Amerikaans Meatloaf

Van de week dan toch eindelijk de eerste spruitjes weer op tafel, ik kondigde het vorige week al aan: het mooie weer kan nooit lang duren. Hoewel de temperatuur nog lang niet onder nul is, vind ik de spruitjes nu al lekker. Er zijn mensen die zeggen dat spruiten lekkerder zijn wanneer de vorst er overheen gegaan is. Door de vorst wordt de smaak van de spruit wat milder. Tegenwoordig zijn de rassen zo geteeld dat de smaak sowieso al milder en minder uitgesproken is. Vorst is dus niet meer noodzakelijk. Wil je geen risico lopen: vries de spruitjes dan enkele dagen in voor gebruik.

Van oudsher komen spruiten uit de streek rond Brussel, vandaar dat de Engelsen het nog steeds hebben over ‘Brussel sprouts’. Mijn voorkeur gaat uit naar ‘Bredase spruitjes’, een ras met kleine spruitjes. Grote spruiten smaken meer naar kool en zijn juist weer lekker voor stamppot. Bij het koken krijg je wel ‘spruitjeslucht in huis, veroorzaakt door het vrijkomen van vluchtige zwavelverbindingen. Maar dat geeft wel weer iets huiselijks.

En wat past er nu beter bij spruiten dan gehakt? Dit keer eens geen ‘ballen’ maar een ‘brood’. Gehaktbrood, of zoals ze in Amerika zeggen: Meatloaf (niet te verwarren met Meat Loaf, de rockzanger die vooral bekend werd door zijn hit “Paradise by the dashboard light”).

Het Amerikaanse gehaktbrood onderscheidt zich van die in Nederland door een glazuurlaagje van tomatenketchup, mosterd en bruine suiker. Uiteraard zijn er vele variaties op dit thema mogelijk: Italiaans gehaktbrood met paprika en tomaat, Indisch gehaktbrood met sambal of saté, Frans gehaktbrood met verse tijm en oregano. En ga zo maar door… En de ‘leftovers’ zijn lekker (koud) op brood of door de macaroni.