Zilver poetsen

Mijn zilveren bestek ziet er niet uit! En dat met nog maar twee dagen tot de kerst te gaan. Een ramp, want ik vind zilver poetsen een vreselijke klus en mijn moeder (die het graag doet) is op vakantie. Wat nu? Geen nood, een heel simpele oplossing: met aluminiumfolie en soda is de klus zo geklaard.

  

Frommel een flink stuk aluminiumfolie in elkaar en trek het dan weer glad. Leg dit folie (met de glimmende kant boven) in een bak of afwasteil (liefst plastic). Strooi hier overheen een royale laag soda en leg daar je bestek op. Het geheel met kokend water overgieten tot het bestek net onder staat. Het water gaat wat bruisen. Laat zo een half uurtje staan. Daarna afspoelen in een sopje en klaar! Bij hardnekkige donkere aanslag zul je de handeling nog een keer moeten herhalen. De scheikundige verklaring is dat de zwarte aanslag, die veroorzaakt wordt door zwavel, zich in plaats van met het zilver nu een verbinding met het aluminium aangaat. Succes verzekerd!

image_print
Geplaatst in Diversen | Reacties uitgeschakeld voor Zilver poetsen

Proefdraaien voor Kerst

Afgelopen zondag kon ik mooi proefdraaien voor de Kerst. Mijn moeder gaat de feestdagen naar mijn zus in Duitsland en daarom had ik haar uitgenodigd om bij ons ook alvast een beetje kerst te vieren. Het huis is inmiddels opgesierd met drie (!) kertstbomen, buiten hangen ook de nodige lichtjes en de kerstkaarten zijn al geschreven.

Mijn moeder is een kleine eter, maar wel een lekkere eter. Ik heb een driegangenmenu samengesteld. Zo heeft zaterdag de hele dag een ossenstaart staan trekken voor een mooie heldere ossenstaartsoep. Voor het hoofdgerecht heb ik kwarteltjes gevuld met eigengemaakt kipgehakt en een saus van port en rozijnen. Daarbij aten we gekarameliseerde kleine witlof en gefrituurde amandel-aardappelkroketjes.

    

En als klap op de vuurpijl een heerlijk warm chocoladetaartje met vloeibare vulling en een bolletje ijs.

De recepten en foto’s spreken voor zich!

 

 

 

image_print
Geplaatst in Dessert, Gevogelte, Groenten, Wild | Getagged , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Proefdraaien voor Kerst

Milanees Kerstbrood

Je hebt ze vast wel eens in de winkel gezien: die grote hoge dozen, Panettone. Een traditioneel Italiaanse Kerstbrood dat van oorsprong uit Milaan komt. Het verhaal gaat dat lang geleden een dag voor kerstmis aan het hof van een Milanese Hertog het nagerecht voor het feestmaal geheel mislukt was. Tonio, het hulpkokje, besloot het toetje op te dienen dat hij eigenlijk voor zich zelf had gemaakt. Een zoetig brood met de geur van boter en gekonfijte vruchten. Het werd met luid applaus ontvangen en ging er in als koek!  De Hertog doopte het brood met de naam: “Pan del Toni”, later verbasterd tot Penettone. Toni’s brood werd wereldberoemd. Maar er gaan meer verhalen. Zo zou het ook gewoon “groot brood” betekenen of genoemd naar de dochter Antonia van de bakker.

Hoe dan ook, ik heb voor het weekend een Panettone gemaakt. Omdat je er een hoge vorm voor nodig hebt, heb ik een grote ongeglazuurde terracotta bloempot gebruikt. Het recept vraagt om verse gist maar daar is slecht aan te komen, dus daarom droge gist. Het deeg heb ik wat frisser gemaakt door er kwark door te doen. Je kunt variëren met gedroogde vruchten zoals sulatana’s, sukade, gekonfijte sinaasappel of bicareau, al dan niet geweekt in rum of likeur. Het brood vraagt wel enig geduld, want het gistdeeg moet rijzen. Ik heb recepten gelezen waarbij dat bijna een hele dag duurt. Mijn Panettone rijst ongeveer één uur en daarna nogmaals een half uur. Het afbakken kost ook een uur, Maar dan heb je ook iets.

 

Leuk kerstpresentje, een Panettone in een bloempot met een mooi rood lint er omheen, of gewoon op zondagmorgen bij het ontbijt. De Italianen drinken er graag een glaasje Asti Spumante bij. Laat ik nou ook nog zo’n fles bubbels in de koelkast hebben staan.

 

image_print
Geplaatst in Brood, Brunch, Van over de grens | Getagged , , | Reacties uitgeschakeld voor Milanees Kerstbrood

Wie wat bewaart die heeft wat

Van de week ben ik even mijn voorraadkelder in gedoken op zoek naar de wildpan. Misschien heb ik deze de feestdagen nodig, dan zet ik hem vast klaar. Het is een mooie ovale braadpan, waarvan ook de deksel als braadschaal gebruikt kan worden. Ideaal voor het stoven van een reerug, wel of niet op een ingelegd roostertje. De pan stond onder in de stellingkast.

Bij het tevoorschijn halen van de pan voelde deze verdacht zwaar aan. En ineens schoot mij te binnen waardoor dit gewicht verklaard kon worden: mijn confit de canard van vorig jaar! En ja hoor, bij het openen zag ik een enorme hoeveelheid ganzenvet met daarin verstopt nog één eendenbout. Ik was die Franse eend compleet vergeten. Tot mijn verbazing zag het boutje er nog prima uit. Misschien een leuk ingrediënt voor een klein amusehapje bij het kerstmenu?

   

Toch koop ik van de week weer nieuwe eendenbouten, want deze manier van vlees bewerken bevalt mij wel. Van oudsher een manier om te conserveren, het pekelen. Eigenlijk heel simpel en leuk om te doen, vooral omdat je er zo lang van kunt genieten. Aangeraden wordt om canettes te kopen, vrouwelijk eendenbouten. Deze zijn smakelijker en kleiner, daarom makkelijker te verwerken in een wek- of bewaarpot (of wildpan).

Het principe van confit is dus pekelen en daarna langzaam garen in ganzenvet op lage temperatuur zodat alle smaken in de eend blijven. Geheel afgekoeld en dik onder het ganzenvet in een afgesloten pot of pan zijn de bouten op een koele plaats minimaal een half jaar houdbaar. Voor gebruik kun je de bout uit het vet peuteren of de pot of pan licht verwarmen (met warm water) zodat de bout makkelijk uit het vet verwijderd kan worden. Daarna de canette grillen onder een hete gril voor een krokante korst. Of het vlees van het bot pluizen en verwerken in een stoofschotel, door een pasta of salade. Tal van mogelijkheden. En gooi het vet niet weg: heerlijk voor het bakken van vlees of aardappeltjes!

image_print
Geplaatst in Wild | Getagged , | Reacties uitgeschakeld voor Wie wat bewaart die heeft wat

Wat eten we met de Kerst?

Eén van de meest gestelde vragen in de maand december is: wat eten we met de Kerst?
En misschien nog wel belangrijker: bij wie en met wie?

    

Wat is december toch een heerlijke maand! De winkels puilen uit van de meest exotische vruchten en groenten. Struisvogel, everzwijn, kwartel, coquilles, of voor wie echt gek wil doen: zebrabiefstuk. Je kunt het zo gek niet verzinnen of het is wel te koop in de maand december. En wat dacht je van al die kleurige magazines of folders die gratis op de deurmat vallen, met heerlijke menusuggesties en uitdagende drankjes. Nee, het is niet makkelijk om tot een goede keuze te komen.

   

Belangrijk is wat je nu precies voor ogen hebt met de Kerst. Gaat het om een sjiek dinertje, een gezellig samenzijn met kinderen en kleinkinderen of gewoon onderuit gezakt voor de buis?

Alles kan, alles mag en alles moet kunnen, dat is mijn credo. Zo kook ik de eerste Kerstdag traditiegetrouw het liefst uitgebreid voor mijn gezin met eventueel enkele gasten. Een royaal menu van minimaal vier gangen, bijpassende wijnen en een knappend haardvuur. De tweede dag staat meestal in het teken van soberheid, omdat de overdaad van de eerste dag nog zijn nawerking heeft. Gewoon lekker boerenkool met verse worst van de slager, maar wel met een glas Chateauneuf de Pape en kerst(advocaat)pudding toe! Om de jongens een plezier te doen eten we dan nog ergens rond de feestdagen een keer vleesfondue, tenslotte mag alles en moet alles kunnen…

Maar het antwoord op de eerder gestelde vraag: wat eten we met de Kerst? moet ik jullie nog verschuldigd blijven. Ik ben me nog druk aan het inlezen in kookboeken en tijdschriften, want ondanks mijn traditionele inslag wil ik toch graag elk jaar met iets speciaals op tafel komen. Kortom, ik zoek nog even verder maar laat het jullie spoedig weten.

image_print
Geplaatst in Diversen | Getagged | 3 reacties

Bisschopswijn

Op 6 december mag je het nog ‘Bisschopswijn‘ noemen; vanaf morgen heet een glas warme wijn ‘Glühwein‘. Het enige verschil: de bisschop houdt van sinaasappel en in de glühwein gaat een citroen. Tegenwoordig kun je het hele jaar door kant en klare glühwein kopen, maar deze is vaak erg gezoet (om de goedkope wijn te maskeren).

Als je de warme wijn zelf maakt gebruik dan bij voorkeur een Rohnewijn, deze is licht en fruitig. Maar heb je nog een fles Sangria over van een zomeretentje, dan kun je deze ook uitstekend gebruiken. De basis is dus wijn op smaak gebracht met bijvoorbeeld suiker, kaneel, kruidnagels en een citrusvrucht. De truc is om de wijn te verwarmen zodat de kruiden en smaken goed kunnen trekken, alleen koken is uit den boze! In feite mag de wijn niet warmer worden dan 70 graden Celsius, anders vervliegt de alcohol en dat zou jammer zijn… Zelf voeg ik nog graag een scheutje likeur (Grand-Marnier of Benedictine) of vruchtenbrandewijn toe.  Het geeft net dat pittige warme hitje, dat zo lekker op de borst blijft hangen. Is het geheel te scherp van smaak door de alcohol, verdun dan met een scheut water.

   

Gisteravond, Sinterklaasavond, hebben we een heerlijk glaasje Bisschopswijn gedronken. Vanavond nog een staartje voor het slapen gaan, een heerlijk slaapmutsje voor deze donkere dagen.

image_print
Geplaatst in Drankjes, Van over de grens | Getagged , | 1 reactie

Zie ginds komt….

Aan de vooravond (nog een paar nachtjes slapen) van ‘Sinterklaas’ ben ik dan toch overstag gegaan: deze week zijn de eerste pepernoten in huize Van Houten gegeten. Hoewel het snoepgoed, zoals kruidnoten en marsepein, in de supermarkten al vanaf september in de schappen ligt, heb ik mij er niet eerder toe laten verleiden. Ik ben gek op alles wat de smaak van speculaas heeft, gek op zachte anijs-taai en een goed stuk banketstaaf zal ik niet snel afslaan. Maar als ik al te vroeg in het seizoen aan deze lekkernijen begin dan raak ik er op uit gekeken tegen de tijd dat de Sint echt langskomt.

   

Mijn moeder maakt elk jaar voor haar verjaardag (eind november) de eerste gevulde speculaas. Als ze veel tijd heeft maakt ze zelf de spijs van blanke amandelen. Ik kan me nog herinneren dat ik haar vroeger hielp met het malen van de amandelen met behulp van een klein molentje bevestigd op de rand van het aanrecht. Nostalgie. Toch blijft die eigengemaakte spijs, speculaas en taai het lekkerst. Tien keer smakelijker dan de fabrieksstukken uit de supermarkt. Hou je van smaak dan kies je voor de goede bakker of je maakt het zelf. En wees nou eerlijk: zelf maken geeft de meeste voldoening. Dus dit weekend ga ik speculaas en taai-taai maken. Wie doet er met mij mee?

 

 

image_print
Geplaatst in Diversen, Gebak | Getagged , | 1 reactie

Snelle Bami

Je kent het wel: drukke werkdag, laat thuis, niet alle gezinsleden eten tegelijk thuis vanwege sport of andere activiteiten en wat zullen we überhaupt eten? Gek genoeg houd ik wel altijd rekening met dat soort dagen.

In het weekend doe ik de ‘grote boodschappen’, de voorraad voor de week en dan sla ik o.a. wat verschillende groenten en ham, kip of diepvries garnalen in. Standaard staat er ’s winters op mijn lijstje: prei, winterwortel, wit kooltje en uien. Mijn ‘droge’ voorraadkast is altijd gevuld met rijst, pasta en noedels in alle maten en soorten. Een snelle Italiaanse pasta is dan ook zo gemaakt.

Maar ook net zo snel maak ik een Indische Bami Goreng. Als er iets overblijft (doordat niet iedereen thuis eet) is dat niet erg, want een restje bami opgebakken met een gebakken eitje erbij smaakt een paar dagen later heerlijk.

Vandaag was dus typisch zo’n dag: een snelle Bami- dag. Lekker met een flinke klodder  pindasaus, rijp banaantje en wat augurkjes of atjar tjampoer.

Als je een heel klein beetje bami overhoudt, net niet voldoende voor één persoon, kun je er ook voor een andere dag soep van maken. Voeg daarvoor een liter bouillon toe gemaakt van blokjes. Snijd een hardgekookt ei doormidden en leg deze in een soepkom, schenk er de bamisoep bovenop; serveer met gefruite uitjes, sambal en extra ketjap. Snel en lekker voordelig!

image_print
Geplaatst in Groenten, Pasta & Noedels, Soep, Van over de grens, Vlees | Getagged , , | Reacties uitgeschakeld voor Snelle Bami

Variatie op een thema

Al vaker heb ik over eigengemaakte pesto gesproken maar het recept staat niet op het
blog. Op verzoek daarom bij deze.

Pesto komt oorspronkelijk uit Italië en wordt ook wel ‘Pesto alla Genovese’ genoemd, wat de plaatsaanduiding is waar Pesto gemaakt wordt: Genua. Het is een dikke smeuïge saus van fijngewreven verse basilicumblaadjes, knoflook, pijnboompitjes, pecorino, extra vergine olijfolie en zout. De ingrediënten alleen al doen je het water in de mond lopen. En Pesto is trendy!  Stap maar een supermarkt binnen en je komt allerlei variaties tegen: rollade met pesto, brie met pesto, pasta gekleurd met pesto, vleeswaren met pesto en ga zo maar door. Bovendien ontbreekt de pesto bijna nooit bij een tapastafel, wijn- of bierborrel.

   

Er zijn vele variaties op het thema pesto te bedenken, en dan niet alleen bij welke gerechten te gebruiken maar met name de manier van bereiden. Als je eenmaal bekend bent met het basisrecept van eigengemaakte pesto, dan laat je de potjes in de supermarkt voortaan staan en varieer je er thuis op los!
Zo maak ik elke week wel een pot pesto want het is makkelijk in de koelkast houdbaar.
De ene keer gebruik ik uitsluitend basilicum met pijnboompitten, een andere keer varieer ik met peterselie en walnoten, met of zonder knoflook, olijfolie of notenolie.

Via via hoorde ik dat er ook een Joodse pesto zou bestaan. Helaas ben ik met googelen niet veel daarover te weten gekomen. Het zou pesto zijn zonder knoflook maar als iemand weet wat het precies inhoudt, dan hoor ik dat graag. Met knoflook ben ik sowieso voorzichtig in pesto. Als je teveel knoflook gebruikt of als je de pesto langer wilt bewaren dan kan de smaak van knoflook gaan overheersen. Voor het bewaren raad ik aan om een grote jampot te nemen en na gebruik een dun laagje olijfolie op de pesto te gieten. Eenmaal verse baslilicumpesto geproefd, dan ben je verkocht.

De Italianen kennen nog een ander gebruik van basilicum. Pas dus op met het plaatsen van een basilicumplantje in de vensterbank: dit is niet bedoeld als verse voorraad voor de pesto, het potje geeft aan dat hier het oudste beroep van de wereld wordt uitgeoefend!

 

image_print
Geplaatst in Diversen, Groenten, Uncategorized, Van over de grens | Getagged , , , | Reacties uitgeschakeld voor Variatie op een thema

Koud weer: pittig eten

Bij koud winterweer krijg ik al snel zin in Hollandse huts- en stamppotten maar een pittig Indisch of Chinees gerecht geeft ook de nodige ‘warmte’. Voor de verandering staat er daarom vanavond een pittige Ajam Pangang op tafel. Weliswaar niet met kip maar met kalkoen. Kalkoen geeft net iets meer stevigheid aan het gerecht dan kip. Dit gerecht kan ook uitstekend met drumsticks gemaakt worden.  Hartverwarmend!

 

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
image_print
Geplaatst in Gevogelte, Spicy, Van over de grens | Getagged , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Koud weer: pittig eten