Feestelijk bakken met eiwit

Op het feestje van mijn zus en zwager dit weekend, kwam het gesprek op een goed moment op eiwitten, en als vanzelf kom je dan uit bij ‘Pavlova‘.  Eén van de lekkerste en leukste toetjes om te maken. Zo lekker vanwege de zoete taaiheid en leuk omdat de simpele bereiding altijd tot bewondering leidt als je dit aan tafel serveert. Een flinke Pavlova is dan ook een mooie afsluiting van een feestelijk diner.

Dit toetje wordt al sinds 1920 gemaakt. Destijds als eerbetoon aan de Russische Balletdanseres Anna Pavlova na haar reizen door Australië en Nieuw-Zeeland. In beide landen staat de Pavlova bekend als een echt nationaal gerecht, maar uit formeel onderzoek is gebleken dat Nieuw-Zeeland de bron van het recept is. Inmiddels wordt de Pavlova in vele varianten over de hele wereld gegeten. De kleinere versie schuimgebakjes, de merinques,  zijn al bekend sinds 1720 en uitgevonden door een Zwitserse patissier.

De Pavlova is een groot merinque dessert met een knapperige korst en zacht taai van binnen. De simpele ingrediënten zijn slechts eiwitten, suiker, klein beetje maizena en een drupje azijn. In enkele supermarkten, of anders bij de groothandel, is tegenwoordig gepasteuriseerd eiwit te krijgen.  Voordeel is uiteraard het schone gebruik (door het pasteuriseren worden bacteriën gedood) en je houdt geen hoeveelheid eierdooiers over. Nadeel is dat door het pasteuriseren een aantal enzymen kapot gaat, met als gevolg dat opgeklopt eiwitschuim snel terugzakt. Het beste resultaat heeft vers eiwit, mits goed gescheiden van de dooier, zonder dooierresten. De maizena en azijn zorgen voor de stabiliteit, glans en extra taaiheid.

Tenslotte verdient een Pavlova een dikke laag slagroom met een fruitige topping. Rood fruit is klassiek, maar ook een tropische versie van kiwi, banaan en mango met wat kokosrasp is een heerlijke creatie. Door toevoeging van cacao aan het eiwit creëer je een chocoladeverrassing. Zolang er geen vocht bij de Pavlova komt, maar deze op een warme droge plaats bewaart wordt, is de schuimbodem enkele dagen houdbaar . Handig voor als je weinig tijd hebt en al vroeg met de voorbereidingen van een diner wilt beginnen.
Op mijn eigen verjaardag ging deze vanille Pavlova met rood fruit schoon op!

image_print
Geplaatst in Dessert, Eieren, Fruit, Gebak | Getagged , , , , | 2 reacties

Zonnig afscheid

Wellicht hebben we dit weekend het laatste zomerweer gehad van 2012. Het was in ieder geval prachtig weer, wat ons uitnodigde om de BBQ nog een keer te gebruiken voordat deze de berging in gaat. En om dat zomergevoel nog iets meer kracht bij te zetten, besluit ik kip souvlaki te maken. Een heerlijk Grieks grillgerecht van gemarineerde kipfilet, geserveerd met een tomatensalade en uiteraard tzatziki.

In de ochtend heb ik kiphaasjes in een marinade van citroen, knoflook, tijm, oregano, chilivlokken en olijfolie gelegd. De kip moet minimaal 4 uur marineren om de smaken goed in het vlees te laten trekken. Het citroensap maakt het vlees malser en zorgt dat het op de BBQ eerder gaar is. Ik gebruik lange ronde satéprikkers die ik in water heb geweekt om verbranden te voorkomen. Per stokje rijg ik 2 kiphaasje in een zig-zag. Omdat de marinade met olie is aangemaakt, is het niet noodzakelijk dat het rooster van de BBQ wordt ingevet. Zorg wel voor een goed heet rooster en laat het vlees heel even liggen voordat je het omdraait: in eerste instantie zal de kip ‘vastplakken’ maar laat na enige tijd ook weer los (als de eiwitten vrijkomen). Lekker met een pure tomatensalade en in de oven geroosterde aardappeltjes met courgette en halve tomaten.  Mooi afscheid van de zomer.

 
 

image_print
Geplaatst in BBQ, Gevogelte, Groenten, Van over de grens | Getagged , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Zonnig afscheid

Frisse vis

Met ‘frisse vis’  kun je twee kanten op: enerzijds de versheid van de vis en anderzijds de frisse smaak van het gerecht. Over beide wil ik iets kwijt.

Hoe vers is de vis eigenlijk die wij aan tafel eten? Iedereen snapt dat een dagverse vis, na vangst binnen 24 uur op je bord, de beste keuze zou zijn. Echter, dan zul je aan de kust moeten wonen, de boot bij de haven moeten opwachten of heel goede connecties hebben. Bovendien is in Nederland de keuze niet reuze: voornamelijk grijze garnalen. Kortom: dagvers kunnen we wel schrappen.

Een andere optie is de vis die niet door dagboten wordt gevangen maar door vissers die langer op zee zijn. De vis wordt aan boord op ijs bewaard. Hoe lang de vis dan vers blijft hangt grotendeels af van het vetgehalte: hoe vetter de vis, hoe sneller hij bederft (zalm, makreel). Ook de vangstplaats speelt een rol: vis uit warmere wateren (rode snapper) kan wel tot 3 weken op ijs bewaard worden. Voor vis uit koud water is een week al aan de lange kant. Behalve de tijd aan boord bewandelt de vis nog vele stappen voor dat hij bij ons op het bord ligt: de veiling, groothandel, filleerderij en tot slot de detailhandel. Zo’n kabeljauw kan dan al snel 10 dagen oud zijn, op het randje wat versheid betreft. Een goede vuistregel is: verse vis stinkt  niet.

   

Komen we tenslotte uit bij de diepgevroren vis op zee. Maar diepvriesvis heeft op één of andere manier een ‘bijsmaak’, terwijl deze manier van conserveren eigenlijk de meest verse vis garandeert. Binnen twee uur na vangst wordt de vis diepgevroren tot zeker 50 graden. Hiermee worden ook de meest voorkomende parasieten en ongedierte gedood. Diepgevroren vis behoudt tot 2 jaar zijn kwaliteit. Blijft alleen de vraag: hoe lang is mijn vis al ontdooid voordat hij in de pan beland? Bedenk dat niet alle ‘verse’ vis bij de viskraam op de markt of viswinkel ook echt dagvers is, in de meeste gevallen is dit ontdooide vis. Want tilapia of pangasius wordt echt niet in de buurt van Nederland gevangen maar uitsluitend diepgevroren ingevlogen.

Besluit je na dit verhaal toch maar om zelf de hengel uit te gooien, houdt dan rekening met de rigor mortis (lijkstijfheid). Een vis kun je niet te vers eten. Het duurt 8-24 uur voordat de rigor mortis verdwijnt en de vis eetbaar wordt. Een té verse vis is zelfs taai.

Maar zoals ik al zei: met frisse vis kun je ook de smaak bedoelen. Laat ik van de week nu een heerlijke friszure citroen kabeljauw gemaakt hebben. Hiervoor heb ik diepvriesmoten kabeljauw gebruikt, die ik langzaam heb laten ontdooien in de koelkast en afgespoeld onder koud stromend water voor gebruik. Er zat absoluut geen ‘luchtje’ aan de vis. Witvis combineert prima met citroen en groene groenten. De krieltjes had ik dit keer ongekookt direct bij de visschotel in de oven gedaan, maar de volgende keer zal ik ze toch eerst blancheren. Het zuur van de citroen belemmert het garen van de aardappel, bovendien hoeft de vis maar kort in de oven. Afgezien van de iets te harde aardappeltjes smaakte het voortreffelijk. Een heerlijke lichte frisse zomervis.

 

image_print
Geplaatst in Info, Vis | Getagged , , , | Reacties uitgeschakeld voor Frisse vis

Griekse stoof met tonijn

Behalve Baklava heb ik ook genoten van de traditionele Moussaka of Stifado. Heerlijke stoofschotels waar je eindeloos mee kunt variëren. Het recept voor een runderstifado heb ik al eerder beschreven, maar het gerecht zoals ik dat gegeten heb bij het restaurant ‘Hermes’ in Lindos heeft mij op een idee gebracht.

In plaats van zilveruitjes (de kleintjes zoals wij die kennen uit een potje) dreven er kleine sjalotten in een heerlijke saus. Stifado wordt voornamelijk geserveerd met rundvlees of soms konijn, maar met vis heb ik dit recept nog nooit gezien. Nu leent vis zich iets minder voor stoofschotels die lang moeten stoven, omdat vis juist een korte bereidingstijd nodig heeft.

Maar waarom geen combinatie?
Kort gegrilde tonijnmoten opgediend met een Stifado-sjalottensaus. Lijkt me heerlijk. Het uitproberen waard dus.


image_print
Geplaatst in Van over de grens, Vis | Getagged , , , | Reacties uitgeschakeld voor Griekse stoof met tonijn

Zoet, zoeter, zoetst

Na een vakantie op Rhodos weer terug in ons koude kikkerlandje, het is even wennen. Het slechte weer dwingt mij om in de keuken aan de gang te gaan, om nog iets van die zoete vakantieherinnering vast te kunnen houden. Want ik heb genoten van de Griekse keuken! Geen culinaire hoogstandjes maar eerlijke boerse gerechten met simpele ingrediënten. Zoals lamsvlees met spinazie en feta verpakt in filodeeg, gegrilde kip met souflakikruiden, moussaka, tsatsiki, zwaardvis of de heerlijk mezedes-hapjes. En vergeet niet de frappe, met of zonder roomijs en als afsluiter een glaasje Ouzo of Mastika.

Geregeld hebben we als toetje Baklava gegeten. Een reden te meer om mij thuis ook eens aan dit recept te wagen. In Instanbul heb ik Baklava voor het eerst gegeten en was toen al gecharmeerd van dit overzoete notengebak. Bij het doornemen van enkele kookboeken kom ik tot de ontdekking dat de Griekse en Turkse Baklava niet veel van elkaar verschillen. Er doen verschillende recepten de rondgang, maar de hoofdingrediënten blijven hetzelfde: filodeeg, noten, boter en suikerstroop.
Ik denk dat je het kunt vergelijken met de Hollandse appeltaart: daar kent ook elke huisvrouw haar eigen recept van.

Ik besluit voor een iets mildere zoete variant: niet alleen suikersiroop, maar de siroop aangelengd met citroen- en sinaasappelsap. Hierdoor ontstaat een frisse smaak terwijl de Baklava door de honing- en suikerstroop toch kleverig blijft. Je kunt kiezen voor alleen walnoten, pistachenoten, amandelen of een mengsel van deze noten. Gelukkig hebben wij de beschikking over filodeeg uit de diepvries (of vers bij de Turkse winkel) dat het maken van Baklava een stuk simpeler maakt. Nog een voordeel: door het vele ‘zoet’ is de Baklava lang houdbaar, hij wordt zelfs lekkerder naar mate de smaken langer zijn ingetrokken. Dit gebak is zoeter dan zoetst!

image_print
Geplaatst in Dessert, Gebak, Van over de grens | Getagged , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Zoet, zoeter, zoetst

Op z’n Grieks

Morgen al weer een jaar geleden dat ik met vrienden en familie mijn verjaardag op de Amsterdamse grachten vierde. Dit keer wordt het feestje iets bescheidener. Gezellig op de borrel met een lekker hapje eten. Omdat ik meestal een thema kies voor het eten, kwam ik dit keer op Grieks uit. Griekenland: een heerlijk vakantieland!

Ik ben vandaag al druk bezig geweest met de voorbereidingen van het eten. Zo heb ik al Bifteki gemaakt. Dat zijn langwerpige gehaktballetjes aan een stokje. Eigenlijk bedoeld voor de BBQ, maar gezien de weervoorspellingen zal dat er niet in zitten. Ik heb ze dus al voorgebakken, zodat ze morgen alleen nog even in de oven verwarmd worden. Daarbij uiteraard de traditionele tzatzike, en nog veel meer lekkernijen.

Zo staat er verder nog op het menu: grote garnalen in knoflook- en tomatensaus, vegetarische mousaka, gegrilde aubergines met granaatappel, bietensalade met walnotendressing en zachte geitenkaas, Griekse salade met feta, en couscous met zomergroenten.

De foto’s en recepten van dit alles volgen later.

image_print
Geplaatst in BBQ, Van over de grens, Vlees | Getagged , , | Reacties uitgeschakeld voor Op z’n Grieks

Dubbel Doppen

Van de week op de Albert Cuyp in Amsterdam raakte ik in gesprek met een marktkoopman. We hadden het over “alles lekker vinden”. Hij moest ook beamen dat hij veel of bijna alles lekker vindt, alleen van tuinbonen griezelt hij. Waarop ik antwoordde: dan moet je ze dubbel doppen. Ik moest het hem uitleggen: hij was dan ook een kaasboer en geen groentenman.

   

Tuinbonen zou echt mannen-eten zijn, mijn vader was er gek op (lekker met uitgebakken spekkies…). Tuinbonen hebben van nature een bittere smaak, die niet door iedereen gewaardeerd wordt. Deze bonen moet je leren eten, en de beste manier daarvoor is het dubbel doppen. Tuinbonen zitten in een peul, en elke boon heeft nog een extra velletje. Juist dat buitenste velletje geeft die bittere smaak. Vroeg in het seizoen zijn de boontjes nog klein, en is ook het velletje minder bitter. Jonge tuinboontjes blijven tijdens het koken groenig, terwijl oudere bonen bruin kleuren. Bij oudere (grotere) tuinbonen is het raadzaam om behalve de peul ook het buitenste velletje te doppen (verwijderen). Je kunt dit rauw doen, maar het gaat het snelst als je de bonen eerst kookt: het buitenste velletje rimpelt iets en je drukt de binnenste boon er zo uit. Een klusje, maar de smaak loont de moeite.

Laat ik nou diezelfde avond, na de Albert Cuyp, in een heel leuk restaurantje “Alegria” in Bussum, een pastagerecht met dubbelgedopte tuinbonen hebben gegeten. Alegria is eigenlijk een Italiaans winkeltje, dat sinds korte tijd aan het uitgroeien is tot een echt restaurant(je). Ze hebben geen menu, je eet wat de kok kookt: een verrassings 4 gangenmenu. De ene week is het hoofdgerecht met vis, de andere week vlees. Zuivere producten, zonder veel liflafjes; echt een aanrader.

Die pasta met dubbelgedopte tuinbonen smaakte zo goed, dat ik thuis dit recept à la Alegria meteen heb nagemaakt. Mijn tuinboontjes waren jong en klein, dus dubbel doppen was misschien niet nodig geweest, maar de de smaak was excellent!

 
*de linker ongedopt, rechts gedopt               *pasta met tuinboontjes

image_print
Geplaatst in Pasta & Noedels, Peulvruchten | Getagged , , , | Reacties uitgeschakeld voor Dubbel Doppen

Pruimentijd

“Tot in de pruimentijd”, is een uitdrukking die staat voor “tot ziens”, of “tot over een poosje”. Met pruimentijd wordt eigenlijk de tijd bedoeld waarin de pruimen rijp zijn, grofweg van juli tot oktober dus. Waarom er dan niet voor ‘kersentijd’, ‘aalbessentijd’ of een andere vruchtensoort gekozen is, blijft een raadsel. Hoewel het verhaal gaat dat P.C. Hooft in het begin van de 17e eeuw zijn vrienden rond de zomertijd graag uitnodigde op het Muiderslot. Aan het einde van de zomer verhuisde Hooft terug naar Amsterdam waarbij hij tijdens het laatste feest de afspraak maakte elkaar de volgende zomer opnieuw in de tuin te treffen. Hier zou de uitdrukking ontstaan zijn verwijzend naar de vele pruimenbomen die in de tuin van het Muiderslot stonden.

   

Voor mij is de periode juli tot oktober een echte fruittijd. Op de markt en in de schappen van de supermarkt of groentenman vind je de mooiste aardbeien, bessen, kersen en natuurlijk pruimen. Gewassen en schoongemaakt, heerlijk door de yoghurt, zo uit de hand of verwerkt in een toetje of gebak: fruit smaakt altijd.

Nu keek ik van de week op TV naar een kookprogramma waarin Annabel Langbein haar ‘vanilla plum cake’ bereidde. Bij uitstek hèt recept om die sappige pruimen tot hun recht te laten komen. Het beslag is ideaal voor allerlei soorten fruit, denk maar eens aan abrikozen, nectarines of kersen. Door de toevoeging van yoghurt aan het cakebeslag ontstaat een muffin-achtige structuur. Snijd er mooie grote punten van royaal met poedersuiker bestrooit, of bak eenpersoonsmuffins. Eén hap van deze pruimencake voert je in gedachten terug naar de Middeleeuwse zomertuinen van het Muiderslot.

 

image_print
Geplaatst in Fruit, Gebak | Getagged , , , | Reacties uitgeschakeld voor Pruimentijd

Koekje bij de koffie

In Italië kennen ze behalve ‘een koekje bij de koffie’, ook  ‘een koekje bij de likeur’. En dan heb ik het natuurlijk over die overheerlijke amandelkoekjes: cantuccini. Je kunt ze lekker ‘soppen’ in de koffie, maar bij voorkeur in een glaasje Limoncello, Amaretto of Tia Maria. En als je weet hoe simpel dit recept te maken is, dan zorg je dat je voortaan altijd een gevulde trommel in huis hebt.

Het originele recept gaat uit van ongepelde amandelen, juist het vliesje geeft namelijk zo’n lekkere smaak. Helaas zijn deze heel moeilijk te krijgen in Nederland, of je moet er voor kiezen zelf een dag amandelen te kraken. Ik gebruik gewoon gepelde amandelen die ik voor de smaak wel eerst even rooster in een pan. Behalve amandelen kun je natuurlijk ook andere noten gebruiken zoals hazelnoten, walnoten of pistache. Als je het recept regelmatig maakt kun je lekker variëren, en zo tot je eigen favoriete smaak komen. Verder bestaat het deeg alleen uit bloem, suiker en eieren. Als smaakversterker kun je verse vanille gebruiken, of de geraspte schil van citroen of sinaasappel. Het bijzondere aan dit koekje is dat het tweemaal gebakken wordt. Dat lijkt ingewikkeld, maar is het niet. Eerst wordt het deeg in de vorm van kleine platte worstjes gebakken, daarna snijd je deze in plakken, waarna ze nog weer even de oven in gaan.

Zo warm uit de oven kan ik er al bijna niet van afblijven, maar als ze afgekoeld zijn worden ze lekker hard. Juist daarom moet je dit koekje lekker in je koffie of glaasje likeur dopen.

image_print
Geplaatst in Dessert, Gebak, Van over de grens | Getagged , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Koekje bij de koffie

Broodje kalfsburger

Doorgaans wordt een hamburger bereid van rundvlees, en komt van oorsprong uit Hamburg. Het waren juist de Duitse emigranten die deze burger op een broodje introduceerden in Amerika. Helaas heeft de hamburger een negatieve bijsmaak gekregen door de fastfoodketens uit de States. Vette burgers met veel mayonaise en ketchup: geen gezonde snack. Toch is een eigengemaakte burger van een mooi  mager vleesproduct, gegrild of gebakken, een heerlijke maaltijd.

Tegenwoordig kun je bij de slager of de beter gesorteerde supermarkt burgers kopen van (biologisch) rundvlees. Maar een burger is ook zelf heel makkelijk te maken. Mijn voorkeur gaat dan uit naar mals kalfsvlees. Om de vleessmaak zo puur mogelijk te houden, zijn er maar weinig kruiden noodzakelijk. Voor een kalfsburger kun je de slager vragen een kalfsbiefstukje tot gehakt te malen of je doet het zelf thuis in de keukenmachine. Een burger van puur biefstuk is heel mager en kan het best slechts enkele minuten op een hete gril gebakken worden. Kalfschnitzels kunnen ook prima gebruikt worden voor  een burger, en zijn bovendien iets goedkoper. Als je bang bent dat de kalfsburger te droog wordt, voeg dan een stukje (gerookt) spek toe in de keukenmachine.

Mijn broodje cheese-kalfsburger heeft een Italiaanse inslag: neem een lekkere snee brood, een dikke plak Mozzarella en een mengsel van gebakken rode ui, champignons, knoflook en afgeblust met een scheutje witte wijn. Een beetje basilicum maakt het compleet.

Gezond en lekker, en wees nou eerlijk: daar kan geen fastfoodconcern tegenop!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
image_print
Geplaatst in Brood, Brunch, Vlees | Getagged , , , | Reacties uitgeschakeld voor Broodje kalfsburger