Ja, ja, alweer 16 jaar! Onze kleine man wordt groot. Daarom gisteren druk in de weer geweest met het bakken van twee taarten. Uiteraard weer de Bretonse appeltaart en op verzoek van Paul een citroentaart met icing. Want er zijn twee dingen waar je Paul midden in de nacht voor wakker kunt maken: alles met citroen en koffie van Starbucks.
Met de citroentaart heb ik voldaan aan de eerste voorwaarde. Vanmorgen zijn we, na het uitpakken van de kado’s, met z’n allen naar Starbucks in Amsterdam geweest.
Zo ook aan de tweede voorwaarde voldaan: Pauls dag kan niet meer stuk!
Die citroentaart was een klein experiment, althans de icinglaag. Normaal maak ik een glazuurlaag van poedersuiker met wat citroensap. Het nadeel vind ik echter dat het snel waterig wordt en niet mooi wit is. Even speurend op google en na een bezoek aan mijn favoriete kookwinkel Oldenhof, kwam ik er achter dat je door toevoeging van geslagen eiwitten aan de poedersuiker juist die mooie witte kleur krijgt en ook een betere substantie, die dik genoeg is om zelfs figuurtjes van te maken. Er worden kant en klaar pakketten in de winkel verkocht voor dit type icing of bussen met puur eiwitpoeder om toe te voegen. Maar gewoon twee stijf geslagen eiwitten gaat ook. Wel nog bij Oldenhof een klein busje gele icing meegenomen om mee te schrijven op de taart.
Door het gebruik van rietsuiker i.p.v. gewone suiker wordt de taart mooi geel en is de structuur ook iets rulliger. Alleen citroensap toevoegen aan het beslag geeft meestal niet voldoende smaak vandaar dat ik de taart na het bakken een ‘drainage’ geef van limoensap gezoet met vanillesuiker. De taart wordt er echt niet klef van maar het geeft juist een lekker sappige bite. Tot slot de icing en nog wat limoenschilrasp. De perfecte citroentaart!
