Citroen à la Lissabon

In Lissabon heb ik ooit de lekkerste lemon pie gegeten, notabene in een Libanees restaurantje. De verfijnde lemon pie werd als nagerecht geserveerd. Citroenen of limoenen zijn heerlijke citrusvruchten die, met name in de landen rond de Middellandse zee, veelvuldig gebruikt worden.

Omdat mijn jongste zoon gek is op alles wat met citroen te maken heeft, besluit ik voor zijn verjaardag een lemon pie à la Lissabon te maken. Voor een dergelijke citroen- of limoenrecept gebruik ik het liefst biologische vruchten. Ze zien er vaak niet zo mooi helder en glimmend uit, maar de schil kun je zonder gevaar als rasp gebruiken. Zelfs de smaak is intenser als die van niet-biologisch verbouwde vruchten. Het enige bewerkelijke aan een lemon pie is de taartbodem. Een stevig zandtaartdeeg dat eerst blind gebakken wordt. Om te voorkomen dat de bodem tijdens het voorbakken teveel uitzakt, gebruik ik aluminiumfolie waarop een mengsel van oude erwten en bonen dient als steunvulling. De taart gaat na het voorbakken nogmaals de oven in met de citroenvulling, daarom is het niet noodzakelijk dat het deeg de eerste keer erg bruin wordt.

Het resultaat is een mooie stevige, friszure lemon pie, die zalvig op je tong smaakt en waar je met heel kleine hapjes lang van kunt genieten.