Caesar-time

Het moet in 1994 zijn  geweest, tijdens de wereldkampioenschappen voetbal (Amerika gastland) dat ik in New York mijn eerste ‘Caesar-salad’ heb gegeten. Ik was er zo verrast door dat ik in een boekhandel meteen een ‘Original Salad Book’ heb gekocht, om er zeker van te zijn dat ik thuis dit recept zo natuurgetrouw mogelijk zou kunnen namaken.

Vreemd genoeg heb ik pas vele jaren later in Parijs de lekkerste versie gegeten, aan de Champs-Elysées bij een Planet Holywood. De kinderen waren daar ook bij en sindsdien is het in ons gezin regelmatig Caesar-time. Meestal is het op aandringen van mijn middelste zoon, die bij de eerste zonnestralen al Caesarneigingen krijgt. Vandaag 18 april, kan daarom weer worden bijgeschreven in onze annalen: de eerste dag in 2011 dat de Caesarsalade bij ons op tafel stond.

1. Romaanse sla              2. IJsbergsla                 3. Little gem              4. Kropsla

Ook van deze salade doen vele recepten de ronde, hoofdingrediënten: sla, Parmezaan en croutons. De Amerikaan gebruikt het liefst Romaanse sla, ik gebruik meestal little gems of ijsbergsla. Romaanse sla en little gems hebben gemeen dat ze wat grofbladerig zijn en iets zoeter van smaak. IJsbergsla is frisser en wateriger, maar voldoet ook prima. Naast sla is een juiste dressing cruciaal, en dan niet uit een flesje maar zelf gemaakt. Bij de beschrijving van het recept geef ik verschillende mogelijkheden, de originele en de snelle. De sla met alleen dressing is al heel erg ‘Caesar’, de gegrilde kip maakt er een complete maaltijd van. Tegenwoordig maak ik behalve de eigen dressing ook eigengemaakte croutons. Bij ons grootverbruik (zomers staat deze salade zeker 1x per week op het menu) moet ik misschien dit jaar ook maar eens aan eigen sla en eigen kippen gaan denken.

**PS: als je de croutons achterwege laat, is deze salade behoorlijk Montignac-proof!