De familie is weer een kleinkind rijker: Fedde. Ouders en grootouders langs deze weg van harte gefeliciteerd!
Wanneer ik aan een geboorte denk (en eten) dan komen er bij mij twee dingen naar boven: geboortemuisjes en kandeel. In Nederland wordt van oudsher aan het kraambezoek een beschuit met geboortemuisjes gepresenteerd. Anijs had indertijd de reputatie dat het de baarmoeder na de geboorte snel tot de oorspronkelijke grootte kon terugbrengen, bovendien zou het de boze geesten bezweren. Daarnaast werkt het geneeskrachtig bij buik- en maagkrampen, slijmvliesontsekingen, hoesten en bevordert het bovendien de melkproductie. Nog langer geleden en helaas wat in de vergetelheid geraakt, kreeg de kraamvrouw en het bezoek kandeel geschonken. Kandeel wordt lauw geserveerd in een glaasje met een lepeltje, net als advocaat. Daar heeft het ook veel van weg, want de basis bestaat van oorsprong uit eieren, suiker en brandewijn. Het was bedoeld als ‘hartversterkertje’ voor de kraamvrouw na een zware bevalling, traditioneel bereid door de kersverse vader.
Maar waarom alleen van genieten na een bevalling? Kandeel kan ook goed koud gegeten worden als nagerecht met een bolletje ijs en wat vers fruit. Maar ook de geboortemuisjes worden bij ons in het gezin regelmatig genuttigd, in blauw, roze of gestampte versie; en ik kan u verzekeren: ik ben er niet recentelijk zwanger voor geweest. Anijs is sowieso een heerlijk kruid, wel heel uitgesproken maar in zoet gebak komt het uitstekend tot zijn recht.
Om de grootouders een beetje tegemoet te komen (zij hebben een huis in de Belgische Ardennen) heb ik een recept voor Belgische Vlaaikes, lekker zoet en met anijs. Ook prima te presenteren bij een glaasje kandeel. Wordt het toch nog een gezellig Oud Hollands weekendje.
