties, van puur vis, een mix van vlees en vis tot vegetarisch. Voor mij moet in Paella toch zeker vis en vlees samen gaan met mooie gele rijst en verschillende groenten. Maar eigenlijk kun je het zo gek niet maken: alles past bij elkaar in dit gerecht.

De rijst krijgt zijn gele kleur door saffraan, 1 of 2 gram is vaak al genoeg, maar zelfs dan is het nog kostbaar. Het zijn de meeldraden van een speciaal soort krokussen, elke bloem geeft maar 2 of 3 draadjes en voor 5 gram zijn zeker 700 bloemen nodig. Voor alleen de gele kleur van Paella kun je daarom ook gebruik maken van Kurkuma, geelwortel. Het geeft dezelfde kleur maar is alleen niet zo nootachtig van smaak als saffraan. Of nog simpeler: de gele rijst van Albert Hein, deze is al gekleurd met saffraan en geelwortel.

Ik heb afgelopen week Paella gemaakt. Dit keer heb ik het mezelf wel makkelijk gemaakt door de gele rijst van Appie te gebruiken (weliswaar langkorrelig, toch een goed resultaat), verder: een varkenshaasje, pittig gekruide kalkoenworstjes, chorizoworst en grote tijgergarnalen. Mooie verse doperwten, sperzieboontjes, bleekselderij gestoofd in gevolgelte fond met witte wijn. Uiteraard hadden zwarte mosselen of andere schelpdiertjes leuk in de rijst gestaan maar de jongens doe ik daar geen plezier mee, vandaar alleen de tijgergarnalen. Het smaakte mij voortreffelijk, zelfs koud de volgende dag met wat salade erbij. Ik denk dat ik de goden voldoende heb geëerd met het oog op mijn komende verjaardag…

image_print
Geplaatst in Rijst, Van over de grens, Vis, Vlees | Reacties uitgeschakeld voor Spaanse rijstschotel

Hemelse modder

Wel eens van ‘hemelse modder’ gehoord? Nee, het is niet het vakantiegeluk in een tentje op een modderige camping maar de naam voor een overheerlijk dessert. Goed beschouwd is het de Nederlandse uitvoering van de Franse Mousse au Chocolat. Modder, omdat het de kleur heeft van echt modder maar beter zou misschien toch zijn, modder van ‘moddervet’. De Fransen houden van puur en gebruiken uitsluitend pure chocolade (>70% cacao) met alleen toevoeging van eieren. De Hollanders maken hun eigen modder nog vetter door er slagroom doorheen te scheppen. Mijn voorkeur gaat toch uit naar de echte Franse Mousse. De eierdooiers geven de karakteristieke taaiheid terwijl de geklopte eiwitten voor de luchtigheid zorgen.

   

Nog even een paar weetjes over chocolade: Chocola levert belangrijke mineralen en essentiële aminozuren. Chocola bevat nog meer antioxidanten dan bekende leveranciers als blauwe bessen en groene thee. Het beschermt lichaamscellen en werkt cholesterol verlagend en ontstekingsremmend. Vermoed wordt dat chocola gunstig is voor de bloedstroom in de hersenen en de kans op dementie verkleint. Chocola werkt volgens sommige onderzoeken goed tegen hoestklachten en helpt diarree voorkomen.

Kortom: meteen allemaal aan de pure (!!) chocola! Daarom zeker dit recept uitproberen. Had ik al verteld dat je van cacao vrolijk wordt?

image_print
Geplaatst in Dessert | Reacties uitgeschakeld voor Hemelse modder

Kip op z’n Frans

Van de week een discussie op het werk gehad over ‘plofkippen’. Want dat zijn de kippen van tegenwoordig: opgeblazen, waterige soepkippen, vol met antibiotica. Ze ‘ploffen’ bijna omdat die kippen in korte tijd vetgemest worden, door hun poten zakken en amper van voren weten dat ze van achteren leven. Als je de verhalen en de beelden erbij kent, wordt je op slag streng vegetarisch!

Toch zijn er ook gezonde, lekkere kippen. Neem nou die Franse Bressekippen. Een kippenras uit het oosten van Frankrijk, waar ze naar harte lust nog vrij mogen buiten scharrelen. Witte veren, rode kop en blauwe poten: een kip in chauvinistische kleuren. Een Bressekip moet aan strenge voorwaarden voldoen anders mag hij niet het etiket ‘Bresse’ dragen. Zo moeten de kippen geboren èn geslacht worden in de Bressestreek èn gevoed worden met mais, graan en melkproducten uit de streek. De kwaliteit van de kip is dan ook uitstekend en het vlees zeer verfijnd van smaak. Helaas moet je in Nederland goed zoeken en vind je ze soms terug op de menukaart van een zichzelf respecterend restaurant.

   

Nu hoef je voor een kippetje niet helemaal naar Frankrijk en hoeft het ook niet perse een Bressekip te zijn. Maar vast staat dat een biologische kip tien keer beter smaakt dan zo’n supermarkt plofkip!

Om toch een beetje in de Franse stijl te blijven, een zeer traditioneel en klassiek recept van kip: Coq au vin. De naam doet vermoeden dat er een haan in gaat, toch smaakt een kippetje er net zo lekker in. Sappige biologische kip gestoofd in romige rode wijnsaus, geserveerd met krieltjes of boerenbrood. Zorg dat je minimaal twee flessen wijn hebt staan: één voor in de pan, één voor bij het bord.

 

image_print
Geplaatst in Gevogelte, Van over de grens, Wijn | Reacties uitgeschakeld voor Kip op z’n Frans

Simpele ingrediënten

Je hebt niet altijd zin om te koken. Of je hebt geen boodschappen gedaan. Toch wil je iets smakelijks eten. Dan zoek je in je voorraadkast, in de koelkast en op de fruitschaal. Mijn zoektocht bracht mij dit keer spaghetti, eieren, oud witbrood, citroenen, knoflook en peterselie. Nou niet meteen de ingrediënten waarbij je een 4-sterren maaltijd in gedachten komt. Een uitdaging dus om hier een recept van te maken.

   

Gebakken broodkruim werd vroeger wel gegeten als vleesvervanger, dat bracht mij op een idee. Met een beetje improvisatie is er een uiterst verrassende pastamaaltijd ontstaan: spaghetti met ei & gebakken peterseliebroodkruim. Verfrissend met citrienschilletjes en royale olijfolie. Probeer het echt eens uit: zeer smakelijk!


image_print
Geplaatst in Brood, Eieren, Pasta & Noedels, Vega | Reacties uitgeschakeld voor Simpele ingrediënten

Water, water en nog eens water

Wat word je toch triest als je deze dagen naar buiten kijkt. Zomer 2011 valt compleet in het water. Het regent al dagen, de bloembakken staan er verdronken bij en binnen proberen we met de verwarming zomerse temperaturen na te bootsen. Dit soort weer leent zich alleen voor stamppotten, stoofschotels en rode wijn, héél véél rode wijn om je verdriet te verdrinken.

Maar ik blijf altijd optimistisch! Komt de zomer niet naar mij, dan haal ik de zomer wel in huis. Ruim een week geleden, toen er net even een sprankje zon doorbrak, heb ik op de markt zo’n prachtige grote groene watermeloen gekocht. Tegenwoordig worden watermeloenen gekweekt met nauwelijks pitten waardoor de vrucht zich uitstekend leent voor een zomerse salade. Alleen al vanwege de fris rode vruchtvlees kleur zou deze meloen zomers wekelijk op het menu moeten staan. Misschien denk je meteen aan een fruitsalade maar watermeloen gaat voortreffelijk samen met hartige smaken zoals kaas, ui, noten en olijven.

Voor deze watermeloensalade gebruik je (uiteraard) een mooie stevige meloen, feta, rucola, veldsla, citroen, rode ui, eventueel zwarte olijven en niet te vergeten verse munt. Een combinatie die niet erg voor de hand ligt maar je wel de smaak van zon en warmte geeft. Zeker uitproberen en niet alleen als het regent!

 

image_print
Geplaatst in Fruit, Salade, Vega | 1 reactie

‘Norma’ van Bellini

Wanneer je je verdiept in de eetcultuur van Sicilië kom je al snel de namen ‘Norma’ en ‘Bellini’ tegen. Bellini was een componist geboren in Catania op Sicilie. Bellini schreef vele libretto’s en was een gevierd man vanwege zijn sucesvolle opera’s. De opera Norma is één van de bekendste. Het verhaal gaat dat Bellini’s stadsgenoten betoverd waren door de opera Norma en daarom een nieuwe norm bedachten voor alles wat geweldig is: in Catania staan Bellini en Norma synoniem voor alles wat uitzonderlijk is. Jaren later werd door een bekende auteur de typische regionale pastaschotel aangeduid met: Pasta alla Norma! (Geweldige pasta). Anderen beweren dat ‘Norma’ in de taal van het eiland gewoon ‘standaard’ betekent, dus in dit geval een ‘gewone pasta’.

   

Hoe dan ook, het recept van pasta alla Norma is er zeker één die je een keer gemaakt moet hebben. Traditioneel bevat het basisrecept aubergines, tomaat en gezouten ricotta (wordt ook wel vervangen door de schapenkaas Pecorino). Mijn recept kent een kleine variatie: mascarpone i.p.v. ricotta met toevoeging van oranje paprika en enkele champignons. Zo ontstaat er een romige, volle, zacht oranje-kleurige saus. Heerlijk met wat geraspte kaas, onder het genot van een glaasje Prosecco. Zo komt die zomer op Sicilië steeds dichter bij.

** Op verzoek heb ik bij mijn variatie op het recept van Norma ook het originele recept van Pasta alla Norm toegevoegd. Bestaande uit voornamelijk aubergines, tomatensaus, gezouten ricotta en basilicum. Proef en vergelijk!

image_print
Geplaatst in Groenten, Pasta & Noedels, Vega | 3 reacties

Doordeweeks

Waarom alleen maar lekker en apart koken in het weekend? Doordeweeks vind ik koken met plezier en aandacht ook een must. Ik moet toegeven dat ik niet altijd tijd en zin heb, bovendien zijn niet elke avond alle gezinsleden op hetzelfde tijdstip thuis. Wij eten daarom geregeld laat maar dat geeft mij dan wel tijd om iets te maken wat langer in de oven hoort te staan.

Afgelopen week heb ik varkensfiletlapjes met abrikozen in ketjapsaus gemaakt. Wij eten bijna nooit varkensvlees, voornamelijk vanwege het vetgehalte. Als ik dan toch een keer iets van het varken eet is het meestal een varkenshaasje, varkensoester of een mooi mager varkensfiletlapje. Het liefst van de biologische slager, omdat ik daar het varkensvlees smakelijker vind. Een varkenshaasje of -oester mogen roze blijven van binnen, het filetlapje is het lekkerst als het gaar gestoofd is. Het vlees wordt malser als het gemarineerd is of in een saus gegaard wordt. Zoet, zuur en pittig zijn smaken die prima samen gaan bij varkensvlees. De abrikozen en ketjap zorgen in dit gerecht voor het zoetje, de ketchup voor het zurige en de sambal voor het pittige element.

Dit is een ideaal gerecht om voor grote partijen klaar te maken. Het mag ook gerust wat langer in de oven als het vlees maar niet droog komt te staan. Prima dus voor doordeweeks als er gezinsleden op een later tijdstip aan tafel schuiven.

  

 

image_print
Geplaatst in Spicy, Vlees | 2 reacties

Vakantievoorpret

Wanneer je op vakantie gaat is het altijd lekker om je wat in te lezen over het land, de plaatsen en vooral niet te vergeten de eetcultuur. Wij gaan dit jaar met vrienden naar Sicilië. Alles is al geboekt en gepland maar gisteravond zijn we even bij elkaar gekomen om wat uitgebreider over de vakantieplannen te praten onder het genot van een lekker glaasje rosé en antipasti. In Sicilië staan talloze citrusgaarden vol met sappige sinaasappels en citroenen en de Middellandse zee biedt alle soorten vis. Sinaasappels en zeevruchten, een ideale combinatie voor een frisse salade. Verder wordt er ook de populaire likeur Limoncella of Citronelle bereid.

Mijn antpastitafel bestaat uit: een schaal met verschillende hamsoorten (procsciutto) en salami, een reuzebonensalade met confit de canard, gedroogde tomaten op olie, gemarineerde artisjokken, mozzarella met tomaat en pesto, Parmezaanse kaasbrokken met balsamicoglacé  en een Insalata Siciliana (Italiaanse Montignac). In deze echte Siciliaanse salade komen alle karakteristieke smaken bij elkaar: little gem (of Romaanse sla) met zoetzure sinaasappels, cocktailgarnalen en rivierkreeftjes.

 

Om in de citrusstijl te blijven heb ik als nagerechtje een Tiramisu met Limoncello gemaakt. In plaats van de lange vingers dit keer met Cantuccini. Jammer dat de buitentemperatuur nog niet echt Siciliaans aanvoelde, dan was het plaatje compleet geweest.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
image_print
Geplaatst in Dessert, Montignac, Salade, Vis | Getagged , , | Reacties uitgeschakeld voor Vakantievoorpret