…alweer eind januari 2016! De feestdagen goed doorgekomen, iedereen een smaakvol nieuw jaar toegewenst en dan realiseer je je opeens dat de eerste maand er alweer bijna op zit. Om goede voornemens te nemen moet je ook reflecteren, terugkijken op wat was.
Dus nog even één keer in herinnering:

Afwasmachiene draait, de jongens spelen een spelletje Monopoly en ondertussen genieten we nog na van het heerlijke paasdiner. Een prima dagje zo. Begon vanochtend al met een gezellige brunch met de zon op tafel. Vanmiddag lekker in de keuken gerommeld en voorbereidingen voor het diner getroffen. Tussendoor een kopje thee met een plak citroenrol, verrukkelijk. Gebak dat je ook uitstekend als dessert zou kunnen serveren. Romig, met een vulling van lemoncurd, slagroom en Monchou en een touch of Limoncello. Zalig en onweerstaanbaar.

Als afsluiter van 2014 blader ik nog eens door de recepten van afgelopen jaar.
En al zeg ik het zelf: er zaten wel toppertjes bij. Vaak zegt een foto meer dan woorden:

Voor het weekend heb ik een gevulde kippensoep gemaakt. Heel simpel, ouderwets en lekker. Twee kippenpoten (zonder vel) in twee liter water aan de kook brengen met een kruidenbuiltje of verse kruiden. Stoven tot de kip van z’n botje valt. Als je van een heel heldere soep houdt kun je de bouillon zeven, waarmee je ook het vet grotendeels wegneemt. Maar ik vind een wat troebele soep met mooie vetkraaltjes juist lekker. Het vlees klein maken en terug doen in de bouillon, samen met wat soepgroenten en eventueel wat vermicelli. Nog enkele minuten koken, op smaak brengen met zout en peper (of extra bouillonpoeder). Klaar voor gebruik.

Een uien-kaasbrood bij een kopje kippensoep maakt het geheel tot een complete maaltijd. Door het gebruik van instant gist is zo’n broodje heel snel gemaakt. De meeste mensen vinden zelf brood bakken een heel gedoe, vooral als er gist mee gemoeid is. Verse gist koop je bij de bakker, een Turkse winkel of een goed gesorteerde ecomarkt. Bij de supermarkten koop je gist in gedroogde of instant vorm. De drie typen gist kun je in elk recept gebruiken, ook als er een ander type staat vermeld, verder blijven alle andere hoeveelheden binnen het recept gelijk. De gistverhouding bereken je met een eenvoudig rekensommetje:

10 gram gedroogde gist  =  25 gram verse gist;  verhouding 1 : 2,5
10 gram instant gist  =  30 gram verse gist;   verhouding 1 : 3

Gedroogde gist en instant gist wordt vaak door elkaar gehaald. Instant gist herken je aan de bewerking: direct toevoegen aan de bloem, terwijl gedroogde gist (net als verse gist) eerst voorgeweekt wordt. Lees dus goed de gebruiksaanwijizng op de verpakking. Onthoud dat instant gist het krachtigste werkt en soms is er zelfs een type broodverbeteraar aan toegevoegd. Met gebruik van instant is meestal maar 1x kneden voldoende. Bewaar de zakjes gist niet te lang, helemaal niet als ze al open zijn, want gist verliest zijn kracht heel snel. En oh ja, vergeet het zout niet: brooddeeg kan behoorlijk veel zout hebben. Zorg bij het mengen van het zout door de bloem dat deze niet direct in aanraking komt met de gist; zout maakt gist dood. Dit probleem heb je minder bij instant maar wel bij verse en geweekte gedroogde gist.

Dan nu mijn brood met uien-kaas, of elke andere topping die je op het brood wil doen. Mijn topping bestond uit gesneden rode uienringen met een paar plakken belegen kaas in reepjes en geraspte Gran Pardano. Ik had nog een stukje Port Salut roomkaas in de koelkast liggen, dat ik ook in stukjes over de uien heb verdeeld. Belangrijk is om de uien zoveel mogelijk met kaas te bedekken om verbranden te voorkomen. In principe kun je alle kazen gebruiken die je lekker vindt. Voor wat meer smaak heb ik aan het deeg twee eetlepels gedroogde kruiden toegevoegd. Het brood paste perfect bij de kippensoep maar gaat ook goed samen met een glaasje wijn. Binnen vijf kwartier heb je dit geurige brood op tafel staan!

Nog net op ’t randje van 2013, weet ik de weg naar mijn blog weer te vinden. Niet dat ik het helemaal kwijt was, maar het mankeerde mij het afgelopen halfjaar gewoon aan inspiratie. Hoewel ik natuurlijk elke dag gekookt heb, en zelfs af en toe foto’s van het eten heb gemaakt, kon ik mijzelf er niet toe zetten om er iets over te publiceren.
Noem het een writers-block of desnoods een food-block, het kan je zomaar overkomen. Natuurlijk staan er inmiddels heel wat recepten op dit blog, maar de vaste bezoeker was het toch ook opgevallen dat er niet veel nieuws bijkwam.

Daarom mijn goede voornemen voor 2014: terug op het blog! En om de smaak weer te pakken te krijgen, eerst nog even bladeren door een selectie van 2013:

Op 31 december kijken we met z’n allen nog eens achterom. Wat is dit afgelopen jaar weer snel voorbij gegaan. Terwijl er toch ook heel veel gebeurd is. Leuke en minder leuke dingen, maar wel dingen die we niet snel zullen vergeten.

Terugbladerend door mijn blog met recepten en foto’s loopt het water mij af en toe weer in de mond als ik denk aan lemonpie of pittige Jerk chicken uit Jamaica. Elk recept staat voor een verhaal en een herinnering  Het maken en eten ervan heeft mij in ieder geval veel plezier gegeven. Benieuwd wat 2013 ons allemaal weer zal brengen. Voor nu nog even genieten van wat was….

Misschien dat het iemand is opgevallen: de header van mijn Blog laat een wisselende fotocollage zien van stillevens. Vermeldenswaard hierbij is dat de foto’s door mijn man (http://www.reiniervanhouten.com/) gemaakt zijn. Gestileerd in de studio met als uitgangspunt ‘de oude meesters’. Ik ben er zelf erg enthousiast over, ik hoop jullie ook!

Hiep, hiep, Hoera! Vandaag bestaat mijn site één jaar. Een mooi moment om even bij stil te staan en terug te kijken. Op 17 januari 2011 startte ik mijn blog-site, niet wetend dat ik er zo’n plezier aan zou gaan beleven om deze wekelijks te onderhouden. En ook niet wetend dat er zoveel mensen geregeld een kijkje zouden nemen. De cijfers: vanaf januari 2011 tot nu heeft mijn site meer dan 18.000 bezoekers gekregen, die gemiddeld 3 pagina’s per keer bezochten. Niet slecht voor een startende blogger, al zeg ik het zelf. Maar daar was het mij natuurlijk niet om begonnen. De site diende voornamelijk als uitlaatklep van mijn eet-ideeën. De ene keer geïnspireerd door een berichtje in de krant, de andere keer door het aanbod bij de groentekraam op de markt. Elke week vond ik wel een aanleiding om een stukje te schrijven over iets smakelijks, iets opmerkelijks of een lekker recept en liefst iets wat ik ook zelf gemaakt had. Het totaal heeft geleid tot een bonte verzameling van recepten.

En ik heb de smaak te pakken, dus mijn trouwe bezoekers kunnen gerust zijn: ik ga het komend jaar door met kokkerellen. Blijf daarom de site bezoeken, ik wens jullie veel lees- en kookgenot… en reageer gerust op de stukjes en recepten, daar doe je mij alleen maar een plezier mee.

Mijn favorieten, een kleine greep uit meer dan 100 recepten:

Al vaker heb ik over eigengemaakte pesto gesproken maar het recept staat niet op het
blog. Op verzoek daarom bij deze.

Pesto komt oorspronkelijk uit Italië en wordt ook wel ‘Pesto alla Genovese’ genoemd, wat de plaatsaanduiding is waar Pesto gemaakt wordt: Genua. Het is een dikke smeuïge saus van fijngewreven verse basilicumblaadjes, knoflook, pijnboompitjes, pecorino, extra vergine olijfolie en zout. De ingrediënten alleen al doen je het water in de mond lopen. En Pesto is trendy!  Stap maar een supermarkt binnen en je komt allerlei variaties tegen: rollade met pesto, brie met pesto, pasta gekleurd met pesto, vleeswaren met pesto en ga zo maar door. Bovendien ontbreekt de pesto bijna nooit bij een tapastafel, wijn- of bierborrel.

Er zijn vele variaties op het thema pesto te bedenken, en dan niet alleen bij welke gerechten te gebruiken maar met name de manier van bereiden. Als je eenmaal bekend bent met het basisrecept van eigengemaakte pesto, dan laat je de potjes in de supermarkt voortaan staan en varieer je er thuis op los!
Zo maak ik elke week wel een pot pesto want het is makkelijk in de koelkast houdbaar.
De ene keer gebruik ik uitsluitend basilicum met pijnboompitten, een andere keer varieer ik met peterselie en walnoten, met of zonder knoflook, olijfolie of notenolie.

Via via hoorde ik dat er ook een Joodse pesto zou bestaan. Helaas ben ik met googelen niet veel daarover te weten gekomen. Het zou pesto zijn zonder knoflook maar als iemand weet wat het precies inhoudt, dan hoor ik dat graag. Met knoflook ben ik sowieso voorzichtig in pesto. Als je teveel knoflook gebruikt of als je de pesto langer wilt bewaren dan kan de smaak van knoflook gaan overheersen. Voor het bewaren raad ik aan om een grote jampot te nemen en na gebruik een dun laagje olijfolie op de pesto te gieten. Eenmaal verse baslilicumpesto geproefd, dan ben je verkocht.

De Italianen kennen nog een ander gebruik van basilicum. Pas dus op met het plaatsen van een basilicumplantje in de vensterbank: dit is niet bedoeld als verse voorraad voor de pesto, het potje geeft aan dat hier het oudste beroep van de wereld wordt uitgeoefend!

Van de week dan toch eindelijk de eerste spruitjes weer op tafel, ik kondigde het vorige week al aan: het mooie weer kan nooit lang duren. Hoewel de temperatuur nog lang niet onder nul is, vind ik de spruitjes nu al lekker. Er zijn mensen die zeggen dat spruiten lekkerder zijn wanneer de vorst er overheen gegaan is. Door de vorst wordt de smaak van de spruit wat milder. Tegenwoordig zijn de rassen zo geteeld dat de smaak sowieso al milder en minder uitgesproken is. Vorst is dus niet meer noodzakelijk. Wil je geen risico lopen: vries de spruitjes dan enkele dagen in voor gebruik.

Van oudsher komen spruiten uit de streek rond Brussel, vandaar dat de Engelsen het nog steeds hebben over ‘Brussel sprouts’. Mijn voorkeur gaat uit naar ‘Bredase spruitjes’, een ras met kleine spruitjes. Grote spruiten smaken meer naar kool en zijn juist weer lekker voor stamppot. Bij het koken krijg je wel ‘spruitjeslucht in huis, veroorzaakt door het vrijkomen van vluchtige zwavelverbindingen. Maar dat geeft wel weer iets huiselijks.

En wat past er nu beter bij spruiten dan gehakt? Dit keer eens geen ‘ballen’ maar een ‘brood’. Gehaktbrood, of zoals ze in Amerika zeggen: Meatloaf (niet te verwarren met Meat Loaf, de rockzanger die vooral bekend werd door zijn hit “Paradise by the dashboard light”).

Het Amerikaanse gehaktbrood onderscheidt zich van die in Nederland door een glazuurlaagje van tomatenketchup, mosterd en bruine suiker. Uiteraard zijn er vele variaties op dit thema mogelijk: Italiaans gehaktbrood met paprika en tomaat, Indisch gehaktbrood met sambal of saté, Frans gehaktbrood met verse tijm en oregano. En ga zo maar door… En de ‘leftovers’ zijn lekker (koud) op brood of door de macaroni.