Basis Thaise keuken

Afgelopen week heb ik een kookworkshop gevolgd bij mijn favoriete kookwinkel ‘Oldenhof’ in Hilversum. Met gastheer kok Gaston heb ik een kijkje kunnen nemen in de Thaise keuken. Op het menu stonden een negental recepten die wij in groepjes van 4 à 5 personen in ongeveer 2 uur bereid hebben. Uiteindelijk hebben we ons tegoed gedaan aan de eigengemaakte heerlijkheden.

De Thaise keuken kent vijf smaaksensaties: heet, zoet, zuur, zout en bitter. De Thai zal proberen deze smaken in één maaltijd te verenigen, soms zelfs in één gerecht. Als belangrijkste basis van de Thaise keuken worden de rode en groene currypasta’s gezien. De pasta’s zijn gemaakt van pepers met toevoeging van veel kruiden. Gebruik van deze currypasta’s geeft direct die typische Thaise (oosterse) smaak aan een gerecht.

   

Natuurlijk kun je deze pasta’s prima kant en klaar in een toko of supermarkt kopen, maar zelf maken is toch leuker. Hoewel je per gerecht meestal maar 1 eetlepel curry nodig hebt, kun je de zelfgemaakte currypasta’s uitstekend bewaren in een  jampotje met een laagje olie erop. In de koelkast is het op deze manier zeker een maand houdbaar, mits je steeds een schone lepel gebruikt en opnieuw na gebruik een laagje olie aanbrengt. In deze pasta’s zijn de vijf smaaksensaties van Thailand verenigd, dus slechts door toevoeging van één eetlepel aan je maaltijd heb je in een handomdraai de Thaise keuken thuis.

image_print
Geplaatst in Diversen, Van over de grens | Getagged , , | Reacties uitgeschakeld voor Basis Thaise keuken

Simpele appeltaartjes

Bij het ontdooien en op- en uitruimen van mijn vriezer kwam ik verschillende aangebroken pakjes bladerdeeg tegen. Zonde om weg te gooien, maar ze konden ook niet veel langer bewaard worden, want de randjes van het deeg waren hier en daar al uitgedroogd. Met een paar Elstar appels van de fruitschaal heb ik er overheerlijke simpele appeltaartjes van gebakken. De eerste versie smaakte zo goed dat ik de volgende dag op verzoek er nog een aantal heb gemaakt. Dit keer met een bodempje spijs, ook niet te versmaden. Zo warm uit de oven zijn ze uiteraard het lekkerst. Leuk werkje overigens voor een verloren, regenachtige middag in de keuken.

  

Eindelijk kon ik ook eens mijn nieuwe Mandoline schaaf gebruiken voor flinterdunnen schijfjes appel. Het mooie aan deze schaaf is het keramische snijblad: blijft altijd scherp.

image_print
Geplaatst in Fruit, Gebak | Getagged , , | Reacties uitgeschakeld voor Simpele appeltaartjes

De smaak van zon

Gisteren zaten we nog achter een bord hutspot met rookworst, vandaag had ik behoefte aan een maaltijd die mij het gevoel van zon en zomer zou geven. Pasta met een mooie rode saus gevuld met gehaktballetjes is niet een echt wintergerecht, althans naar Nederlandse begrippen, maar rond de Middellandse zee weten ze wel beter. Niet alleen een heel smakelijk maar ook heel simpel gerecht, vooral als je runderburgers gebruikt voor de gehaktballetjes. Slechts 1 klein rood pepertje geeft net voldoende pit om je lekker te verwarmen. Puur de smaak van de zon op een koude winterse dag.

  

image_print
Geplaatst in Pasta & Noedels | Getagged , , | Reacties uitgeschakeld voor De smaak van zon

Plat geslagen kip

Bij ons thuis zijn ze niet gek op ‘botjes & kluiven’. Toch ben ik dit keer weer eens bezweken voor een biologische scharrelkip. Zo’n kippetje smaakt het lekkerst van de grill. Als je in  je oven een spit kunt laten ronddraaien, dan is dat de perfecte wijze van grillen. In mijn oven kan ik alleen gebruik maken van een grill-rooster. Je kunt de kip in zijn geheel op het rooster leggen met een druiprekje eronder, of je past de “platgeslagen kip-techniek” toe. Dit voorjaar kreeg ik in Jamaica daar nog een mooi staaltje keukentechniek van te zien. Het voordeel van een platgeslagen kip boven een hele kip is het krokante velletje rondom. De traditionele wijze van kip grillen op een rooster (of in ovenschaal in oven) geeft meestal een zacht en week velletje aan de onder/buikzijde van de kip.

Voor het platslaan pas je de volgende techniek toe. Gebruik een scherp mes of een vleesschaar. Leg de hele kip (buikholte is schoon) met de buikzijde naar beneden op een snijplank. Snijd of knip links en rechts langs de ruggengraat in. Je kunt de ruggengraat nu verwijderen, maar dit hoeft niet perse.  Draai de kip zodat hij met de huid naar boven op de plank ligt en druk het beest met je volle gewicht plat. Knip het staartstukje, dat uit bijna 100 procent vet bestaat, en overig overvloedig vel, weg. Kies ervoor of je de vleugeltjes eraan laat zitten of eraf knipt en apart mee grilt. Nu is de kip klaar om te kruiden of te marineren. De kip is nu overal bijna even dik en zal dus gelijkmatiger garen.  Na het grillen hak je de kip in gelijke stukken.

Omdat een kip met bot toch iets meer tijd vraagt om te eten, en daardoor de garnituren snel koud worden, kies ik het liefst voor een lekker knapperig stokbrood met een frisse salade. Of, zoals het lievelingsgerecht van veel kinderen: kip met appelmoes.

image_print
Geplaatst in Gevogelte | Getagged , | Reacties uitgeschakeld voor Plat geslagen kip

Citroen à la Lissabon

In Lissabon heb ik ooit de lekkerste lemon pie gegeten, notabene in een Libanees restaurantje. De verfijnde lemon pie werd als nagerecht geserveerd. Citroenen of limoenen zijn heerlijke citrusvruchten die, met name in de landen rond de Middellandse zee, veelvuldig gebruikt worden.

Omdat mijn jongste zoon gek is op alles wat met citroen te maken heeft, besluit ik voor zijn verjaardag een lemon pie à la Lissabon te maken. Voor een dergelijke citroen- of limoenrecept gebruik ik het liefst biologische vruchten. Ze zien er vaak niet zo mooi helder en glimmend uit, maar de schil kun je zonder gevaar als rasp gebruiken. Zelfs de smaak is intenser als die van niet-biologisch verbouwde vruchten. Het enige bewerkelijke aan een lemon pie is de taartbodem. Een stevig zandtaartdeeg dat eerst blind gebakken wordt. Om te voorkomen dat de bodem tijdens het voorbakken teveel uitzakt, gebruik ik aluminiumfolie waarop een mengsel van oude erwten en bonen dient als steunvulling. De taart gaat na het voorbakken nogmaals de oven in met de citroenvulling, daarom is het niet noodzakelijk dat het deeg de eerste keer erg bruin wordt.

Het resultaat is een mooie stevige, friszure lemon pie, die zalvig op je tong smaakt en waar je met heel kleine hapjes lang van kunt genieten.

 
  

image_print
Geplaatst in Eieren, Fruit, Gebak, Van over de grens | Getagged , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Citroen à la Lissabon

Soep van de Balkan

Zuurkool is echte winterkost, en ik ben er gek op. Lekker zuur en zout. Bovendien zijn er tal van recepten mee te bedenken. Hoewel een simpele zuurkoolstamppot met worst natuurlijk bovenaan het lijstje staat.

Zuurkool is witte kool, waarvan de bladeren gesneden en ingelegd worden in zout. Door gisting, omzetting van zetmeel en suiker in melkzuur, ontstaat dan zuurkool. De vrij gekomen melkzuurbacteriën zorgen voor de zure smaak en voor de lange houdbaarheid. In tegenstelling tot veel andere geconserveerde groenten bevat zuurkool veel vitaminen C. Door de verzuring is de oorspronkelijke witte kool lichter verteerbaar geworden.

Pas eind achttiende eeuw is in Nederland zuurkool echt ingeburgerd geraakt. Van oorsprong zou zuurkool uit noord China komen. En zijn het o.a. de Monogolen die door volksverhuizingen de groente naar Europa hebben gebracht. In Oost-Europa, de Balkan, wordt zuurkool het meest gegeten. Daar waren het met name de Joden die zuurkool in hun menu opnamen en met hun verhuizingen weer verspreid hebben naar het westen van Europa en de Verenigde Staten.

Omdat ik nog steeds een beetje aan het lijnen ben, is zuurkoolstamppot met aardappelen voor nu even niet zo’n goede keus. Daarom besluit ik een zuurkoolsoep te maken in Balkanese stijl. Dat wil zeggen: met pittige chorizoworst, knoflook en paprika. Voor het binden zou je een aardappel kunnen gebruiken, maar à la  Montignac kies ik voor knolselderij. Om de soep een lekker romige smaak te geven voeg ik sojaroom toe, maar crème fraîche kan ook. Ben je niet gek op chorizo, neem dan spekjes of een stukje ham. Voor vegetariërs eenvoudig de worst weglaten en als basis groentenbouillon nemen. Het resultaat is een friszure, pittige maaltijdsoep, die voortreffelijk smaakt bij dit herfstige weer.

 

image_print
Geplaatst in Groenten, Soep, Van over de grens | Getagged , , | Reacties uitgeschakeld voor Soep van de Balkan

Vertrouwde kerrie-eieren

Mijn schoonmoeder maakte vroeger zeker meer dan één keer in de maand haar speciale kerrie-eieren. Echt zo’n makkelijk lunchgerecht voor het weekend of als avondmaal op de vrijdagavond. Hard gekookte eieren met een royale kerrie-champignonsaus. Uiteraard heb ik het recept een beetje aangepast aan de tijd van nu: een gefruit uitje met knoflook, kastanje champignons en sojaroom in plaats van slagroom. Op deze manier bereid past het bovendien uitstekend in een Montignac-dieet. Heerlijk zo’n ouderwets vertrouwd recept, zelfs koud is het lekker.

 
 

Champignons bevatten weinig calorieën, vet en zouten.  Ze bevatten veel vezels en zijn rijk aan vitaminen en mineralen en hebben vooral een hoog gehalte aan vitamine B en kalium. Daarnaast is bewezen door ene Robert Beelman, professor van de Pennsylvania universiteit in de US, dat champignons 12x meer antioxidanten bevatten dan kippenlever of tarwekiemen. Antioxidanten zijn belangrijke stoffen voor een gezonde stofwisseling van het lichaam. Maar bovenal vormen paddenstoelen een smakelijk toevoeging  in veel gerechten.

image_print
Geplaatst in Eieren, Vega | Getagged , | Reacties uitgeschakeld voor Vertrouwde kerrie-eieren

Half kant-en-klaar

Dat je niet altijd uren in de keuken hoeft te staan en evengoed iets lekkers op tafel kunt zetten, is bekend. Dat je dit ook met kant en klare producten kunt doen is ook bekend, maar geeft niet altijd het smakelijkste resultaat. Ik ga dan ook meestal voor de eigen maaksels, maar soms wil ik een uitzondering maken. Zo zijn bijvoorbeeld bij Albert Hein de pastasausen uit het verskoelvak prima te gebruiken als je eens wat minder tijd hebt of gewoon geen zin hebt om lang in de keuken te staan.

Pasta met gehaktballetjes in spinazie-ricottasaus  (uiteraard heb ik ook een zelfmaak recept van deze saus op de site staan) is zo’n half kant-en-klaar recept. Uitgaande van een bakje spinazie-rocottasaus, gaan er grof gesneden groenten en kleine gehaktballetjes door, Italiaans gekruid. Ik heb dit keer een pasta van durum tarwe genomen, voor een lekkere stevige bite. Tot slot wat geraspte parmezaan, en klaar!

 

image_print
Geplaatst in Pasta & Noedels | Getagged , | Reacties uitgeschakeld voor Half kant-en-klaar

Aziatische invloeden

Dat het verre oosten een belangrijke rol speelt in de westerse economie, dat weten we allemaal. Denk alleen maar aan de vele Chinese, Indische en Japanse restaurants. Nederland is door haar betrokkenheid in Indonesië uit een grijs verleden, misschien wel de bakermat voor de verwesterde Indische eetcultuur. De Chinezen huisvesten hier ook al een eeuwigheid en de Japanse eethuizen rijzen de laatste jaren als paddenstoelen uit de grond. Wij Nederlanders houden van die Aziatische eet-invloeden. Lekker spicy of zoetzuur, en bovendien makkelijk met het bord op schoot van de ‘afhaal-Chinees’.

Toch was ik afgelopen week verrast toen ik in het nieuws een berichtje hoorde dat nu zelfs de Hollandse snackbars en friettenten bestierd worden door Chinezen. De traditionele Chinese restaurants verliezen hun klandizie onder andere aan de opkomende Japanse sushibars. Maar Chinese ondernemers zijn niet voor één gat te vangen en zijn begonnen aan een massale overname van de Nederlandse fastfoodsector. Vreemd genoeg weet ik niet precies wat ik me daar bij voor moet stellen. Wordt een patatje oorlog straks geserveerd met sambal en hoisinsaus?

Zelf ben ik nog steeds erg gecharmeerd van Aziatische smaken. Zo heb ik vorige week zalm Teriyaki met Udonnoedels en paksoi gemaakt. Omdat het geen weer meer is voor de BBQ, heb ik mijn grillpan gebruikt voor de gemarineerde zalmsteaks. Door de zoete marinade van Japanse ketjap met gembersiroop krijgt de zalm een mooie glimmende laklaag. Udonnoedels vormen een neutrale basis voor de aparte en knapperige smaak van paksoi. Door toevoeging van sesamolie krijgt het geheel net dat extra Aziatische tintje. Met dank aan de Chinees-Indisch-Japanse invloeden. Wie weet wat dit nog voor de patatindustrie gaat betekenen.

 
 

 

image_print
Geplaatst in Van over de grens, Vis | Getagged , , , | Reacties uitgeschakeld voor Aziatische invloeden

Feestmaal voor Mijlpaal

Wanneer je 21 wordt, dan verdien  je een feestmaal. Een traditie bij ons thuis. Mijn zoon vierde dit weekend deze mijlpaal, en hij kreeg een ‘Herendiner’. Zeven van zijn beste vrienden waren uitgenodigd. Iedereen was netjes in kostuum en de tafel was gedekt met porselein, zilver en kristal. Ook volgens de traditie spraken de gasten de gastheer toe: het werd een bijzondere avond.

Ik ben een dag van te voren al begonnen met voorbereiden, inkopen en koken. Uiteindelijk heb ik een 8-gangenmenu bereid, amuse en koffie met bonbons inbegrepen. Allemaal favoriete gerechten van mijn zoon. Tijdens een Herendiner hoort er echter ook één gang geserveerd te worden waarvoor je een echte durfal moet zijn. Mijn keuze was op escargots gevallen. Ik heb ze zelf nog nooit gegeten, laat staan klaargemaakt. Daarvoor heb ik even wat door mijn kookboeken gebladerd.

Op internet kwam ik nog dingen tegen zoals het zelf ‘verbouwen’ van wijngaardslakken. Wat inhoudt dat je slakken grootbrengt, vetmest, en vervolgens ‘ontslakt’ door ze bloem te laten eten. Hierdoor verdwijnen alle giftige stoffen en laatste restjes aarde en zand. Daarna worden ze uitgehongerd waardoor ze hun slijm kwijtraken en indrogen. Klaar voor consumptie, tenminste nadat ze gekookt zijn. Eerlijk gezegd verging de lust mij al bij het lezen.

Verse slakken, levend, zijn niet te krijgen, of je moet een greep uit je tuin doen. Bij de groothandel koop je ze in blikjes en de slakkenhuizen worden los verkocht. De bedoeling is dat je de slakken uit blik weer terugstopt in hun huis en vervolgens met veel knoflookboter in de oven gratineert. Zo gezegd zo gedaan. De knoflookboter heb ik zelf gemaakt van zachte roomboter, peterselie, zout en peper en heel veel knoflook. Ik moet zeggen: het resultaat zag er verrassend mooi uit.

 

Maar nog verrassender was dat de heren aan het Herendiner er helemaal niet zo van griezelden! Blijkbaar had de knoflookboter ze zo lekker gemaakt, ze vonden het een delicatesse. Tot mijn spijt (!?) bleef er voor mij geen slakje over om te proeven, toch jammer.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
image_print
Geplaatst in Diversen | Getagged , , | 1 reactie