Troosteten

De regelmatige bezoeker van mijn blog zal het opgevallen zijn dat ik er even twee weken ’tussenuit’ geweest ben. Degene die mij kennen zullen begrijpen wat daar de reden van geweest is. Nu begint langzaam aan het normale ritme weer terug te komen….
Want eten, drinken en koken doen we namelijk onder alle omstandigheden.

Nu weet ik van mijzelf dat ik een emotionele eter ben. Als ik verdriet heb of van slag ben grijp ik naar voedsel. Slechts in uitzonderlijke gevallen protesteert mijn maag, maar daar laat ik mij niet door weerhouden. Vooral het koken van eten geeft heel veel voldoening. Nigella Lawson spreekt in haar eerste boeken al van ’troosteten’. Ze geeft voorbeelden van romige risotto’s of een heel bord aardappelpuree met een flinke klont roomboter. Voor mij kan een half wit met een pot pindakaas ook al voldoende zijn. Maar chocolade geeft toch wel de meeste troost. Natuurlijk komt dat door de endorfinen die een gunstige uitwerking op onze hersenen hebben, het geeft net als dopamine een geluksgevoel. Toch hoef je helemaal niets van de bio-chemische huishouding af te weten om te begrijpen dat een groot stuk romige chocoladetaart aan alle ellende (tijdelijk) een einde kan maken.

Dus ben ik van de week aan het bakken geslagen. Eerst brownies, zó lekker en zo op, ik kreeg geen tijd om een foto te maken; het hele gezin heeft op dit moment namelijk behoefte aan ’troost’. Dit weekend heb ik mij gewaagd aan een Sachertaart. Een van origine Weens recept, maar inmiddels over heel de wereld bekend. Het is een zachte chocoladecake op basis van geklopte eiwitten. De cake wordt in lagen gesneden en gevuld met abrikozenmarmelade en daarna bedekt met een dikke laag chocolade glazuur. Deze glazuur, of ganache, is verrijkt met slagroom en roomboter.

Mijn uitvoering is qua smaak goed gelukt. Voor de hoeveelheid beslag had ik een kleinere bakvorm kunnen gebruiken, dan was de taart hoger geworden en had ik meerdere lagen kunnen maken. Aan de smaak deed het gelukkig niets af. Jammer dat de grootste liefhebster van deze taart niet een stukje heeft kunnen proeven, ze had haar vingers er bij afgelikt!